Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν ταχεία αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας στο Βόρειο Kivu

Περίπου 600.000 εκτοπισμένοι ζουν σε απελπιστικές συνθήκες, με ανεπαρκή πρόσβαση σε τροφή και εκτεθειμένοι στη βία, σε καταυλισμούς γύρω από την Γκόμα, στην περιοχή του Βόρειου Kivu. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν γίνει μάρτυρες ανησυχητικών ποσοστών υποσιτισμού και θνησιμότητας σε ορισμένους από τους καταυλισμούς. 

Οι οργανισμοί του ΟΗΕ ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι θα εντείνουν τις προσπάθειές τους για να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων στα ανατολικά της χώρας. Οι προθέσεις αυτές πρέπει επειγόντως να μεταφραστούν σε πρόσθετη βοήθεια και προστασία σύμφωνα με τις ανάγκες των εκτοπισμένων. 

Εδώ και αρκετούς μήνες, διαπιστώνουμε τον αργό ρυθμό και το ανεπαρκές επίπεδο βοήθειας που παρέχεται στους ανθρώπους που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους λόγω της αναζωπύρωσης της ένοπλης ομάδας M23 και των συγκρούσεων που ακολούθησαν.

Michel Lunanga/MSF

Παρά τη σχετική αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας τις τελευταίες εβδομάδες, οι περίπου 600.000 άνθρωποι που ζουν σήμερα σε διάφορα σημεία γύρω από την Γκόμα εξακολουθούν να στερούνται βοήθειας, σε ποσότητα και ποιότητα. ιδίως όσον αφορά την τροφή και τη στέγη.

Την Παρασκευή 16 Ιουνίου, ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι θα κατατάξει την κρίση στο υψηλότερο επίπεδο σοβαρότητας στην κλίμακα των οργανισμών του ΟΗΕ. Αυτό είναι ένα θετικό σημάδι, αλλά αυτή η αναγνώρισει πρέπει επειγόντως να μεταφραστεί σε μια σημαντική, ταχεία και απτή αύξηση της βοήθειας που παρέχεται στους ανθρώπους στους καταυλισμούς. 

Μια αναδρομική έρευνα θνησιμότητας που πραγματοποίησαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τον Απρίλιο στους καταυλισμούς Rusayo, Shabindu και Don Bosco, καλύπτοντας την περίοδο από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο, αποκάλυψε ανησυχητικά ποσοστά θνησιμότητας μεταξύ των παιδιών κάτω των πέντε ετών.

Στο Rusayo, όπου εκτιμάται ότι υπάρχουν μεταξύ 85.000 και 100.000 άνθρωποι, περισσότερα από τρία παιδιά πέθαιναν κατά μέσο όρο κάθε μέρα (1,6 θάνατοι ανά 10.000 παιδιά την ημέρα) από διάφορες αιτίες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. 

Στο Elochim, όπου κατοικούσαν 4.000 άνθρωποι κατά τη διάρκεια μιας ταχείας διατροφικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Μαΐου, οι ομάδες μας συνέλεξαν δεδομένα που αποκάλυψαν ποσοστά υποσιτισμού πολύ πάνω από τα όρια έκτακτης ανάγκης, με ποσοστά σοβαρού οξέος υποσιτισμού που φτάνουν το 4,9% μεταξύ των παιδιών κάτω των πέντε ετών.

Τον Μάιο, οι ομάδες μας στον καταυλισμό Elochim, περιέθαλψαν ένα στα τέσσερα παιδιά για υποσιτισμό. Στον ίδιο καταυλισμό, πολλοί εκτοπισμένοι αναφέρουν ότι δεν έχουν λάβει καμία επισιτιστική βοήθεια από την άφιξή τους, σε ορισμένες περιπτώσεις ήδη από τον Ιανουάριο.

Σε άλλους καταυλισμούς, όπως το Rusayo και το Shabindu, έχουν διανεμηθεί κάποια τρόφιμα, αλλά όχι σε όλους τους κατοίκους. Αυτή η ανησυχητική κατάσταση επιδεινώνεται από διάφορους παράγοντες κινδύνου, όπως τα κρούσματα ιλαράς και χολέρας στον καταυλισμό.

Η έλλειψη τροφής επηρεάζει επίσης την υγεία των ενηλίκων, ιδίως των γυναικών, οι οποίες συχνά πρέπει να εγκαταλείψουν τους καταυλισμούς για να αναζητήσουν τροφή ή καυσόξυλα, εκθέτοντας τον εαυτό τους στον κίνδυνο βίας, ιδίως σεξουαλικής βίας. 

Στις αρχές Μαΐου, κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τον υψηλό αριθμό γυναικών που περιθάλπουν οι ομάδες μας για σεξουαλική βία: σε δύο εβδομάδες, 674 γυναίκες από τους καταυλισμούς Bulengo, Lushagala, Kanyaruchinya, Elohim, Munigi και Rusayo ανέφεραν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική βία.

MSF/Michael Neuman

Επί του παρόντος, κατά μέσο όρο 40 γυναίκες την ημέρα αναφέρουν ότι πέφτουν θύματα σεξουαλικής βίας στις ίδιες περιοχές. Αν και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις φαίνεται να έχουν επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασης, τα μέτρα βοήθειας και προστασίας υποστηρίζουν επί του παρόντος μόνο ένα μικρό ποσοστό των επιζώντων σεξουαλικής βίας. Πρέπει να διασφαλιστεί επειγόντως η ασφάλεια των αμάχων εντός και εκτός των καταυλισμών.  

«Αυτή η καταστροφική κατάσταση είναι ακόμη πιο ακατανόητη δεδομένης της γειτνίασης των καταυλισμών με τη μεγάλη πόλη Γκόμα, όπου η βοήθεια θα μπορούσε εύκολα να διανεμηθεί», λέει ο Δρ Guyguy Manangama, επικεφαλής προγραμμάτων έκτακτης ανάγκης για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

 «Δραστηριότητες αρωγής αναπτύσσονται εδώ κι εκεί, αλλά χωρίς κανένα συντονισμό ή επισκόπηση της κατάστασης στους καταυλισμούς», λέει.

«Η κλίμακα της κινητοποίησης από το σύστημα βοήθειας απέχει πολύ από το να είναι επαρκής και είναι πολύ αργή. Υπάρχει επίσης μια κραυγαλέα έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με την παρεχόμενη βοήθεια και τον αριθμό των ανθρώπων που χρειάζονται υποστήριξη – πληροφορίες που είναι ωστόσο απαραίτητες για τον σωστό συντονισμό των οργανώσεων βοήθειας», λέει ο Δρ Manangama.

Πολλοί από τους εκτοπισμένους έφτασαν στους καταυλισμούς αφού βίωσαν σοβαρά επεισόδια βίας. Η αναδρομική έρευνα θνησιμότητας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στους καταυλισμούς Rusayo, Shabindu και Don Bosco έδειξε ότι η βία ήταν η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των ανδρών (έως και 40% σε ορισμένους καταυλισμούς), με δύο θανάτους ανά 10.000 άτομα την ημέρα, μεταξύ Ιανουαρίου και τέλους Απριλίου. 

Αυτά τα θανατηφόρα επεισόδια έλαβαν χώρα κυρίως στον τόπο καταγωγής των θυμάτων ή στο ταξίδι τους προς την Γκόμα. Αυτό είναι διπλάσιο από το όριο έκτακτης ανάγκης ενός θανάτου ανά 10.000 άτομα την ημέρα.

Michel Lunanga/MSF

«Η κλίμακα και η διάρκεια του εκτοπισμού είναι ιστορική, ακόμη και για την ανατολική ΛΔ του Κονγκό», λέει ο Δρ Manangama. «Αυτό μας δίνει μια ιδέα για την ανταπόκριση που απαιτείται. Ωστόσο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να παραμελούνται σε μεγάλο βαθμό από την κοινότητα βοήθειας, παρά την αυξανόμενη ευαισθητοποίηση του ανθρωπιστικού συστήματος». 

Κατά τους πρώτους μήνες της κρίσης το 2022, η ανθρωπιστική ανταπόκριση, συμπεριλαμβανομένης αυτής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, ήταν πολύ αργή. Από τότε, συνεχίσαμε να υλοποιούμε παρεμβάσεις για να στηρίξουμε τους ανθρώπους εδώ. Σήμερα, συγκεντρώσαμε επιπλέον 1 εκατομμύριο ευρώ για την παροχή έτοιμης προς χρήση θεραπευτικής τροφής στις πιο ευάλωτες οικογένειες, ιδίως σε εκείνες με παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών που πάσχουν από οξύ υποσιτισμό.

Η ανθρωπιστική κατάσταση είναι επίσης απελπιστική σε άλλες περιοχές του Βόρειου Kivu, όπως Lubero, Masisi και Rutshuru, όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι μερικές φορές η μόνη οργάνωση που βρίσκεται εκεί και όπου το επίπεδο της βοήθειας που διατίθεται στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη είναι επίσης σοβαρά ανεπαρκές.

Η επείγουσα παρέμβαση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εργάζονται σε 12 καταυλισμούς για εκτοπισμένους γύρω από την πόλη Γκόμα, παρέχοντας δωρεάν ιατρική περίθαλψη, παρέχοντας πόσιμο νερό και κατασκευάζοντας τουαλέτες και ντους σύμφωνα με τις πιο επείγουσες ανάγκες. 

Οι ομάδες μας ανταποκρίθηκαν επίσης στις επιδημίες χολέρας και ιλαράς που έπληξαν ορισμένους καταυλισμούς, περιθάλποντας ασθενείς και οργανώνοντας εκστρατείες εμβολιασμού. Παρέχουμε επίσης ιατρική περίθαλψη σε άλλες πόλεις της επαρχίας του Βόρειου Kivu, καθώς και στη Minova και τη Numbi στην επαρχία του Νότιου Kivu, όπου έχουν επίσης καταφύγει δεκάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι. Στο Βόρειο Kivu, συνεχίζουμε να παρέχουμε δωρεάν βασική ιατρική περίθαλψη στις υγειονομικές ζώνες Rutshuru, Kibirizi, Bambo, Binza, Mweso, Masisi και Walikale.