Νότιο Σουδάν: Απειλείται η παροχή βοήθειας σε 80.000 πρόσφυγες

Όσοι καταφθάνουν, μιλούν για συνεχιζόμενους βομβαρδισμούς και μάχες στη σουδανική επαρχία του Μπλε Νείλου. Έχουν αναζητήσει ένα ασφαλέστερο μέρος στους προσφυγικούς καταυλισμούς Ντόρο και Τζαμάμ όπου δίνουν έναν σκληρό αγώνα για την επιβίωση τους.

«Αυτοί οι πρόσφυγες στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην ανθρωπιστική βοήθεια επειδή σε αυτή την περιοχή το νερό και η τροφή είναι περιορισμένα», δήλωσε ο Julien Matter, συντονιστής της επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Ο αριθμός των προσφύγων που καταφθάνουν εδώ έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία, και σε μια τόσο απομακρυσμένη περιοχή, η παροχή των βασικών ειδών διαβίωσης, αυτή τη στιγμή, και κατά την επόμενη περίοδο των βροχοπτώσεων, θα είναι μια πραγματική πρόκληση».

Όταν αρχίσουν οι βροχές στα τέλη Απριλίου, η περιοχή θα γίνει σταδιακά όλο και πιο απρόσιτη, πιθανώς να μετατραπεί σε έναν απέραντο βάλτο με μικρά νησιά σε ξηρό έδαφος. Όλες οι οργανώσεις που παρέχουν βοήθεια στους καταυλισμούς πρέπει να επικεντρωθούν στην παροχή επείγουσας βοήθειας μέσα στις επόμενες εβδομάδες για να διασφαλίσουν την επιβίωση των προσφύγων τους επόμενους μήνες.

Ακόμα και τώρα, τα σοβαρά κενά στην παροχή βοήθειας σηματοδοτούν το γεγονός ότι οι στοιχειώδεις ανάγκες τους δεν καλύπτονται. Παρέχονται λιγότερα από 8 λίτρα καθαρού νερού ανά άτομο κάθε μέρα, πολύ μικρότερη ποσότητα από τη συνιστώμενη -για προσφυγικούς καταυλισμούς- κατώτατη ποσότητα των 15-20 λίτρων ημερησίως. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διαπιστώνουν στις κλινικές τους τις άμεσες συνέπειες της έλλειψης νερού, με τα περιστατικά διάρροιας να αυξάνουν συνεχώς, καλύπτοντας 1 στα 4 περιστατικά που εξετάζονται. Δεδομένου ότι η ζωή και η υγεία των προσφύγων κινδυνεύουν, πρέπει να τους παρασχεθούν είδη πρώτης ανάγκης, όπως νερό, τροφή, είδη οικιακής χρήσεως και στέγη, πριν την περίοδο των βροχοπτώσεων.

Καθώς οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα επικεντρώνονται στην παροχή ιατρικής βοήθειας, η οργάνωση δραστηριοποιείται επίσης στην επείγουσα παροχή νερού, την άντληση, την επεξεργασία και διανομή 130.00 λίτρων νερού καθημερινά. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν αρχίσει να επεκτείνουν το σύστημα παροχής νερού για να καλύψουν μεγαλύτερη περιοχή, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις τρέχουσες ανάγκες σε νερό και τις επόμενες ελλείψεις που θα προκύψουν σε αυτούς τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Άλλες οργανώσεις που εργάζονται σε αυτό τον τομέα πρέπει να επιταχύνουν επειγόντως τις δραστηριότητές τους πριν την έναρξη των βροχοπτώσεων.

Από τον περασμένο Νοέμβριο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανταποκρίνονται σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, επικεντρώνοντας τις προσπάθειές τους στην παροχή ιατρικής βοήθειας στους καταυλισμούς και σε κινητές κλινικές σε χωριά κατά μήκος των συνόρων με το Σουδάν όπου συνεχίζουν να συγκεντρώνονται χιλιάδες ακόμα πρόσφυγες. 50 μέλη διεθνές προσωπικό εργάζονται μαζί με 180 μέλη ντόπιου προσωπικού, μεταφέροντας 180 τόνους ιατρικών κιτ, κιτ με τεχνικό εξοπλισμό και κιτ για την παροχή νερού που εστάλησαν στους καταυλισμούς μέσω αέρος, ποταμού και ξηράς. Κάθε εβδομάδα εξετάζονται πάνω από 2.500 ασθενείς, και η ομάδα έχει εμβολιάσει περίπου 30.000 παιδιά κατά της ιλαράς.

Καθώς οι διε8νείς δωρητές και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δίνουν προτεραιότητα στην ανάπτυξη και την πιο μακροπρόθεσμη βοήθεια, η δυνατότητα παροχής επείγουσας βοήθειας εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σημαντική για το νέο, ανεξάρτητο Νότιο Σουδάν. Αυτή η προσφυγική κρίση αναδεικνύει τη συνεχή και επιτακτική ανάγκη για τους διεθνείς δωρητές και τις βασικές ανθρωπιστικές οργανώσεις να διατηρήσουν ένα μηχανισμό αποτελεσματικής ανταπόκρισης στις πολλαπλές μεγάλες κρίσεις που είναι πιθανό να ξεσπάσουν κατά μήκος των συνόρων του Σουδάν με το νότιο Σουδάν ή οπουδήποτε αλλού στη χώρα. Στους καταυλισμούς Ντόρο και Τζαμάμ μόνο μια παροχή επείγουσας βοήθειας, αυτή την περίοδο που παρουσιάζεται μια ευκαιρία, μπορεί να διασφαλίσει την υγεία και την αξιοπρέπεια των προσφύγων που αναζητούν καταφύγιο στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τη βία.

Μαρτυρία της Αμάνι που έφερε την κόρη της , Χαράπ, για θεραπεία στο νοσοκομείο της Τζαμάμ.

«Η περίοδος των βροχοπτώσεων πλησιάζει. Και το μέρος όπου ζούμε, δείχνει ότι θα καλυφθεί με νερό. Πρέπει να βρούμε άλλο μέρος. Ξέρω το έδαφος, και όταν αρχίσουν οι βροχές, θα μετατραπεί σε βάλτο, θα γεμίσει με νερό…δεν είναι καλό μέρος.
Η κόρη μου έχει αιμορραγική διάρροια. Αυτό το πρόβλημα συνεχίζεται για πολύ καιρό. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη διάρκεια των συγκρούσεων, οπότε είναι άρρωστη εδώ και πολύ καιρό. Όταν άρχισαν οι μάχες, δεν υπήρχε κανένας τρόπος να ξεκινήσουμε θεραπεία. Τρέχαμε διαρκώς μέχρι να φτάσουμε εδώ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που κατάφερα να λάβω ιατρική βοήθεια για τη μικρή. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μας έδωσαν την πρώτη θεραπεία.
Βρισκόμαστε εδώ δώδεκα μέρες. Όταν πηγαίνουμε στο πηγάδι για να πάρουμε νερό, περιμένουμε πολύ ώρα. Γι’ αυτό πηγαίνουμε σε κάποια από τις λίμνες να πάρουμε νερό από εκεί. Είμαστε όλοι νέοι, μόλις φτάσαμε, οπότε δεν ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Από τη μέρα που φτάσαμε, καθόμαστε ακόμα κάτω από ένα δέντρο. Δεν έχουμε σκηνή ή κάποιο καταφύγιο.
Αν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις θέλουν να έρθουν εδώ να μας βοηθήσουν, τις παρακαλούμε να το κάνουν γρήγορα, επειδή αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα. Πήραν τα ονόματά μας και τα σημείωσαν σε ένα βιβλίο, αλλά δεν έχουμε δει κάποιο αποτέλεσμα, δεν έχουμε λάβει τίποτα ακόμα».

Μαρτυρία, της Τζάρα Φαρτζαλά, ο 10χρονος γιος της  οποίας, Γιουσούφ, μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από το συνοριακό σημείο διέλευσης El Fuj στη Τζαμάμ.

«Ο γιός μου, Γιουσούφ, πονάει πολύ. Όταν φτάσαμε εδώ είχαμε περπατήσει πολύ. Το παιδί είχε υψηλό πυρετό. Φτάσαμε στο El Fuj πριν δυο μέρες.
Εδώ στη Τζαμάμ νιώθω καλύτερα επειδή δεν ακούω τον ήχο των όπλων. Πριν ήταν διαφορετικά. Τα αεροσκάφη Antonov μας στόχευαν διαρκώς. Κάθε φορά που ακούγαμε τον ήχο ενός αεροπλάνου αρχίζαμε να τρέχουμε. Και ο ήχος των όπλων…τώρα που δεν τον ακούω μπορώ να κοιμηθώ κανονικά, μπορώ να ξεκουραστώ.
Ήρθαν και επιτέθηκαν στα σπίτια μας. Άρχισαν να πυροβολούν με όπλα. Σκότωσαν πολλά άτομα. Ήταν πολύ επικίνδυνο, γι’ αυτό και φύγαμε από το σπίτι μας.
Πολλοί από εμάς έφυγαν και πολλοί ακόμη είναι καθ’ οδόν. Καταφθάνουν συνεχώς άτομα. Δε θα χωρούσαν ούτε σε δυο ή τρία φορτηγά. Για να χωρέσουν όλοι θα χρειαζόντουσαν δέκα φορτηγά.
Έχω και άλλα παιδιά που βρίσκονται ακόμα στο El Fuj. Αν βελτιωθεί η κατάσταση του γιου μου, θα μείνουμε εδώ και θα πω και στα υπόλοιπα παιδιά μου που βρίσκονται στο El Fuj ότι πρέπει να έρθουν εδώ. Δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι. »