fbpx «Οι εκτοπισμένοι στο Νταρφούρ θα χρειαστούν βοήθεια για τουλάχιστον ένα χρόνο» | msf.gr
prev
next

Γλώσσες

  • English
  • Ελληνικά

Είστε εδώ

«Οι εκτοπισμένοι στο Νταρφούρ θα χρειαστούν βοήθεια για τουλάχιστον ένα χρόνο»

Μια συνέντευξη με τη Μαρί Νοέλ Ροντρίγκ και τον Χαβιέρ Κρομπέ - δύο εθελοντές των ΓΧΣ που επέστρεψαν πρόσφατα από το Νταρφούρ, όπου επέβλεπαν τις δραστηριότητες των ΓΧΣ και οι οποίες έφτασαν να είναι από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές επιχειρήσεις της οργάνωσης.

Ποιες είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει σήμερα ο εκτοπισμένος πληθυσμός στο Νταρφούρ;

«Ο εκτοπισμένος πληθυσμός φτάνει σχεδόν το 1 εκατομμύριο ανθρώπους. Η πλειονότητα είναι συγκεντρωμένη, κάτω από επισφαλείς συνθήκες, σε περίπου 30 σημεία με 5.000 έως 80.000 -ακόμη και 100.000- ανθρώπους. Ζουν σε αυτοσχέδια καταλύματα που φτιάχτηκαν από υλικά (κλαδιά, άχυρα, σκουπίδια...) που βρέθηκαν επί τόπου. Έχοντας εγκαταλείψει τα σπίτια τους χωρίς να πάρουν τίποτε μαζί τους, δε διαθέτουν αποθέματα τροφίμων και η πλειονότητα εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από την επισιτιστική βοήθεια. Από ιατρική άποψη, εξακολουθούν να μην υπάρχουν αρκετοί χώροι υγιεινής, και τόσο η ποσότητα όσο και η ποιότητα του παρεχόμενου νερού συνεχίζουν να συνιστούν πρόβλημα».

Τι επιπτώσεις έχει αυτό στη γενική υγεία των εκτοπισμένων;

«Από τη μία πλευρά, το ποσοστό του γενικού υποσιτισμού παραμένει υψηλό. Στους καταυλισμούς στην Ελ Τζενέινα, το Ζαλινγκέι, το Μορνάι και το Νιερτίτι ο υποσιτισμός εξακολουθεί να πλήττει 1 στα 5 παιδιά. Ο σοβαρός υποσιτισμός*, ευτυχώς, είναι περιορισμένος περίπου στο 5%. Χάρη στις γενικές διανομές τροφίμων που άρχισαν να είναι πιο τακτικές, και με το γενικό επισιτισμό (διανομή μερίδων σε όλες τις οικογένειες με παιδιά κάτω από ένα συγκεκριμένο ύψος) που πραγματοποιούμε, και τη δουλειά μας στα Κέντρα Θεραπευτικής Σίτισης, ο αριθμός των παιδιών που κινδυνεύουν να πεθάνουν, μειώνεται.

Ωστόσο, οι κακές συνθήκες υγιεινής ενισχύουν τη μετάδοση ασθενειών. Η περίοδος των βροχών που άρχισε τον Ιούλιο εξακολουθεί να επιδεινώνει την κατάσταση. Ο αριθμός των παιδιών που πάσχουν από λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος έχει αυξηθεί, η διάρροια είναι συχνή και πρόσφατα είχαμε μια έκρηξη ηπατίτιδας Ε - μιας ασθένειας με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας στις εγκύους. Επίσης, το Σεπτέμβριο, φοβηθήκαμε μια έκρηξη ελονοσίας που θα μπορούσε να αποδεκατίσει τα ήδη εξασθενημένα παιδιά.

Παρ' όλα αυτά, η συνολική κατάσταση στους καταυλισμούς όπου παρεμβαίνουμε, είναι υπό έλεγχο. Χάρη στις εγκατάσταση μονάδων φροντίδας (κλινικών, διατροφικών κέντρων) από τις ομάδες μας και χάρη στη δουλειά πρόληψης (εμβολιασμοί, καθαρισμός σημείων υδροδότησης κ.ά.) δεν αντιμετωπίσαμε μεγάλες επιδημίες και το ποσοστό θνησιμότητας στους καταυλισμούς έπεσε κάτω από το όριο που χαρακτηρίζει μια κατάσταση επείγουσα (ένας θάνατος ανά 10.000 ανθρώπους/ ημέρα)».

Είναι επαρκής η διεθνής βοήθεια στο Νταρφούρ;

«Η βοήθεια καθυστέρησε και υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα ανεπαρκής. Αλλά εδώ και έξι εβδομάδες έφτασαν και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις και ξεκίνησαν προγράμματα. Συνολικά, σήμερα εργάζονται στο Νταρφούρ περίπου 30 οργανώσεις. Όσον αφορά τις διανομές τροφίμων, τώρα καλύπτουν καλύτερα τις ανάγκες, αλλά εξακολουθούν να μην είναι επαρκείς. Ενώ η κατάσταση απαιτεί μια διανομή οικογενειακών μερίδων κάθε 30 ημέρες, το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού (WFP, υπηρεσία των Η.Ε.) διανέμει μόνο μία μη πλήρη μερίδα κάθε 40 ημέρες».

Παρατηρούνται ακόμη πράξεις βίας εναντίον των προσφύγων;

«Όσον αφορά τις πράξεις βίας, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο αριθμός θυμάτων βίας που έρχονται στις κλινικές μας για φροντίδα, έχει σαφώς μειωθεί. Είναι δύσκολο να πει κανείς εάν αυτό σημαίνει μια πραγματική μείωση της βίας ή ότι οι άνθρωποι δεν τολμούν να έρθουν για περίθαλψη».

Μπορεί να σκεφτεί κανείς επιστροφή των προσφύγων στα χωριά τους;

«Μακροπρόθεσμα φυσικά. Ωστόσο, είναι ακόμη πολύ νωρίς να σκεφτεί κανείς την επιστροφή στα χωριά. Από τη μία πλευρά, παρά τις πιέσεις της σουδανικής κυβέρνησης, οι εκτοπισμένοι εξακολουθούν να φοβούνται να επιστρέψουν. Εκτός αυτού, καθώς έχουν χάσει τη σοδειά τους, εξαρτώνται κυρίως από την επισιτιστική βοήθεια και θα χρειαστούν χρόνο για να μετεγκατασταθούν, καθώς δεν έχουν σπείρει. Εξάλλου, καθώς η βοήθεια είναι ήδη ελλιπώς εγκατεστημένη στους καταυλισμούς, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να φέρει κανείς τους σκορπισμένους εκτοπισμένους σε μεγάλο αριθμό χωριών».

Ποια είναι η έκταση της παρέμβασης των ΓΧΣ στο Νταρφούρ;

«Στο Νταρφούρ εξελίσσεται μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις βοήθειας που οργάνωσαν ποτέ οι ΓΧΣ. Όλα τα τμήματα της οργάνωσης έχουν κινητοποιηθεί με ένα συνολικό εκτιμώμενο προϋπολογισμό ύψους άνω των 30 εκατ. ευρώ. Σχεδόν 170 διεθνείς εθελοντές και 1.000 Σουδανοί συνεργάζονται σε 26 τοποθεσίες, όπου έχουν συγκεντρωθεί οι εκτοπισμένοι. Χάρη σε αυτήν την κινητοποίηση και συμβολή, βοηθήσαμε να αποτραπεί προς το παρόν μια καταστροφή. Στους καταυλισμούς όπου είμαστε παρόντες, το ποσοστό θνησιμότητας έχει πέσει κάτω από το όριο που χαρακτηρίζει μια κατάσταση επείγουσα. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να περιορίσουμε τις προσπάθειές μας, γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα χρειαστούν βοήθεια για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη».

* Ένας άνθρωπος πάσχει από μέτριο υποσιτισμό όταν η σχέση ύψους - βάρους βρίσκεται μεταξύ του 70% και 80% της κανονικής αναλογίας. Σοβαρός υποσιτισμός σημαίνει σχέση ύψους - βάρους κάτω του 70% της κανονικής αναλογίας. Ο γενικός υποσιτισμός περιλαμβάνει και το σοβαρό και το μέτριο.