Είστε εδώ
Αρχική σελίδα / Νέα / Οι ΓΧΣ στο Σουδάν: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή»
«Κοιτάξτε πού ζω», λέει μια γυναίκα δείχνοντας ένα άθλιο κατάλυμα με ύψος λιγότερο από ένα μέτρο, που σχεδόν δε χωράει έναν άνθρωπο. «Είμαι εδώ με τέσσερα παιδιά». Μέσαστην καλύβα, που προσφέρει ελάχιστη προστασία από τα στοιχεία τηςφύσης, δεν υπάρχει τίποτε. Σήμερα ο ήλιος χτυπάει με μανία, αλλάσύντομα ισχυροί άνεμοι και βροχές είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τηνκαταστρέψουν.
Πάνω από 80.000 άνθρωποι έχουν κατασκευάσει ανάλογα καταλύματα σε έξι καταυλισμούς μέσακαι γύρω από το γεμάτο σκόνη εμπορικό κέντρο στην έρημο, κοντά σταδυτικά σύνορα του Σουδάν με το Τσαντ. Τους τελευταίους έξι μήνες, αυτοίοι άνθρωποι έχουν υποστεί έναν εφιαλτικό συνδυασμό βίας, φυγής και στέρησης, μόνο και μόνο για να συναντήσουν ακόμη χειρότερα στον τόπο όπου αναζήτησαν καταφύγιο.
Οιφιλοκυβερνητικές πολιτοφυλακές που τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν τασπίτια τους, σφαγίασαν τα μέλη των οικογενειών τους, τους φίλους τουςκαι πυρπόλησαν τα χωριά και τα χωράφια τους, τώρα τους περικυκλώνουνστο Ριγιάντ. Σχεδόν κάθε νύχτα πολιτοφύλακες καταφθάνουνκαλπάζοντας πάνω στα άλογά τους για να επιτεθούν και να σκοτώσουν, ναχτυπήσουν και να βιάσουν γυναίκες που ψάχνουν ξύλα, τρόφιμα και νερόπέρα από την περιφέρεια του καταυλισμού.
«Συμβαίνει παντού»,λέει η Τζένιφερ Παλ, μια 30χρονη νοσηλεύτρια των ΓΧΣ από την Αλάσκα. ΗΤζένιφερ επισκέπτεται τους καταυλισμούς τακτικά για να παραπέμψει τουςπιο βαριά ασθενείς στο υποστηριζόμενο από τους ΓΧΣ νοσοκομείο του ΕλΤζενίνα. «Είναι απίστευτο να βλέπεις μικρά 14χρονα κι 15χρονακορίτσια πάνω σε γαϊδούρια να περνάνε τους λόφους με όλα ταχρειαζούμενα για τρεις ημέρες. Είναι σίγουρο ότι θα τις ξυλοκοπήσουνκαι θα τις βιάσουν, αλλά μου λένε: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή».
Και πράγματι δεν έχουν. Η έλλειψη βοήθειας έχει φτάσει σε κρίσιμο επίπεδο. Τα ποσοστά θνησιμότητας είναι πολύ πάνω από το σημείο που χαρακτηρίζει μια κατάσταση επείγουσα. Στουςκαταυλισμούς ζουν λίγοι άντρες, καθώς οι περισσότεροι είτε σκοτώθηκανστο αρχικό κύμα των επιθέσεων, είτε έχουν καταφύγει σε άλλες περιοχέςτης χώρας. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έκαναν την εμφάνισή τους, αλλάπολλές ίσως δε θα είναι σε θέση να αναλάβουν δράση έγκαιρα και στηναπαιτούμενη έκταση ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφή. Έτσι, γυναίκεςκαι παιδιά διακινδυνεύουν να πέσουν θύματα βίας τη νύχτα, μια και είναιοι μόνες που παρεμβάλλονται ανάμεσα στις οικογένειές τους και ένανπρώιμο, ταπεινωτικό θάνατο.
Στο νοσοκομείο του Ελ Τζενίνα, δυναμικότητας 100 κλινών, οι ΓΧΣ περιθάλπουν ήδη 60 παιδιά με βαρύ υποσιτισμό και κάθε μέρα καταφθάνουν κι άλλα. Ταπαιδιά ξαπλώνουν εξαντλημένα στην αγκαλιά των μανάδων τους, σε σκηνέςπου χρησιμοποιούνται ως Κέντρα Σίτισης, έξω από το κύριο κτίριο τουνοσοκομείου.
«Στήνουμε μια σκηνή, μετά μια άλλη, μετά μιατρίτη», λέει ο Κρις Μπούντεν, ένας 44χρονος Βέλγος νοσηλευτής των ΓΧΣ,που βρίσκεται εδώ από τον Απρίλιο. «Τώρα πρέπει να στήσουμε κι άλλη».Μόνο την τελευταία εβδομάδα εισήχθησαν για περίθαλψη δέκα παιδιά απότους καταυλισμούς, μερικές φορές στα πρόθυρα του θανάτου. Το πρωί, συνέχισε ο ίδιος, ένα αγόρι πέθανε την ώρα που έφτανε στην πόρτα του νοσοκομείου.
Γαϊδούρια,κατσίκες και καμήλες τριγυρνούν στους χωμάτινους δρόμους του κέντρουτης πόλης και η αγορά σφύζει από το εμπόριο. Αλλά η γρήγορη εισροήτόσων πολλών εκτοπισμένων ανθρώπων έχει καταστήσει επισφαλή τη ζωή καιγια τους δεκάδες χιλιάδες μόνιμους κατοίκους του Ελ Τζενίνα. Η Ζεϊχάμπ,μια γυναίκα που έχει σπίτι και μόνιμη δουλειά, εξήγησε ότι συνήθωςαποθηκεύει ενενήντα σακιά σιτηρά μετά τη σοδειά. Φέτος, δεν αποθήκευσε τίποτε, καθώς η φτωχική γη, που έγινε ακόμη φτωχότερη από τον πόλεμο, δεν απέδωσε τίποτε.
Πίσωστο Ριγιάντ, μια απειλητική έφιππη φιγούρα εμφανίζεται στην πλαγιά τουλόφου, την ώρα που δύει ο ήλιος. Οι άνθρωποι αρχίζουν να εξαφανίζονταιστα ετοιμόρροπα καταλύματά τους και να ετοιμάζονται για μία ακόμημακριά, τρομακτική νύχτα...
