fbpx 20 Χρόνια στη Λιβερία. Δεν μπορούσαμε απλώς να παρακολουθούμε. | msf.gr
prev
next

Γλώσσες

  • English
  • Ελληνικά

Είστε εδώ

Αρχική σελίδα / Νέα / Βίντεο / 20 Χρόνια στη Λιβερία. Δεν μπορούσαμε απλώς να παρακολουθούμε.
02/07/2010

20 Χρόνια στη Λιβερία. Δεν μπορούσαμε απλώς να παρακολουθούμε.

1989-2003: 250.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τραύματα πολέμου, υποσιτισμό και επιδημίες.

Τακ και τακ και τακ και τατ, τατ, τατ και μετά μπούμ και ύστερα εκρήξεις. Κάθε ήχος από όπλο που μπορεί κανείς να φανταστεί. © Jehad Nga
Από Καλάσνικοφ μέχρι κάθε είδους όπλο να πυροβολεί. © Kadir van Lohuizen/Noor
Αυτό κράτησε 24 ώρες κι εμείς κρατούσαμε τα κεφάλια μας χαμηλά στο έδαφος. Τακ και τακ και τακ και τατ, τατ, τατ και μπούμ. © Jan Banning
1989: Ο Εμφύλιος ξεσπάει στη Λιβερία.
Όταν βγήκαμε έξω, είδαμε ανθρώπους να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους στα κεφάλια τους και να πηγαίνουν προς κάθε κατεύθυνση. © Jehad Nga
Δεν μπορούσαμε απλώς να παρακολουθούμε- 20 χρόνια στη Λιβερία-
Ο άντρας, τα παιδιά μου κι εγώ έπρεπε να περπατήσουμε. © Julie Rémy
Ο άντρας μου είχε φουσκάλες στις πατούσες του από το περπάτημα. © Jehad Nga
Οι παντόφλες των παιδιών μου είχαν καταστραφεί και οι πατούσες τους είχαν γεμίσει με πληγές από τις πέτρες. © Julie Rémy
Άμαχοι αναζητούν καταφύγιο στην ύπαιθρο
Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο είχε από έξω ένα αυτοκίνητο γεμάτο τραυματίες. © Chris Hondros/Getty Images
Δεν έκανα ερωτήσεις, απλώς έπλυνα τα χέρια μου και αποφάσισα να κάνω μερικά ράμματα… και με ρώτησαν ποια είσαι, είμαι νοσοκόμα και ήρθα για περίθαλψη, αλλά βλέποντας τις ανάγκες και το φόρτο εργασίας, δεν μπορούσα απλώς να παρακολουθώ, έπρεπε να βοηθήσω. © Chris Hondros/Getty Images
Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από την αδιάκριτη βία, τους άγριους βιασμούς και την αναγκαστική επιστράτευση.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, συγκέντρωναν κόσμο και τους σκότωναν στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Σε τραβούσαν απλώς εκεί και έλεγαν
Και οι άνδρες πυροβολούσαν και οι άνθρωποι πέθαιναν. Σκότωναν ανθρώπους έτσι απλά, πολλές, πολλές φορές. © Jehad Nga
Και οι άνδρες πυροβολούσαν και οι άνθρωποι πέθαιναν. Σκότωναν ανθρώπους έτσι απλά, πολλές, πολλές φορές. © Chris Hondros/Getty Images
Μετέφερα φάρμακα για τα επείγοντα. © Roger Job
Κάποιοι πετάχτηκαν από το δάσος και με σταμάτησαν με αυτόματα όπλα. © MSF-H
Άρχισαν να πυροβολούν το αυτοκίνητο. Τους είπα «ΟΚ, εμπρός σκοτώστε με. Δεν έκανα τίποτα». © MSF-H
Ο αρχηγός τους είπε, μην τον σκοτώσετε, ας πάρουμε το τζιπ. © Chris Hondros/Getty Images
Δύο χιλιόμετρα πιο πέρα, πέσαμε σε μία ενέδρα κυβερνητικών στρατιωτών, πυροβόλησαν προς το αυτοκίνητο ενώ οδηγούσα. Αυτή τη φορά βγήκα τρέχοντας από το αυτοκίνητο και κρύφτηκα στο δάσος. © Sofie Stevens
Οι ΓΧΣ φτάνουν σε πολλές επικίνδυνες περιοχές. Όμως μεγάλες περιοχές παραμένουν εντελώς αποκομμένες από οποιαδήποτε βοήθεια.
Ομάδα των MSF στο τρένο.
Στη Λιβερία το Σύστημα Υγείας καταρρέει.
Ηλικιωμένη γυναίκα κάθεται ανάμεσα στα ερείπια του σπιτιού της.
Υποσιτισμός και ασθένειες πλήττουν τους αδύναμους πληθυσμούς.
Όταν είδαμε υποσιτισμένα παιδιά, ήταν πολύ, πολύ σοβαρά υποσιτισμένα. © Roger Job
Ήταν τόσο θλιβερό που ακόμη και το προσωπικό άρχισε να κλαίει. © Roger Job
Κλαίγαμε για εκείνους τους ανθρώπους όταν τους είδαμε να κατεβαίνουν από το φορτηγό.© Roger Job
Καταυλισμός προσφύγων.
Νεαρή πρόσφυγας περπατά ανάμεσα σε σκορπισμένα ρούχα. © Chris Hondros/Getty Images
Ξέσπασε μία μεγάλη επιδημία χολέρας… Δεν υπήρχε φαγητό, οι συνθήκες υγιεινής ήταν τόσο κακές, υπήρχαν ακαθαρσίες παντού. © Andrew Schechtman
Και δεν μπορούσες να βρεις νερό να πιεις, και οι άνθρωποι άρχισαν να πεθαίνουν. © Roger Job
1989-2003: 250.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τραύματα πολέμου, υποσιτισμό και επιδημίες.
Παιδιά της Λιβερίας αναζητούν συγγενείς τους. © Juan Carlos Tomasi
Κοιμητήριο στη Μονρόβια, Λιβερία © Julie Rémy
Τα όπλα σίγησαν. Οι ΓΧΣ, ωστόσο, παραμένουν για να παρέχουν επείγουσα ιατρική βοήθεια σε μια χώρα διαλυμένη ύστερα από 14 χρόνια πολέμου.
Νοσοκομείο AZG-MSF © Carl de Keyzer/Magnum photos
Όλες οι υπηρεσίες Δωρεάν.© Sofie Stevens
Σήμερα, το Λιβεριανό Σύστημα Υγείας αποκαθίσταται και αναλαμβάνει τη λειτουργία των νοσοκομείων των ΓΧΣ.
© Jehad Nga
© Kris Torgeson
Δε μετανιώνω για το ποια είμαι και που βρίσκομαι. © Julie Rémy
© Julie Rémy
© Julie Rémy
© Julie Rémy
Ύστερα από 20 χρόνια στη Λιβερία, οι ΓΧΣ περιορίζουν τις δραστηριότητές τους, αλλά συνεχίζουν να προσφέρουν βοήθεια σε θύματα σεξουαλικής βίας.

ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ