Μπαγκλαντές: πέντε ώρες πεζοπορίας για την παροχή βοήθειας σε απομακρυσμένους πληθυσμούς

Με 130 εκατομμύρια κατοίκους, το Μπαγκλαντές είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου. Αντίθετα, οι Λόφοι Τσιταγκόνγκ είναι αραιοκατοικημένοι και οι άνθρωποι ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές. Η περιοχή είναι ορεινή, σε αντίθεση με το υπόλοιπο Μπαγκλαντές που είναι επίπεδο.

Οι ΓΧΣ δουλεύουν στους Λόφους Τσιταγκόνγκ κοντά στα σύνορα με το Μυανμάρ (Βιρμανία) και την Ινδία, όπου η οργάνωση λειτουργεί δύο Κέντρα Υγείας και αρκετές Κινητές Ιατρικές Μονάδες στην περιφέρεια Χαγκρατσάρι.

Πέρα από την παροχή πρωτοβάθμιας περίθαλψης, οι ΓΧΣ ξεκίνησαν ένα δεύτερο πρόγραμμα στην περιφέρεια Μπανταρμπάν, που βασίζεται στις ίδιες αρχές. Και τα δύο προγράμματα επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση της ελονοσίας.

«Σε αντίθεση με το υπόλοιπο Μπαγκλαντές, οι Λόφοι Τσιταγκόνγκ πλήττονται σοβαρά από την ελονοσία - το 90% των ανθρώπων που πάσχουν από ελονοσία ζει σε αυτήν την περιοχή, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας στον πληθυσμό», εξηγεί η Ανέτ Πέτερς, που υπήρξε επικεφαλής της αποστολής των ΓΧΣ στο Μπαγκλαντές τον περασμένο χρόνο.

Πέρα από τη θεραπεία, οι ομάδες των ΓΧΣ συνεχίζουν την έρευνα για την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αγωγής.

«Οι έρευνές μας αποκάλυψαν ότι το 40% των ασθενών παρουσίαζε ανθεκτικότητα στο φάρμακο χλωροκίνη, το οποίο εξακολουθεί να είναι το φάρμακο πρώτης γραμμής για τη θεραπεία ασθενών με ελονοσία στο Μπαγκλαντές», συνεχίζει η Πέτερς. «Γι' αυτό δίνουμε μεγάλη σημασία στην αλλαγή του πρωτοκόλλου θεραπείας στη χώρα. Οι ΓΧΣ περιθάλπουν ήδη ασθενείς με την αποτελεσματική συνδυαστική θεραπεία που βασίζεται στην αρτεμισινίνη ( ACT )».

Εκτός από τις μόνιμες κλινικές, οι ομάδες των ΓΧΣ συχνά εγκαταλείπουν τα κεντρικά μονοπάτια για να παράσχουν περίθαλψη σε απομακρυσμένες περιοχές. Ωστόσο, ένα στοιχείο της πρόκλησης είναι η πρόσβαση. Μερικές από τις περιοχές είναι τόσο απομακρυσμένες, που ακόμη και τα οχήματα με τετρακίνηση δε συνιστούν επιλογή.

«Τότε η ομάδα είναι υποχρεωμένη να εγκαταλείψει το όχημα και να σκαρφαλώσει στα βουνά με τα πόδια», διηγείται η Πέτερς. «Η πεζοπορία διαρκεί συνήθως μία έως δύο ώρες, αλλά μερικές φορές μπορεί να φτάσει και τις πέντε. Όταν ο δρόμος είναι πολύ μακρύς, η ομάδα διανυκτερεύει στο χωριό ώστε να έχει αρκετό χρόνο να περιθάλψει τους ασθενείς».

«Στόχος μας είναι να μειώσουμε το ποσοστό θνησιμότητας από την ελονοσία καθώς και να αντιδράσουμε στα ξεσπάσματα λοιμωδών ασθενειών. Η πρόκληση παραμένει η δουλειά σε μια πληττόμενη από κρίσεις περιοχή με ουσιαστικά ανύπαρκτη υποδομή. Θέλουμε να φτάσουμε στους ανθρώπους στις απομακρυσμένες περιοχές για να τους παράσχουμε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας».

Παρ' ότι οι μουσουλμάνοι Μπενγκάλι αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού του Μπαγκλαντές, οι Λόφοι Τσιταγκόνγκ κατοικούνται και από 13 πρόσθετες διαφορετικές μειονοτικές ομάδες διαφορετικών θρησκειών. Αυτοί οι άνθρωποι κατάγονται από τη Βιρμανία ή το Θιβέτ και το θρησκευτικό τους υπόβαθρο είναι βουδιστικό, ινδουιστικό, χριστιανικό και ανιμιστικό.

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη ιατρικής βοήθειας καθώς δεν είναι διαθέσιμες κατάλληλες δημόσιες υπηρεσίες υγείας ενώ λίγες είναι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που είναι παρούσες στην περιοχή. Η υποδομή είναι πολύ περιορισμένη, γεγονός που δυσχεραίνει την προσέγγιση των ανθρώπων σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές. Επίσης, η περιοχή σπαράσσεται επί δεκαετίες από συγκρούσεις. Στη δεκαετία του '60, η κατασκευή ενός τεράστιου φράγματος στέρησε από πολλούς αγρότες την καλλιεργήσιμη γη τους, αναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους να φύγουν για την Ινδία. Άλλες 50.000 άνθρωποι τράπηκαν σε φυγή όταν άρχισαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ της κυβέρνησης και του κινήματος αυτονομίας της περιοχής, στις αρχές της δεκαετίας του '70.

Το 1997 η σύγκρουση επιλύθηκε επίσημα μέσω μιας συμφωνίας ειρήνευσης. Από τότε, οι πρόσφυγες επέστρεψαν από την Ινδία, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν ότι στη γη τους ζουν τώρα έποικοι από την εθνότητα των Μπενγκάλι. Η κυβέρνηση προσέφερε κίνητρα σε αυτούς τους εποίκους για να εγκατασταθούν στους Λόφους Τσιταγκόνγκ, προκειμένου να μειωθεί η πληθυσμιακή πίεση σε άλλες περιοχές του Μπαγκλαντές. Οι συγκρούσεις, τόσο αυτές του παρελθόντος όσο και οι τρέχουσες, επικεντρώνονται στο ζήτημα της αυτονομίας και των εδαφικών δικαιωμάτων διαφόρων εθνοτικών ομάδων και δυστυχώς, εξακολουθούν να υφίστανται καθώς δεν εφαρμόζεται η συνθήκη ειρήνης.