Λ.Δ. Κονγκό: οι ΓΧΣ βοηθούν τους εκτοπισμένους στην Κατάνγκα

«Είναι δύσκολο να πούμε πόσοι άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους εξαιτίας της συνεχιζόμενης βίας μεταξύ του στρατού του Κονγκό και των τοπικών πολιτοφυλακών (των Μάι Μάι), καθώς πολλοί κρύβονται ακόμη στο δάσος», λέει ο επικεφαλής της αποστολής των ΓΧΣ, Αλέν Ντεκού.

«Ο πληθυσμός έχει παγιδευτεί στα διασταυρούμενα πυρά. Και οι δύο πλευρές λυμαίνονται τα χωριά για να επιβιώσουν, καθώς, ακόμη και ο στρατός του Κονγκό, στην καλύτερη περίπτωση πληρώνεται μη συστηματικά και ανεπαρκώς. Όταν υπάρχει η υποψία ότι το ένα ή το άλλο χωριό υποστηρίζει την άλλη πλευρά, το αποτέλεσμα είναι συχνά να καταστρέφεται συθέμελα και οι άνθρωποι να αναγκάζονται να καταφύγουν στο δάσος».

Από τις 8 Νοεμβρίου, οι ομάδες Επείγουσας Παρέμβασης των ΓΧΣ έχουν στήσει τέσσερα Κέντρα Υγείας μέσα και γύρω από τη Μιτουάμπα, και μόνο την πρώτη εβδομάδα εξέτασαν 1.554 ασθενείς. Αυτήν τη στιγμή, κάθε Κέντρο δέχεται από 60 έως 120 ασθενείς την ημέρα. Τα προβλήματα υγείας που παρουσιάζονται είναι αυτά που εμφανίζονται συνήθως σε ανθρώπους που αναγκάζονται να ζουν εκτεθειμένοι, όπως η αιμορραγική διάρροια, η ελονοσία και οι οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος.

Τα υψηλά επίπεδα υποσιτισμού επιτείνουν τα προβλήματα. Ένα παράδειγμα της κλίμακας αυτού του φαινομένου είναι το γεγονός ότι την πρώτη ημέρα λειτουργίας του Κέντρου Υγείας στη Μιτουάμπα, διαπιστώθηκε ότι οι 45 από τους 54 ασθενείς ήταν υποσιτισμένοι.

«Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή σημαίνει ότι δε μπορούν να ασχοληθούν με τις καλλιέργειές τους», εξηγεί ο Ντεκού. «Εκτός αυτού, ακόμη και εάν η καλλιέργεια ήταν δυνατή, η σοδειά σίγουρα θα λεηλατούνταν από τις πολυάριθμες ένοπλες δυνάμεις. Έχει φτάσει το σημείο που οι άνθρωποι προτιμούν να τρώνε τους σπόρους που έχουν για σπορά, παρά να διακινδυνεύσουν να επιχειρήσουν να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους».

Χαρακτηριστικό για το κενό στην παροχή φροντίδα υγείας στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι το γεγονός ότι οι ΓΧΣ δέχονται χωρικούς και εκτοπισμένους που έρχονται για ιατρικές συμβουλές.

«Για πολλούς από τους ντόπιους είναι η πρώτη φορά που λαμβάνουν οποιουδήποτε είδους φροντίδα υγείας», συνεχίζει ο Ντεκού. «Η υγειονομική ζώνη καλύπτει 80.000 ανθρώπους, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν μονάδες υγείας που να λειτουργούν. Εδώ, όταν μιλάνε για μονάδες υγείας, εννοούν ένα κτίριο με ένα νοσηλευτή και χωρίς καθόλου φάρμακα».

Το πιο κοντινό νοσοκομείο βρίσκεται στη Σαμπουέ, 120χλμ. από τη Μιτουάμπα, σε άλλη υγειονομική ζώνη.

«Δεδομένου ότι τα ταξίδια είναι αδύνατα λόγω της έλλειψης δρόμων και μέσων μεταφοράς, το νοσοκομείο θα μπορούσε να είναι και στην άλλη πλευρά του πλανήτη», λέει ο Ντεκού. «Για παράδειγμα, η ενοικίαση ενός οχήματος για μία ημέρα κοστίζει 25.000 φράγκα Κονγκό (55 δολάρια), που για μεγάλο μέρος του πληθυσμού ισούται με τους μισθούς ενός έτους. Και σε αυτήν την τιμή δεν περιλαμβάνονται καν τα καύσιμα».

Ακόμη και εάν ένας ασθενής καταφέρει να φτάσει στο νοσοκομείο, το κόστος της περίθαλψης είναι απαγορευτικό. Όπως εξηγεί ο Μόνγκα Κασέια, συντονιστής μιας τοπικής μη κυβερνητικής οργάνωσης, «η εγχείριση κοστίζει έως και 50.000 φράγκα Κονγκό (110 δολάρια) και αυτό για έναν ντόπιο είναι ολόκληρη περιουσία».

Ως εκ τούτου, πολύ λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να πάνε στο νοσοκομείο και οι υπόλοιποι δεν έχουν άλλη επιλογή από τα να πεθάνουν στα χωριά τους.

«Οι ανάγκες σε αυτήν την περιοχή είναι τεράστιες», καταλήγει ο Ντεκού. «Με τα Κέντρα Υγείας των ΓΧΣ αγγίζουμε μόνο την επιφάνειά τους. Οι εκτοπισμένοι καταφτάνουν σε χωριά που σχεδόν δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τους δικούς τους φτωχικούς πληθυσμούς. Χιλιάδες μπορεί να κρύβονται ακόμη στο δάσος, επειδή είναι πολύ φοβισμένοι για να μπουν σε χωριά, ενώ η βία συνεχίζεται».