Βέλγιο: οι παράνομοι μετανάστες στερούνται δυνατότητας πρόσβασης στο σύστημα υγείας

Οι ΓΧΣ ανησυχούν που βλέπουν τον αριθμό των επισκέψεων ασθενών στα Κέντρα Υγείας τους στις Βρυξέλλες, Λιέγη και Αμβέρσα να αυξάνονται. Αυτή η πραγματικότητα δείχνει την έλλειψη πρόσβασης στην ιατρική φροντίδα για μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που ζουν στο Βέλγιο.

Γεγονός που υπογραμμίζεται και από τις 10.000 εξετάσεις ασθενών που πραγματοποιήθηκαν στα ιατρεία των ΓΧΣ το 2003. Οι διαπιστώσεις αυτές μέσα από τα προγράμματα υγείας των ΓΧΣ σε τρία σημεία σε ολόκληρο το Βέλγιο αποκαλύπτουν ένα σύστημα υγείας που δυσλειτουργεί εξαιτίας της πολυπλοκότητας και της έλλειψης συνοχής σε συνδυασμό με την έλλειψη βούλησης για μεταρρυθμίσεις.

Νομικά «γκρίζες περιοχές» και η έλλειψη συντονισμού όσον αφορά την ιατρική φροντίδα για παράνομους μετανάστες μεταξύ των Δημόσιων Κέντρων Κοινωνικής Αρωγής δημιουργούν ένα άνισο και απρόβλεπτο σύστημα υγείας. Οι διαδικασίες για να έχει κανείς ιατρική φροντίδα διαφέρουν από δήμο σε δήμο και η ποιότητα κυμαίνεται από αποτελεσματική έως εφιαλτική.

Για παράδειγμα, μια συστηματική πρακτική σε κάποιους δήμους απαιτεί από τον ασθενή να επισκεφθεί ένα γιατρό για να αποδείξει πρώτα ότι είναι άρρωστος ώστε να του επιτραπεί στη συνέχεια να δει ένα γιατρό που θα τον περιθάλψει.

«Οι αποτυχίες του συστήματος έχουν σοβαρές συνέπειες γι' αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας - κυρίως μετανάστες, αλλά επίσης φτωχούς Βέλγους», εξηγεί ο Λωράν Βανχορέμπεκε, επικεφαλής αποστολής των ΓΧΣ για το Βέλγιο. «Ενώ το βελγικό σύστημα υγείας θα έπρεπε να φροντίζει τους πάντες, παράνομους ή μη, η πραγματικότητα είναι ότι τα εμπόδια και, σε μερικές περιπτώσεις, η πλήρης ασυναρτησία απειλούν την υγεία χιλιάδων ανθρώπων».

Το σύστημα δε δημιουργεί μόνο επιπλοκές για τη φυσική και ψυχική υγεία των ασθενών, αλλά και για τις ολοένα περισσότερο κορεσμένες ιατρικές δομές και για τους επαγγελματίες της υγείας που αντιμετωπίζουν ένα γραφειοκρατικό λαβύρινθο όταν έρχονται αντιμέτωποι με ασθενείς χωρίς χαρτιά. Το οικονομικό κόστος είναι επίσης σημαντικό, καθώς ασθενείς που δεν είναι σε θέση να επισκεφθούν γιατρό κινδυνεύουν να παρουσιάσουν επιπλοκές που θα τους αναγκάσουν να αναζητήσουν πιο ακριβή, επείγουσα περίθαλψη σε νοσοκομεία.

«Το αξιοπρόσεκτο είναι», καταλήγει ο Βανχορέμπεκε, «ότι οι αστοχίες του συστήματος μπορούν να αποφευχθούν. Σε ολόκληρο το Βέλγιο υπάρχουν πολυάριθμες πρακτικές λύσεις που λειτουργούν, αλλά δεν υπάρχει η βούληση για την εφαρμογή τους. Στο μεταξύ, το κόστος, τόσο το ανθρώπινο όσο και το οικονομικό, είναι τεράστιο».