Ρωσία: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν υποστήριξη σε ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί λόγω της ένοπλης σύγκρουσης στην Ουκρανία

Πολλοί από τους 2,4 εκατομμύρια ανθρώπους που εκτοπίστηκαν στη Ρωσία λόγω της σύγκρουσης βρίσκονται στο νότο της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών Voronezh, Rostov-on-Don και Belgorod. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Voronezh συνεργάζονται με τοπικές ΜΚΟ για να υποστηρίξουν τη διανομή ειδών έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων, ειδών πρώτης ανάγκης και ιατρικών αναλωσίμων.

Από τον Μάιο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεργάζονται με τοπικούς οργανισμούς για τη λειτουργία τηλεφωνικής γραμμής για εκτοπισμένους, απ’ όπου μπορούν να λάβουν πληροφορίες για θέματα υγείας και νομικές συμβουλές σχετικά με την απόκτηση των εγγράφων που χρειάζονται για να έχουν δωρεάν υγειονομική περίθαλψη στη Ρωσία. Με τη βοήθεια τοπικών οργανώσεων, κοινωνικών λειτουργών και τοπικών παρόχων υγειονομικής περίθαλψης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στοχεύουν στη διασύνδεση των εκτοπισμένων που έχουν ανάγκη με τις διαθέσιμες ιατρικές και ανθρωπιστικές υπηρεσίες.  Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διευκόλυναν την πρόσβαση στα υφιστάμενα συστήματα ιατρικής περίθαλψης σε περίπου 500 εκτοπισμένα άτομα με χρόνιες και άλλες ιατρικές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων καρδιαγγειακών, ενδοκρινολογικών, νευρολογικών, ογκολογικών και ορθοπεδικών παθήσεων.

Η σύγκρουση έχει επηρεάσει ψυχολογικά τους ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Συχνά έχουν συναισθήματα απώλειας και άγχος για το μέλλον. Επιπλέον, πολλές οικογένειες έχουν χωριστεί λόγω των συγκρούσεων, στενοί συγγενείς βρίσκονται σε διαφορετικές πλευρές της πρώτης γραμμής και συχνά δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους. Βλέποντας τις ανάγκες ψυχικής υγείας, τα υψηλά επίπεδα άγχους, την αγωνία, τις διαταραχές ύπνου, τις κρίσεις πανικού, τις ψυχοσωματικές παθήσεις και την κατάθλιψη, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παρέχουν συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης.

«Ως ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεσμευόμαστε να συνεργαστούμε με τα εθνικά συστήματα ώστε να ανταποκριθούμε στις ιατρικές ανθρωπιστικές ανάγκες των πληθυσμών που πλήττονται από τη σύγκρουση και επιδιώκουμε  να επεκτείνουμε την υποστήριξή μας στο Donbas και στις περιοχές που ελέγχονται από τη Ρωσία», λέει ο Nicolas Peissel, υπεύθυνος έκτακτης ανάγκης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Στην Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν ενισχύσει τους τελευταίους μήνες την υποστήριξη που παρέχουν από το 2020 για να συνεργαστούν με οργανώσεις και να διασφαλίσουν ότι οι εκτοπισμένοι που ζουν με τον ιό HIV μπορούν να συνεχίσουν να λαμβάνουν σωτήρια αντιρετροϊκή θεραπεία παρά τις συγκρούσεις.

Η σαρανταεννιάχρονη Νατάλια [δεν είναι το πραγματικό της όνομα] έχει έρθει στην ιατρική μονάδα της ρωσικής ΜΚΟ Humanitarian Action στην Αγία Πετρούπολη - μία από τις οργανώσεις με τις οποίες συνεργάζονται οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα - για να παραλάβει τα αντιρετροϊκά της. Πρώην εργαζόμενη στον τομέα της υγείας σε μονάδα αποκατάστασης ασθενών με τραύματα στη σπονδυλική στήλη, εκτοπίστηκε από το Slavyansk στην ανατολική Ουκρανία, πρώτα στη δυτική Ουκρανία και στη συνέχεια στην Πολωνία μαζί με έναν ασθενή που φρόντιζε πριν από την έναρξη της σύγκρουσης, έναν νεαρό άνδρα που παρέλυσε μετά από τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη. «Ήταν εντάξει στην Πολωνία, λέει, αλλά φιλοξενηθήκαμε σε μια μεγάλη αίθουσα μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους και με τις ανάγκες υγιεινής που είχε ήταν εξαιρετικά δύσκολο». Αποφάσισε να μετακομίσει στη Ρωσία, ώστε να μπορέσει να λάβει κάποια υποστήριξη από τον πατέρα του ασθενούς που ζει στην Αγία Πετρούπολη.

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά η Νατάλια βρέθηκε θετική στον ιό HIV αφού άρχισε να αισθάνεται αδιαθεσία και είχε ένα ασυνήθιστο εξάνθημα. «Δεν ξέρω καν πώς το κόλλησα », λέει. «Ίσως μολύνθηκα επειδή δούλευα σε ιατρική μονάδα». Η οργάνωση λαμβάνει υποστήριξη από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για να παρέχει στη Νατάλια και σε άλλους ασθενείς μια τρίμηνη προμήθεια αντιρετροϊκών φαρμάκων, βοηθώντας τους παράλληλα να ενσωματωθούν στο κρατικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. «Απλώς ονειρεύομαι ότι τον επόμενο χρόνο, την άνοιξη, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στο σπίτι μας στο Slavyansk», λέει η Νατάλια.