«Ο ανθρωπιστικός διάδρομος στο Ν. Λίβανο είναι αυταπάτη»

-Πώς είναι η κατάσταση στο Νότιο Λίβανο;
«Είναι σχεδόν αδύνατο για τους πολίτες των περιοχών που πλήττονται περισσότερο να μετακινηθούν και να φτάσουν στα νοσοκομεία. Κάποιες οικογένειες άφησαν τα σπίτια τους αλλά παραμένουν εγκλωβισμένοι στη μέση του πουθενά καθώς οι δρόμοι καταστράφηκαν.

Οι ομάδες των ΓΧΣ συνάντησαν οικογένειες που δεν έχουν λάβει καμιά βοήθεια επειδή οι δρόμοι βομβαρδίστηκαν ή επειδή έμειναν από καύσιμα ενώ προσπαθούσαν να ξεφύγουν. Δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτι τους, δεν μπορούν να ζητήσουν ιατρική βοήθεια. Άλλοι φοβούνται και να κινηθούν».

-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι ΓΧΣ ως ανθρωπιστική οργάνωση;
«Στις συγκρούσεις πρέπει να διαπραγματευόμαστε και με τις δύο πλευρές τον απαραίτητο χώρο για να έχουμε πρόσβαση στους πολίτες, να στήνουμε κλινικές, να διανέμουμε βοήθεια και να βοηθάμε τον πληθυσμό. Σήμερα, στο Λίβανο είναι αδύνατο να διαπραγματευτείς οποιαδήποτε ασφαλή πρόσβαση στα χωριά που έχουν εγκλωβιστεί εξαιτίας των βομβαρδισμών. Αυτό είναι τεράστιο εμπόδιο για μας, αλλά κυρίως για τους Λιβανέζους συναδέλφους μας. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις ασφάλειας για τους Λιβανέζους εργαζόμενους στον ανθρωπιστικό τομέα καθώς δραστηριοποιούνται κυρίως στο νότο».

-Η ανακοίνωση ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου έκανε τη δουλειά σας ευκολότερη;
«Εδώ και πολλές μέρες, η ιδέα ανθρωπιστικών διαδρόμων χρησιμοποιείται για να αποκρύψει την πραγματικότητα: είναι αδύνατο να αποκτήσεις ασφαλή πρόσβαση στα χωριά του νότου. Ο λεγόμενος διάδρομος είναι ένα είδος άλλοθι γιατί στην πράξη δεν υπάρχει πραγματική πρόσβαση των ανθρωπιστικών οργανώσεων στο νότο. Και η διεθνής κοινότητα αυταπατάται αν πιστεύει πως υπάρχει.

Στην πράξη, δεν υπάρχει σχεδόν καμιά ασφάλεια για οχήματα που ταξιδεύουν στο νότο. Τα λίγα κομβόι των Ηνωμένων Εθνών που κατάφεραν να αποκτήσουν εγγυήσεις ασφάλειας από τις Ισραηλινές αρχές παρέδωσαν τα εμπορεύματά τους σε αποθήκες πριν αναχωρήσουν γρήγορα για τη Βηρυτό. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε πραγματική πρόσβαση στους ανθρώπους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη. Κατά τον ίδιο τρόπο, άνθρωποι που θέλουν να εγκαταλείψουν την πληγείσα περιοχή ή ζητούν βοήθεια, δεν έχουν τις απαραίτητες εγγυήσεις ότι μπορούν να το πράξουν με ασφάλεια, σε αντίθεση με όσα λέγονται περί ανθρωπιστικού διαδρόμου».

-Τι γίνεται με τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στο Λίβανο;  
«Ακόμη και το ευκολότερο κομμάτι του λεγόμενου διαδρόμου για να εφαρμοστεί, από την Κύπρο στη Βηρυτό, δε λειτουργεί σωστά. Οι ΓΧΣ έχουν περίπου 140 τόνους προμηθειών στην Κύπρο και μόνο περιορισμένες ποσότητες φτάνουν στη Βηρυτό. Είχαμε φάρμακα που μπορούσαν να σώσουν ανθρώπινες ζωές και παρέμεναν  μπλοκαρισμένα για τρεις μέρες».

-Πώς οι ΓΧΣ οργανώνουν σήμερα τη μεταφορά προμηθειών στο νότιο Λίβανο;
«Οι οδηγοί των φορτηγών δε θέλουν να πηγαίνουν στην Τύρο λόγω της ανασφάλειας. Φορτηγά έχουν χτυπηθεί από αεροπορικές επιδρομές, όπως και πολιτικά αυτοκίνητα και ασθενοφόρα. Οι ομάδες μας αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ταξί, στοιβαγμένοι με κουτιά και ιατρικό υλικό που διανέμεται στα νοσοκομεία στο νότο. Αλλά αυτό δεν είναι λύση δεδομένου του τεράστιου όγκου των προμηθειών που χρειάζεται να αποστέλλουμε στις πληγείσες περιοχές».

-Έγινε λόγος για 48ωρη αναστολή των αεροπορικών επιδρομών - έχει αυτό αλλάξει την κατάσταση;
«Ελπίζαμε να εκμεταλλευτούμε αυτό το διάστημα για να φτάσουμε στους ανθρώπους που δεν είχαμε καταφέρει να βοηθήσουμε. Παρόλα αυτά, καθώς μιλάμε, γνωρίζουμε ότι οι μάχες συνεχίζονται σήμερα. Υποτίθεται ότι σήμερα θα πηγαίναμε στο Μπέιτ Τζμπάιλ να μεταφέρουμε ιατρικό υλικό και να διερευνήσουμε τι άλλη βοήθεια χρειάζεται. Αλλά καθώς μια γέφυρα βομβαρδίστηκε στο δρόμο για τη Σιδώνα, οι προμήθειες έφτασαν ώρες αργότερα στην Τύρο και μπορούσαμε να τις μεταφέρουμε μόνο σε ένα σημείο απ' όπου ένα Λιβανέζικο ασθενοφόρο μπορούσε να τις παραλάβει για περαιτέρω μεταφορά. Έτσι στην πράξη, αυτή η αναστολή των αεροπορικών επιδρομών σημαίνει λίγα για την πρόσβαση στους ανθρώπους που είναι παγιδευμένοι στις συγκρούσεις. Και τι θα συμβεί μετά τη 48ωρη αναστολή; Θα επιστρέψουμε στην παλιά κατάσταση, όπου ήταν αδύνατο να έχεις οποιοδήποτε ασφαλή πρόσβαση στους πληθυσμούς;»