Πλημμύρες στην Αϊτή: εικόνες και περιγραφές από αυτόπτη μάρτυρα

Το Φοντ Βερέτ, ένα χωριό της Αϊτής που βρίσκεται στην όχθη ενός μικρού ποταμού και περιβάλλεται από βουνά, παρασύρθηκε ολόκληρο από τις πλημμύρες. Το ποτάμι φούσκωσε τρομακτικά, ξεπερνώντας σε πλάτος τα 500 μέτρα. Εκεί που πριν υπήρχαν σπίτια και δρόμοι, τώρα έχουν απομείνει μόνο χωράφια με βράχους. Πάνω από 200 άνθρωποι αγνοούνται, αλλά μόνο τρεις άνθρωποι ανασύρθηκαν νεκροί έως τώρα. Πιστεύεται ότι πολλοί έχουν θαφτεί κάτω από τους βράχους.

Στις 25 Μαΐου ένας τεχνικός των ΓΧΣ και ένας οδηγός προσπάθησαν να φτάσουν έως το Φοντ Βερέτ, αλλά περίπου 20χλμ. πριν φτάσουν στον προορισμό τους, βρήκαν το δρόμο εντελώς κατεστραμμένο από τις πλημμύρες και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν. Την επόμενη ημέρα ένα γιατρός των ΓΧΣ και ένας τεχνικός κατάφεραν να φτάσουν στο χωριό με ελικόπτερο.

Μόνο τα σπίτια στις πλαγιές των λόφων παρέμειναν άθικτα. Οι χωρικοί που κατάφεραν να γλιτώσουν από τις πλημμύρες στην κοιλάδα είτε φιλοξενούνται σε συγγενείς και φίλους είτε, διαμένουν σε ένα άδειο σχολείο ή άλλα δημόσια κτίρια.

Σύμφωνα με κατοίκους των χωριών με τους οποίους μίλησαν οι ΓΧΣ, κανείς δεν είναι άστεγος, παρ' ότι κάποιοι ζουν με έξι ή επτά οικογένειες στο ίδιο σπίτι.

Ο δρόμος είναι κλειστός και από τις δύο πλευρές του με αποτέλεσμα κανένα όχημα να μην μπορεί να φτάσει στο Πορτ ο Πρενς ή το Γιακμέλ. Κάποιοι άνθρωποι από τα γύρω χωριά που επλήγησαν από τις πλημμύρες, αναγκάζονται να περπατούν πάνω από 15 ώρες έως το Πορτ ο Πρενς, με την ελπίδα ότι θα βρουν κατάλυμα σε συγγενείς τους.

Για να έχουν πόσιμο νερό, οι χωρικοί συνήθως εξαρτώνται από μια δεξαμενή ή μια πηγή στην κοιλάδα, αλλά τώρα η δεξαμενή έχει υποστεί ζημιές και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενώ η πηγή έχει πλημμυρίσει. Οι άνθρωποι μεταχειρίζονται κουβάδες και άλλα δοχεία για να μαζέψουν το νερό της βροχής. Τα αποχωρητήρια είναι πολύ λίγα. Ωστόσο, δεν έχουν αναφερθεί έως τώρα περιστατικά διάρροιας ή τυφοειδούς πυρετού.

Στην πλαγιά του λόφου υπάρχει ένα μεγάλο Κέντρο Υγείας. Αν και τα δωμάτια είναι γεμάτα λάσπη, το κτίριο δεν έχει πάθει ζημιά. Συνήθως στο Κέντρο Υγείας εργάζονται δύο Κουβανοί γιατροί, μία ντόπια νοσηλεύτρια και ένας γιατρός, αλλά όλοι εγκατέλειψαν το χωριό το περασμένο Σαββατοκύριακο και δεν μπόρεσαν ακόμη να επιστρέψουν.

Η ομάδα των ΓΧΣ εξέτασε τα επείγοντα περιστατικά που έφθασαν στο Κέντρο Υγείας και παρείχε ένα ιατρικό κιτ για επείγοντα περιστατικά, ικανό να περιθάλψει 1.000 ανθρώπους. Στο Κέντρο ήρθαν περίπου 30 άνθρωποι, οι μισοί από αυτούς με αμυχές και εκδορές. Μία ασθενής είχε ένα απόστημα στο στήθος της και είχε σταματήσει να θηλάζει καθώς έχασε το μωρό της στις πλημμύρες. Άλλοι παραπονούνταν για πυρετούς, αϋπνία και απώλεια όρεξης. Ένα κορίτσι δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει μετά την καταστροφή. Σχεδόν όλοι είχαν κάποιο συγγενή που έχει «χαθεί». Ένας άντρας έχασε έξι παιδιά...

Στις 27 Μαΐου, η ίδια ομάδα των ΓΧΣ πήγε στο Μαπού, ένα χωριό που αναφέρεται ότι είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση από το Φοντ Βερέτ. Το χωριό είναι κοντά στην ακτή και λιγότερο ορεινό. Η ομάδα των ΓΧΣ ταξίδεψε με ελικόπτερο καθώς δεν ήταν δυνατή η οδική πρόσβαση. Βλέποντας την περιοχή από πάνω, η ομάδα απέκτησε μια εικόνα για εκτενή τμήματα της πλημμυρισμένης περιοχής. Τμήματα κάποιων στεγών ήταν ορατά, αλλά πολλά σπίτια είχαν καλυφθεί εντελώς από το νερό. Το κέντρο του χωριού είναι εν μέρει ακέραιο, αλλά ο πληθυσμός έχει διασκορπιστεί και πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στο χωριό. Έως τώρα 69 άνθρωποι φέρονται ως νεκροί ή αγνοούμενοι.

Οι ΓΧΣ προσπάθησαν να φτάσουν στο Κέντρο Υγείας που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Μαπού και Πινιόν, αλλά ο δρόμος είναι πλημμυρισμένος και η παράκαμψη θα απαιτούσε πάνω από 90 λεπτά. Καθώς οι πλημμύρες έπληξαν το Πινιόν πολύ λιγότερο, η ομάδα αποφάσισε να δεχθεί ασθενείς σε ένα σχολείο στο κέντρο του Μαπού. Στο Κέντρο Υγείας υπάρχουν πολύ λίγα αποθέματα φαρμάκων.

Στις 28 Μαΐου είχε προγραμματιστεί η αποστολή ενός τεχνικού των ΓΧΣ στο Μαπού με καλύμματα πλαστικού για την κατασκευή πρόχειρων καταλυμάτων για τους πληγέντες και ιατρικά εφόδια -φάρμακα και εξοπλισμό- ώστε το σχολείο να ετοιμαστεί για να δεχθεί ασθενείς.