Υεμένη: Οι ανθρωπιστικές ανάγκες σχηματίζουν μια τέλεια καταιγίδα

Ενώ οι ίδιες οι μάχες έχουν μειωθεί μετά την κατάπαυση του πυρός πέρυσι, έχουν αφήσει στο πέρασμά τους μια επιδεινούμενη υγειονομική και ανθρωπιστική κρίση. Yπάρχουν ελλείψεις σε ιατρικές προμήθειες και προσωπικό, η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη είναι συχνά πολύ ακριβή για να έχουν πρόσβαση οι άνθρωποι εν μέσω μιας καταρρέουσας οικονομίας, τα ποσοστά υποσιτισμού ήταν ανησυχητικά υψηλά πέρυσι, και η έλλειψη πρόσβασης σε εμβολιασμούς ρουτίνας έχει οδηγήσει σε επιδημίες, κατά τα άλλα προλαμβανόμενων, ασθενειών όπως η ιλαρά, ο τέτανος και η διφθερίτιδα. Οι ανάγκες των ανθρώπων διασταυρώνονται εδώ με τρόπο που σχηματίζουν μια τέλεια καταιγίδα.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Υεμένη, οι συνάδελφοί μου στο νοσοκομείο Al-Jumhouri Authority στη Χατζά, την πρωτεύουσα της επαρχίας Χατζά στη βορειοδυτική Υεμένη, είχαν πολλές ιστορίες να μοιραστούν μαζί μου για τους ανθρώπους των οποίων φροντίζουμε τα τραύματα – σωματικά και ψυχικά. Μου μίλησαν για έναν 48χρονο πατέρα τεσσάρων παιδιών που απομονώθηκε αφού έχασε την ικανότητά του να εργάζεται και να συντηρεί την οικογένειά του. Δεδομένης της κακής οικονομίας και της κατάρρευσης του νομίσματος, η απώλεια της εργασίας του τον άφησε με τρομερό φόβο και άγχος.

Ένας συνάδελφός του μου είπε: "Άρχισε να αμφισβητεί τους πάντες γύρω του. Δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν, κι έτσι αποτραβήχθηκε σταδιακά από τη ζωή. Ήταν μια μακρά και βαριά διαδικασία για να αντιμετωπιστούν τα οξέα ψυχικά του συμπτώματα και να σταθεροποιηθούν τα συναισθήματά του. Στη συνέχεια, έγινε και πάλι λειτουργικός και βρήκε δουλειά για να συντηρεί την οικογένειά του. Οι ομάδες μας τρέχουν ένα ολιστικό πρόγραμμα ψυχικής υγείας  που περιλαμβάνει ομαδικές συνεδρίες ψυχο-εκπαίδευσης, παράλληλα με την ψυχολογική φροντίδα και την ψυχιατρική θεραπεία για σοβαρές ψυχικές διαταραχές ψυχικής. Μέσω αυτού, τον βοηθήσαμε να πάρει πίσω τη ζωή του. Τώρα είμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε ότι ο φάκελός του έχει κλείσει".

Έφυγα από αυτό το νοσοκομείο και από τα ψηλά βουνά της βόρειας Υεμένης με υπερηφάνεια για όσα μπορούν να κάνουν οι ομάδες μας εδώ αλλά και στις άλλες 27 δομές υγείας που διαχειριζόμαστε και υποστηρίζουμε σε όλη τη χώρα.

Καθώς ταξίδευα οδικώς κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου, απέκτησα μια καλύτερη αίσθηση ορισμένων από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Υεμένης που αναζητούν ιατρική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων ταξιδιών που πρέπει να κάνουν επειδή δεν υπάρχουν οικονομικά προσιτές δομές υγείας κοντά στα σπίτια τους – αν υπάρχουν καθόλου δομές. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς οι άνθρωποι που γεννούν ή χρειάζονται επείγουσα περίθαλψη καταφέρνουν αυτό το επίπονο ταξίδι και τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουν μόνο και μόνο για να έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι μια γυναίκα που συνάντησα, η οποία χρειάστηκε να ταξιδέψει για έξι ώρες σε όλη τη νοτιοδυτική Υεμένη από τη Mocha μέχρι την πόλη Taiz για να κάνει επείγουσα καισαρική τομή στο νοσοκομείο Al-Jumhouri για το πρώτο της παιδί, ένα υγιές κοριτσάκι.

Αλλά ακόμη και για τα παιδιά που γεννιούνται υγιή, ο υποσιτισμός είναι μια απειλή  που παραμονεύει συνεχώς. Από τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2022, περισσότερα από 7.500 παιδιά με υποσιτισμό ήρθαν σε εγκαταστάσεις δομές που υποστηρίζονται από εμάς – μια αύξηση πάνω από το ένα τρίτο σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2021. Αυτά τα υψηλά ποσοστά υποσιτισμού σε παιδιά κάτω των πέντε ετών έχουν υπερφορτώσει νοσοκομεία όπως το νοσοκομείο Khameer στην επαρχία Amran στον βορρά. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές στο ενδονοσοκομειακό κέντρο θεραπευτικής σίτισης, καθώς είδα ότι ήταν γεμάτο από παιδιά που έπασχαν από υποσιτισμό, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών περιπτώσεων με επιπλοκές. Πολλά από αυτά τα περιστατικά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν οι μητέρες είχαν υποστήριξη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους και τα παιδιά είχαν πρόσβαση σε οικονομικά προσιτά, θρεπτικά τρόφιμα και έγκαιρες υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.

Τον αγώνα των παιδιών στην Υεμένη δυσχεραίνει περαιτέρω η έξαρση των κρουσμάτων ιλαράς λόγω των κενών στον συνήθη εμβολιασμό και των χαμηλών ποσοστών εμβολιασμού, καθώς και το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ζουν σε καταυλισμούς εκτοπισμένων, όπου οι ασθένειες μπορούν εύκολα να εξαπλωθούν. Τα εμβόλια παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη παιδικών ασθενειών, πράγμα που είναι κρίσιμο σε χώρες όπως η Υεμένη, όπου η πρόσβαση σε βασική υγειονομική περίθαλψη είναι δύσκολη σε περίπτωση που αρρωστήσουν.

Αλλά οι ασθενείς δεν είναι οι μόνοι που αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην Υεμένη. Οι συνάδελφοί μου αντιμετωπίζουν συχνά γραφειοκρατικά εμπόδια, όπως περιορισμούς στη μετακίνηση. Οι καθυστερημένες εισαγωγές αναγκαίων προμηθειών, η απόρριψη των θεωρήσεων του προσωπικού για την είσοδο στη χώρα και των αδειών που χρειάζονται για να ταξιδέψουν στο εσωτερικό της χώρας και η διαφαινόμενη απειλή επιθέσεων στα νοσοκομεία δυσχεραίνουν επίσης τις προσπάθειές μας να παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια. Είναι κρίσιμο το προσωπικό που εργάζεται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να εξαιρείται από κάθε είδους περιορισμούς που παρεμποδίζουν την ασφαλή και έγκαιρη παροχή ιατρικών υπηρεσιών.

Ωστόσο, ακόμη και με προκλήσεις και απειλές όπως αυτές, πολλοί άνθρωποι που συνάντησα στην Υεμένη και έχουν υποφέρει παραμένουν αισιόδοξοι ότι η ζωή τους θα επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν από τον πόλεμο. Συνεχίζουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται σε αυτή την ανθρωπιστική κρίση, αλλά είναι σαφές ότι χρειάζεται επειγόντως περισσότερη βοήθεια για να ανακτήσουμε πραγματικά μια επίφαση κανονικότητας. Η όποια βοήθεια παρέχεται θα πρέπει να διατηρηθεί και να βελτιωθεί ώστε να ανταποκρίνεται στις πιο άμεσες ανάγκες των ανθρώπων. Ενώ η Υεμένη λαμβάνει διεθνή προσοχή περιοδικά, πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα στις διεθνείς αναπτυξιακές και ανθρωπιστικές ατζέντες των δωρητών.