Τους χωρίζουν τα σύνορα, τους ενώνουν οι ανάγκες

Οι περισσότεροι από αυτούς που φθάνουν είναι από την επαρχία του Άνω Νείλου, που συνορεύει με το Σουδάν στα νότια-ανατολικά. Δεδομένου ότι οι συγκρούσεις ξεκίνησαν στις 15 Δεκεμβρίου 2013, πολλοί κάτοικοι του Νοτίου Σουδάν, έχουν μετακινηθεί εσωτερικά και άλλοι αναγκάζονται να αναζητήσουν καταφύγιο ως πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες. Αυτοί που καταφθάνουν έχουν πει στις ομάδες μας ότι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους γιατί έχουν δεχτεί επίθεση ή γιατί φοβούνται ότι θα δεχτούν επίθεση.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας του Σουδάν, παρέχουν ιατρική φροντίδα και διατροφική υποστήριξη σε εκείνους που φθάνουν στην πολιτεία του Λευκού Νείλου. Μέχρι σήμερα, η ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση έχει πραγματοποιήσει πάνω από 36.174 ιατρικές συνεδρίες, έχει εμβολιάσει 2.333 παιδιά κάτω των 5 ετών για πολιομυελίτιδα και 8.566 παιδιά κάτω των 15 ετών για ιλαρά. Αυτή η προσέγγιση προληπτικής φροντίδας έχει βοηθήσει στον περιορισμό της εξάπλωσης νόσων στην περιοχή.

«Οι περισσότεροι από αυτούς που φθάνουν είναι γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι και έρχονται με τα πόδια ή με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεδομένου ότι η υγεία μερικών εξ αυτών είναι σε κακή κατάσταση και δεν τρέφονται σωστά, κατά την άφιξή τους διεξάγουμε ιατρικές εξετάσεις και διατροφικούς ελέγχους. Τα σοβαρά υποσιτισμένα παιδιά εντάσσονται άμεσα στο θεραπευτικό επισιτιστικό πρόγραμμα, ενώ συμπληρωματικά τρόφιμα παρέχονται σε αυτούς που υποφέρουν από μέτριο υποσιτισμό» αναφέρει ο Δρ. Αμίρ Οσμάν, επικεφαλής της ιατρικής ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην επαρχία του Λευκού Νείλου.

Προς το παρόν, υπάρχουν 3.230 άτομα εγγεγραμμένα στο πρόγραμμα θεραπευτικής διατροφής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Λαμβάνουν τακτικές ιατρικές εξετάσεις και συμπληρωματική τροφή. Οι υποσιτισμένες έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες βρίσκονται επίσης υπό στενή παρακολούθηση δεδομένου του υψηλού αριθμού γυναικών που καταφθάνουν. Μέχρι στιγμής, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν πραγματοποιήσει 2.111 προγεννητικούς ελέγχους και 152 τοκετούς με ασφάλεια.

Οι περισσότεροι στο Λευκό Νείλο προέρχονται από τις τέσσερις μεγάλες πόλεις Waddakona, Kaka, Al-Renk, Malakal και τις γύρω περιοχές. Όλοι τους έφυγαν εξαιτίας της έλλειψης ασφάλειας, κάποιοι κατάφεραν να διασώσουν μερικά από τα υπάρχοντά τους, ενώ άλλοι έφυγαν δίχως να πάρουν τίποτα. «Περπάτησα για τρεις ημέρες από την Waddakona, στην πολιτεία του Άνω Νείλου στο Βόρειο Kweik, στο Σουδάν, όπου αναγκάστηκα να πουλήσω τις αγελάδες, τα πρόβατα και τις κατσίκες μου για να πάρω χρήματα για άλλες ανάγκες» λέει η Nyabok Adwok.* «Ήμουν κρατική υπάλληλος και ανεξάρτητη, τώρα είμαι σε μια άλλη χώρα και εξαρτώμαι από την ανθρωπιστική βοήθεια», προσθέτει.

Οι ιατρικές ανάγκες του πληθυσμού είναι εμφανείς, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποιούν κατά μέσο όρο περισσότερες από 4.300 ιατρικές επισκέψεις κάθε μήνα και στέλνουν περίπου 15 περιπτώσεις στην πόλη Kosti, τη δεύτερη πρωτεύουσα του πολιτείας. Επιπλέον, οι συνθήκες διαβίωσης είναι δύσκολες, με 6-7 άτομα να αναγκάζονται να ζουν σε ένα Tukul (καλύβα) που κανονικά προορίζεται για 2-3 άτομα. Ο συνωστισμός αυξάνει την εξάπλωση των μεταδοτικών ασθενειών, όπως η νόσος του αναπνευστικού συστήματος, μια από τις κύριες ασθένειες που αντιμετωπίζουν οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Λευκό Νείλο. Για να βοηθήσουν στην πρόληψη της εξάπλωσης των μεταδοτικών ασθενειών, καθώς και παθήσεων που σχετίζονται με το νερό, την υγιεινή και την αποχέτευση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν ορίσει κάποιες ομάδες μέσα στην κοινότητα που είναι υπεύθυνες για να εκπαιδεύσουν τους υπόλοιπους σε θέματα υγείας.

Οι έντονες βροχοπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν στη μείωση του αριθμού όσων καταφθάνουν, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διασχίσουν το πλημμυρισμένο ποτάμι στο Σουδάν. Ωστόσο, όταν νέα κρούσματα βίας ξεσπούν σε τμήματα του Νότιου Σουδάν στα σύνορα με το Σουδάν, αυτόματα οι αριθμοί ανεβαίνουν. Μόλις λίγα χιλιόμετρα από υδάτινα σύνορα χωρίζουν τις δύο χώρες που πριν από τρία χρόνια ήταν μία. Ωστόσο, παρά τα σύνορα που τους χωρίζουν, οι ομοιότητες και οι αμοιβαίες σχέσεις ανάμεσα σε αυτούς που φθάνουν και την κοινότητα υποδοχής έχουν τύχει αποδοχής και οι δύο πληθυσμοί συνυπάρχουν ειρηνικά. Μερικοί μάλιστα αναφέρουν ότι η κοινότητα υποδοχής είναι ευτυχισμένη και προστατευτική απέναντι στους γείτονές από το Νότιο Σουδάν, δημιουργώντας έτσι μια ασφαλή κατάσταση που ευνοεί την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.