Συρία: Οι κάτοικοι της επαρχίας Ιντλίμπ διαφεύγουν για να γλιτώσουν από τις αεροπορικές επιδρομές, καθώς συρρικνώνεται η ασφαλής ζώνη

Καθώς οι πόλεις και οι καταυλισμοί δυτικά του Χαλεπίου πλήττονται από οβίδες τις τελευταίες μέρες, οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα και φορτηγά, καθώς οι άνθρωποι διαφεύγουν προς μια ασφαλή ζώνη που συρρικνώνεται.

«Οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν μια απελπιστική κατάσταση» λέει ο Ζουλιάν Ντελοζάν, Επικεφαλής αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη Συρία. «Οι επιθέσεις πραγματοποιούνται πλέον σε περιοχές που έως τώρα θεωρούνταν ασφαλείς. Οι άνθρωποι που διαφεύγουν βόρεια συμπιέζονται σε μια περιοχή που μικραίνει διαρκώς, ανάμεσα στη γραμμή του μετώπου στα ανατολικά και τα κλειστά σύνορα με την Τουρκία στα δυτικά. Οι συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς για εκτοπισμένους είναι ήδη άσχημες. Εάν συνεχιστούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, μια νέα εισροή ανθρώπων στην περιοχή θα κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη.»

Οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις ελέγχουν τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει τη Δαμασκό με το Χαλέπι, και τώρα προχωρούν δυτικά, απειλώντας πυκνοκατοικημένες περιοχές δυτικά του Χαλεπίου.

Στις 14 και 15 Φεβρουαρίου, οβίδες έπληξαν καταυλισμούς γύρω από την πόλη Σαρμάντα, όπου πρόσφατα είχαν φτάσει δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που είχαν διαφύγει από τις συγκρούσεις στο νότιο Ιντλίμπ. Πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ καταστράφηκαν σκηνές. Η πόλη Τακάντ, περίπου 20 χιλιόμετρα ανατολικά, έχει χτυπηθεί αρκετές φορές από τις 13 Φεβρουαρίου, αναγκάζοντας τους περισσότερους κατοίκους της να την εγκαταλείψουν.

«Οι περισσότεροι κάτοικοι εγκαταλείπουν την Τακάντ εξαιτίας των πρόσφατων επιθέσεων με οβίδες, πυραύλους και αεροπλάνα» λέει ο Μουσταφά Ατζάτζ, διευθυντής του κέντρου υγείας που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στην Τακάντ. «Οι μόνοι που έχουν μείνει είναι όσοι δεν έχουν χρήματα για μεταφορικό μέσο ή δεν ξέρουν πού να πάνε. Μεταφέρουμε τις ιατρικές μας προμήθειες σε άλλο σημείο, και αναζητώ ένα ασφαλές μέρος για να αρχίσουμε να λειτουργούμε πάλι, σε μια περιοχή όπου οι ιατρικές ανάγκες γίνονται όλο και πιο επείγουσες. Ωστόσο, έχουμε αφήσει λίγες βασικές ιατρικές προμήθειες για τους ανθρώπους που παραμένουν στην Τακάντ.»

Το νοσοκομείο στην πόλη Αλ Αταρέμπ, που είχε λάβει κιτ με είδη πρώτης ανάγκης από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, αναγκάστηκε να κλείσει στις 16 Φεβρουαρίου έπειτα από τις επιθέσεις που δέχτηκε η πόλη. Το νοσοκομείο στο Νταράτ-Ιζάα επίσης έκλεισε στις 17 Φεβρουαρίου εξαιτίας των βομβαρδισμών. Το αποτέλεσμα είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν νοσοκομεία σε λειτουργία στο αγροτικό δυτικό τμήμα της επαρχίας του Χαλεπίου.

Με την κατάσταση να μεταβάλλεται διαρκώς, οι κάτοικοι του βόρειου τμήματος της επαρχίας του Ιντλίμπ και του δυτικού τμήματος της επαρχίας του Χαλεπίου –πολλοί από τους οποίους έχουν ήδη εκτοπιστεί κατ' επανάληψη– βιώνουν τεράστια αβεβαιότητα. «Κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η κατάσταση αύριο, παρά μόνο ότι γίνονται βομβαρδισμοί και ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις προελαύνουν» λέει ένας γιατρός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που εργάζεται στον καταυλισμό του Ντέιρ Χασάν, 30 χιλιόμετρα δυτικά του Χαλεπίου. «Ζούμε μέσα στον φόβο και την αγωνία.»

Περισσότεροι από 875.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί εντός της βορειοδυτικής Συρίας από την 1η Δεκεμβρίου 2019, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Οι καταυλισμοί για εκτοπισμένους είναι ασφυκτικά γεμάτοι, ενώ αναφέρεται ότι δεν υπάρχουν δωμάτια προς ενοικίαση στις πόλεις που

βρίσκονται σε κάποια απόσταση από τους βομβαρδισμούς. Καθώς δεν έχουν πού αλλού να πάνε, οι εκτοπισμένοι στήνουν σκηνές σε λοφοπλαγιές ή στην άκρη του δρόμου, ή κοιμούνται στο ύπαιθρο.

«Υπάρχει θάνατος κάτω από τους βομβαρδισμούς, και υπάρχει ένας άλλος θάνατος στους καταυλισμούς, όχι άμεσος αλλά αργός» λέει ένας εκτοπισμένος που έφτασε πρόσφατα με την οικογένειά του σε έναν από τους καταυλισμούς όπου εργάζονται οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

«Κάθε φορά που εντείνονται οι βομβαρδισμοί, φτάνει νέο κύμα ανθρώπων» λέει ο γιατρός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στον καταυλισμό του Ντέιρ Χασάν. «Οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν να βρουν κατάλυμα στις πόλεις όπου καταφεύγουν, οπότε αναγκάζονται να στήσουν τις σκηνές τους όπου μπορούν. Οι περιοχές αυτές είναι γεμάτες σκηνές. Όσο πλησιάζεις τα σύνορα με την Τουρκία, τόσο περισσότερες σκηνές υπάρχουν. Όσοι δεν έχουν χρήματα για σκηνή, μοιράζονται σκηνή με άλλες οικογένειες. Βλέπεις επίσης ανθρώπους να κάθονται στην άκρη του δρόμου και κάτω από ελιές με κουβέρτες. Κάποιοι έφυγαν χωρίς να πάρουν τίποτα μαζί τους, παρά μόνο τα ρούχα που φορούσαν.»

Το βόρειο τμήμα της επαρχίας του Ιντλίμπ και το δυτικό τμήμα της επαρχίας του Χαλεπίου είναι τώρα γεμάτα άτυπους καταυλισμούς, όπου οι εκτοπισμένοι ζουν σε άσχημες συνθήκες χωρίς προστασία από το κρύο του χειμώνα. Την περασμένη εβδομάδα, η θερμοκρασία έπεσε κάτω από το μηδέν και πολλοί δρόμοι έκλεισαν από το χιόνι. Και τα τέσσερα μέλη μιας οικογένειας πέθαναν από ασφυξία, επειδή χρησιμοποιούσαν καύσιμο κακής ποιότητας για να ζεστάνουν τη σκηνή τους. «Η ανθρωπιστική κατάστασή μας είναι πολύ άσχημη» λέει ένας πατέρας στην ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη διάρκεια διανομής βοήθειας σε έναν καταυλισμό. «Δεν έχουμε θέρμανση. Δεν έχουμε ψωμί. Δεν έχουμε νερό. Καίμε τα φύλλα από τις ελιές για να ζεσταθούμε. Χρειαζόμαστε βοήθεια.»

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το ιατρικό προσωπικό στην κινητή μονάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχει περιθάλψει πολλούς ασθενείς για λοιμώξεις του αναπνευστικού, που οφείλονται στις συνθήκες διαβίωσης και τις καιρικές συνθήκες. Οι ομάδες έχουν προσφέρει επίσης ιατρική φροντίδα σε σημαντικό αριθμό εγκύων γυναικών και παιδιών τις τελευταίες εβδομάδες.

Ακόμη, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανταποκρίνονται στις ανάγκες των νεοαφιχθέντων διανέμοντας είδη πρώτης ανάγκης σε διάφορα σημεία σε αγροτικές περιοχές της επαρχίας του Ιντλίμπ. Από την 1η Δεκεμβρίου, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν διανείμει κουβέρτες, χειμερινά ρούχα και κιτ με είδη πρώτης ανάγκης σε πάνω από 13.000 ανθρώπους σε περισσότερους από 20 επίσημους και άτυπους καταυλισμούς στο Χαρίμ, το Σαλκίν, τη Σαρμάντα, το Κίλι και το Μααράτ Μισρίν, καθώς και προμήθειες για θέρμανση. Επίσης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διανέμουν πόσιμο νερό σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σε καταυλισμούς. Ωστόσο, οι ανάγκες των ανθρώπων είναι τεράστιες. Ακόμη και με όλες αυτές τις νέες δραστηριότητες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να προσφέρουν στους εκτοπισμένους ανθρώπους τη βοήθεια που χρειάζονται.

Καθώς συνεχίζονται οι χερσαίες επιχειρήσεις και οι αεροπορικές επιδρομές, οι άνθρωποι διαρκώς μετακινούνται. Ορισμένοι καταυλισμοί δυτικά του Χαλεπίου εκκενώθηκαν το σαββατοκύριακο. Όσοι έχουν χρήματα για μεταφορικό μέσο κατευθύνονται βόρεια προς το Αφρίν και το Αζάζ, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Οι υπόλοιποι μετακινούνται σε μικρότερες αποστάσεις. Όπου και αν πηγαίνουν όμως, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα λάβει βοήθεια.

«Έχουν περάσει σχεδόν εννέα χρόνια από την έναρξη του πολέμου» λέει ο γιατρός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, «όμως η χρονιά αυτή ισοδυναμεί με τις εννέα προηγούμενες, αν σκεφτείτε όλες τις δυσκολίες που βιώνουμε».