Συρία: Δέκα χρόνια πολέμου

Από την έναρξη του πολέμου στη Συρία πριν από 10 χρόνια, οι ζωές των Σύρων βρίσκονται υπό συνεχή απειλή. Το 2011, η κατάσταση κλιμακώθηκε γρήγορα και οι τοπικές διαδηλώσεις εξελίχθηκαν σε έναν γενικευμένο πόλεμο που είχε ως αποτέλεσμα μια ολέθρια ανθρωπιστική κρίση. Σε αυτά τα 10 χρόνια, 12 εκατομμύρια Σύροι –ο μισός πληθυσμός πριν από τον πόλεμο– έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να διαφύγουν από τις συγκρούσεις, συχνά περισσότερες από μία φορές, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί από αυτούς παραμένουν εκτοπισμένοι μέχρι και σήμερα.

Εκτός από την κρίση εκτοπισμού, μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η κατάσταση στην υγεία. Ένα σημαντικό μέρος των υποδομών της Συρίας έχει καταστραφεί στη διάρκεια του πολέμου. Ιδίως το σύστημα υγείας, το οποίο ήταν σχετικά λειτουργικό πριν, έχει διαλυθεί. Εκατοντάδες ιατρικές δομές έχουν βομβαρδιστεί, μεγάλος αριθμός εργαζομένων υγείας έχουν σκοτωθεί ή έχουν διαφύγει, ενώ υπάρχουν ακόμη τραγικές ελλείψεις ιατρικών ειδών σε πολλές περιοχές της χώρας. Σήμερα, οι ιατρικές ανάγκες του πληθυσμού είναι τεράστιες.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρεμβαίνουν στην κρίση αυτή από την έναρξή της. Παρέχουν  υποστήριξη σε ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια σε διάφορες περιοχές της χώρας, δωρίζοντας ιατρικό υλικό, ανοίγοντας νοσοκομεία και κλινικές και παρέχοντας υποστήριξη από απόσταση σε ιατρικές δομές και δίκτυα γιατρών σε περιοχές όπου η οργάνωση δεν είχε απευθείας πρόσβαση. Σήμερα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν υποστήριξη στους Σύρους που βρίσκονται εντός της Συρίας, καθώς και σε διάφορες γειτονικές χώρες που φιλοξενούν πρόσφυγες.

Αυτό το χρονικό περιγράφει μια δεκαετία πολέμου, επισημαίνοντας τις αυξανόμενες ανθρωπιστικές και ιατρικές ανάγκες εκατομμυρίων Σύρων και τις δράσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για να ανταποκριθούν σε αυτές.

2011: Οι διαδηλώσεις μετατρέπονται σε ένοπλη σύρραξη

Το 2011, πολλοί Σύροι πήραν μέρος σε διαδηλώσεις ζητώντας δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Οι αρχικά μικρής κλίμακας διαδηλώσεις γρήγορα γιγαντώθηκαν στη διάρκεια του Μαρτίου. Οι διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν με αστυνομική και στρατιωτική βία, μαζικές συλλήψεις και βάναυση καταστολή, με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Καθώς οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε σύρραξη, οι Σύροι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να διαφεύγουν είτε εντός εκτός συνόρων.

Για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, η παροχή ιατρικής φροντίδας εντός της Συρίας αποδείχθηκε δύσκολη από την αρχή της σύρραξης. Από το 2011 μέχρι σήμερα, δεν έχουμε λάβει έγκριση να εργαστούμε σε περιοχές της Συρίας που ελέγχονται από τις κυβερνητικές δυνάμεις, παρά τα επανειλημμένα αιτήματά μας. Ως αποτέλεσμα, οι παρεμβάσεις μας εστιάζονταν ανέκαθεν σε περιοχές εκτός κυβερνητικού ελέγχου.

Ωστόσο, οι ομάδες μας κατάφεραν να παρέχουν ιατρική βοήθεια σε ανθρώπους που τη χρειάζονταν εντός της Συρίας υποστηρίζοντας δίκτυα Σύρων γιατρών και προσφέροντας δωρεές ιατρικού υλικού και ειδών πρώτης ανάγκης σε αυτοσχέδια νοσοκομεία και κλινικές στις επαρχίες Χομς, Ιντλίμπ, Χαμά και Νταρά. Καθώς δεν είχαμε πρόσβαση στην πρωτεύουσα, κάναμε δωρεές στη Συριακή Ερυθρά Ημισέληνο στη Δαμασκό ανταποκρινόμενοι στις αυξανόμενες ιατρικές ανάγκες και την έλλειψη ιατρικών ειδών στην πόλη.

Σε γειτονικές χώρες όπως ο Λίβανος και η Ιορδανία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άρχισαν να υποστηρίζουν τους Σύρους που χρειάζονταν ιατρική φροντίδα η οποία δεν ήταν διαθέσιμη στη Συρία και δημιούργησαν προγράμματα για να συνδράμουν τους πρόσφυγες που είχαν αρχίσει να φεύγουν από τη χώρα τους εξαιτίας της βίας.

2012: Γενικευμένος πόλεμος

Το 2012, οι συγκρούσεις κλιμακώθηκαν με τη συμμετοχή στη σύρραξη αντιμαχόμενων πλευρών. Παρά τις διάφορες προσπάθειες για εκεχειρία, η σύρραξη γρήγορα εξελίχθηκε σε γενικευμένο πόλεμο και ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών αυξήθηκε δραστικά σε όλη τη χώρα.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν νοσοκομεία σε διάφορα σημεία στη βόρεια Συρία για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ιατρικές ανάγκες των ανθρώπων σε αυτές τις περιοχές. Τα περισσότερα έπρεπε να στηθούν σε ανορθόδοξα μέρη, όπως επαύλεις, ορνιθοτροφεία, σχολεία και υπόγεια, καθώς αρκετές ιατρικές δομές είχαν χτυπηθεί και καταστραφεί. Στα νοσοκομεία αυτά, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παρείχαν επείγουσα ιατρική περίθαλψη, με έμφαση στη φροντίδα τραυμάτων και τις χειρουργικές επεμβάσεις για τραύματα πολέμου.

Καθώς ο αριθμός των Σύρων προσφύγων αυξήθηκε στις γειτονικές χώρες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διεύρυναν τις δραστηριότητές τους σε περιοχές όπως η κοιλάδα Μπεκάα στον Λίβανο και σε καταυλισμούς που στήθηκαν στο Ντομεέζ στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Επίσης, όλο και περισσότεροι Σύροι πρόσφυγες αναζητούσαν καταφύγιο ακόμη πιο μακριά, φεύγοντας από τη Μέση Ανατολή με προορισμό την Ευρώπη.

2013: Οι ανάγκες των Σύρων αυξάνονται

Το 2013, οι Σύροι ήταν εκτεθειμένοι όχι μόνο στην έντονη βία αλλά και στις άμεσες συνέπειες ενός δυσλειτουργικού συστήματος υγείας που η κατάστασή του επιδεινωνόταν. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα άρχισαν να βλέπουν την αναζωπύρωση ασθενειών που μπορούν να προληφθούν. Τα περιστατικά ιλαράς σε παιδιά στο Χαλέπι και ο εντοπισμός του πρώτου περιστατικού πολιομυελίτιδας στη Συρία μετά από 14 χρόνια, ήταν από τις πρώτες ενδείξεις της κατάρρευσης του εθνικού συστήματος υγείας. Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν την οργάνωση να υλοποιήσει εκστρατείες μαζικού εμβολιασμού στη βορειοανατολική Συρία. Οι ιατρικές οργανώσεις στη χώρα άρχισαν επίσης να μιλούν πιο ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν ακόμη και στην προσπάθειά τους να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού, πόσο μάλλον να διαχειριστούν μαζικές απώλειες και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Λόγω της σφοδρότητας των μαχών στη νότια Συρία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα επείγουσας χειρουργικής φροντίδας στο Ραμτά στη βόρεια Ιορδανία, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, για τους τραυματίες πολέμου που δεν μπορούσαν να λάβουν περίθαλψη στα 14 αυτοσχέδια νοσοκομεία στο Νταρά.

Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι συνέχιζαν να εγκαταλείπουν τη Συρία αναζητώντας ασφάλεια ή ιατρική περίθαλψη σε γειτονικές χώρες. Τα κράτη αυτά, καθώς δέχονταν μια συνεχή εισροή προσφύγων, άρχισαν να υιοθετούν πιο περιοριστικές συνοριακές πολιτικές. Για να ανταποκριθούν και να προσφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερη βοήθεια στον πληθυσμό της Συρίας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αύξησαν κι άλλο την κλίμακα των προγραμμάτων τους στην περιοχή. Έως το τέλος του 2013, υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο Σύροι είχαν γίνει πρόσφυγες.

2014: Οι φονικές συγκρούσεις κλιμακώνονται

Το 2014, ο πόλεμος έγινε πιο αιματηρός. Σύμφωνα με υπολογισμούς των Ηνωμένων Εθνών, 6,5 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εκτοπιστεί εσωτερικά, ενώ πάνω από 3 εκατομμύρια είχαν εγκαταλείψει τη χώρα.

Βία και έλλειψη ασφάλειας, κλιμάκωση των πολιορκιών και των βομβαρδισμών, καθώς και επιθέσεις σε δομές και εργαζομένους υγείας ήταν ορισμένες από τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να υλοποιήσουν ένα πιο εκτεταμένο πρόγραμμα ιατρικής ανθρωπιστικής βοήθειας. Επίσης, η απαγωγή εργαζομένων της οργάνωσης το 2014 οδήγησε τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να διακόψει τις δραστηριότητές τους σε περιοχές που ελέγχονταν από το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και να αποσύρουν το διεθνές προσωπικό τους από τη βορειοδυτική Συρία. Ωστόσο, καταφέραμε να διατηρήσουμε την παρουσία μας στη Συρία, υλοποιώντας νέα προγράμματα και αυξάνοντας την υποστήριξή μας από απόσταση σε ιατρικές δομές στη χώρα.

2015: Τεράστια κρίση εκτοπισμού

Το 2015, οι Σύροι πρόσφυγες που είχαν εγκαταλείψει τη χώρα ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια. Χιλιάδες επιχειρούσαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο με κίνδυνο της ζωής τους, ενώ άλλα 6 εκατομμύρια ήταν εκτοπισμένοι εντός της Συρίας. Οι συγκρούσεις είχαν προκαλέσει τη μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με εκατομμύρια ανθρώπους να χρειάζονται επειγόντως ανθρωπιστική βοήθεια. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αύξησαν τις δραστηριότητές τους στην ευρύτερη περιοχή για να ανταποκριθούν στις ανάγκες, ξεκινώντας επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο και υποστηρίζοντας τους πληθυσμούς κατά μήκος της πορείας τους προς την Ευρώπη.

Με την είσοδο περισσότερων ξένων κρατών και πλευρών στον πόλεμο, το 2015 χαρακτηρίστηκε από ακραία βία που είχε αντίκτυπο στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων: οι περιοχές αμάχων βομβαρδίζονταν τακτικά, ενώ οι επιθέσεις συχνά πραγματοποιούνταν σε δύο κύματα, όπου το δεύτερο κύμα είχε στόχο τις ομάδες διάσωσης ή τη δομή υγείας που δεχόταν τους τραυματίες. Υπήρξαν επίσης πολλές αναφορές για επιθέσεις που προκάλεσαν συμπτώματα έκθεσης σε χημικά αέρια. Τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι εγκλωβίστηκαν σε πολιορκούμενες περιοχές χωρίς πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια και φροντίδα υγείας και χωρίς δυνατότητα διακομιδής των ασθενών.

Το 2015 ήταν η χρονιά που οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστήριξαν τον μεγαλύτερο αριθμό δομών υγείας εντός της Συρίας,  μέχρι σήμερα, ξεπερνώντας τις 150. Ωστόσο, παρά την υποστήριξη της οργάνωσης, οι δομές αυτές επηρεάστηκαν άμεσα από τις συγκρούσεις. Το 2015, 23 εργαζόμενοι υγείας σε υποστηριζόμενες από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα δομές σκοτώθηκαν και 58 τραυματίστηκαν. Ακόμη, 63 νοσοκομεία και κλινικές που υποστηρίζονταν από την οργάνωση χτυπήθηκαν από βόμβες ή οβίδες σε 94 διαφορετικά περιστατικά το 2015, και 12 από αυτές τις δομές καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Οι ομάδες μας απέκτησαν πρόσβαση στην κατεστραμμένη πόλη Κομπάνι / Αΐν Αλ Αράμπ, όταν ο ISIS εκδιώχθηκε από κουρδικές δυνάμεις υποστηριζόμενες από δυνάμεις του συνασπισμού. Η οργάνωση έχτισε ένα νοσοκομείο στην πόλη, το οποίο καταστράφηκε έπειτα από άλλη μια περίοδο σφοδρών συγκρούσεων, όταν μαχητές του ISIS διείσδυσαν στην πόλη. Παρ' όλα αυτά, οι ομάδες μας συνέχισαν να υποστηρίζουν τη βασική και τη δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας στην πόλη.

2016: Ένας εγκλωβισμένος πληθυσμός

Το 2016, η τακτική της πολιορκίας συνεχίστηκε, οι επιθέσεις σε δύο κύματα αυξήθηκαν και οι βομβαρδισμοί από αέρος και εδάφους εντάθηκαν, με αποτέλεσμα η ανθρωπιστική κρίση στη χώρα να γίνει ακόμη πιο δεινή. Πλέον, πολλές περιοχές αμάχων είχαν βομβαρδιστεί επανειλημμένα και δεν είχαν πρόσβαση σε βοήθεια. Η πρόσβαση σε τρόφιμα και υπηρεσίες υγείας ήταν εξαιρετικά δύσκολη για πολλούς ανθρώπους, ιδίως όσους ζούσαν σε πολιορκούμενες περιοχές.

Τον Δεκέμβριο, οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις ανακατέλαβαν το ανατολικό Χαλέπι, αφού οι κάτοικοί του έζησαν τον σφοδρότερο βομβαρδισμό του πενταετούς πολέμου. Το ανατολικό Χαλέπι έγινε η επιτομή του πολέμου της Συρίας, καθώς εκεί διαπράχθηκε κάθε πιθανή βαρβαρότητα: τακτική πολιορκίας, καταστροφή πολλών νοσοκομείων, «τυφλοί» βομβαρδισμοί περιοχών αμάχων και πλήρης περιφρόνηση των κανόνων του πολέμου. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστήριζαν πλήρως ή μερικώς οκτώ νοσοκομεία στο ανατολικό Χαλέπι, και όλα χτυπήθηκαν από βόμβες.

Οι ιατρικές δομές, το προσωπικό και οι ασθενείς συνέχισαν να είναι θύματα τόσο «τυφλών» όσο και στοχευμένων επιθέσεων. Το 2016, 32 ιατρικές δομές που υποστηρίζαμε χτυπήθηκαν από βόμβες ή οβίδες σε 71 διαφορετικά περιστατικά.

Την ίδια ώρα, περισσότερες γειτονικές χώρες της Συρίας είχαν κλείσει τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες, αφήνοντας πολλούς ανθρώπους εγκλωβισμένους σε πολιορκούμενες περιοχές ή αβοήθητους στα κλειστά σύνορα, όπως συνέβη στα σύνορα με την Ιορδανία, εμποδίζοντας την πρόσβασή τους σε σωτήριες ιατρικές υπηρεσίες για τραυματίες πολέμου.

2017: Αγώνας για εδάφη

Ο αγώνας για την εξασφάλιση εδαφών και ελέγχου αναδύθηκε ως η κύρια γεωπολιτική αλλαγή της χρονιάς. Μετά από μια μεγάλη επίθεση στη Ράκα, ο ISIS έχασε τον έλεγχο μεγάλων περιοχών στη βορειοανατολική Συρία, τις οποίες κατέλαβαν οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα περιέθαλψαν εκατοντάδες ανθρώπους που τραυματίστηκαν στον σφοδρό βομβαρδισμό της Ράκα, καθώς και από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και πυρομαχικά που δεν είχαν εκραγεί μέσα στα κατεστραμμένα σπίτια των κατοίκων. Την ίδια ώρα, στο νότιο μέρος της χώρας, οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις άρχισαν να ανακαταλαμβάνουν εδάφη στις επαρχίες Νταρά, Κουνέιτρα και Σουγουαΐντα. Τα γεγονότα αυτά είχαν σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων των περιοχών αυτών εξαιτίας των σφοδρών βομβαρδισμών.

Αυτές οι αλλαγές στη δυναμική και στην ισορροπία ισχύος διατάραξαν τις δραστηριότητές μας σε ορισμένες από τις περιοχές όπου εργαζόμασταν. Συνολικά 11 ιατρικές δομές που υποστηρίζαμε χτυπήθηκαν από βόμβες ή οβίδες σε 12 στοχευμένες ή «τυφλές» επιθέσεις.

2018: Κύματα εκτοπισμού και επιστροφής

Οι σφοδρές μάχες για τον έλεγχο των διαφιλονικούμενων περιοχών και η προέλαση των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων είχαν ως αποτέλεσμα νέα κύματα εκτοπισμού στη βορειοδυτική Συρία. Προηγήθηκαν οι όροι της συνθηκολόγησης που επέβαλε η κυβέρνηση, με τους οποίους κατοχυρωνόταν η ασφαλής διέλευση μαχητών και αμάχων που ήθελαν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές της χώρας που δεν ελέγχονταν από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά κύριο λόγο στην επαρχία Ιντλίμπ. Την ίδια ώρα, στη βορειοανατολική Συρία, οι άνθρωποι επέστρεφαν σε κατεστραμμένες πόλεις γεμάτες με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και νάρκες.

Μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου, η ανατολική Γούτα, στα περίχωρα της Δαμασκού, έζησε έναν από τους σφοδρότερους βομβαρδισμούς από την έναρξη του πολέμου. Πολλές δομές υγείας χτυπήθηκαν και περίπου 2.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις να ανακτήσουν τον έλεγχο του προαστίου.

Σε πολλές περιοχές, όπως την Νταρά, την ανατολική Γούτα, τη Χαμά και τη Χομς, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν το έργο τους και την υποστήριξη των ιατρικών δομών όταν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις ανακατέλαβαν τις περιοχές αυτές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αυξήσαμε την ιατρική υποστήριξη που παρείχαμε στο βόρειο μέρος της χώρας.

2019: Στρατιωτικές επιχειρήσεις στον βορρά

Το 2019 οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν, πλήττοντας κυρίως το βόρειο τμήμα της χώρας.

Στη βορειοδυτική Συρία, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν εξαιτίας της επίθεσης που εξαπέλυσαν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους, με κυριότερο τη Ρωσία, στην επαρχία Ιντλίμπ, το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης. Οι περισσότεροι εκτοπισμένοι σε αυτή τη φάση κατευθύνθηκαν σε περιοχές όπου δεν υπήρχε πόσιμο νερό ή ιατρική φροντίδα. Είχαν λιγοστές επιλογές, καθώς οι περισσότερες περιοχές που θεωρούνταν σχετικά ασφαλείς ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτες, χωρίς επαρκή ανθρωπιστική βοήθεια.

Στη βορειοανατολική Συρία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κλιμάκωσαν τις δραστηριότητές τους καθώς περισσότεροι από 60.000 εκτοπισμένοι έφτασαν σε σύντομο χρονικό διάστημα στον καταυλισμό Αλ-Χολ, οι περισσότεροι από τα τελευταία προπύργια του ISIS στην επαρχία Ντέιρ Εζ-Ζορ. Αργότερα την ίδια χρονιά, ο τουρκικός στρατός, μαζί με συμμαχικές ένοπλες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, ξεκίνησε την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης», με στόχο την εκκαθάριση από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού μιας λωρίδας γης μήκους 440 χιλιομέτρων και βάθους 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των τουρκικών συνόρων.

Πέρα από τον συνεχιζόμενο πόλεμο και τον εκτοπισμό, το 2019 η Συρία βίωνε τη χειρότερη οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια: η λίρα Συρίας έπεσε στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών στη μαύρη αγορά, με αποτέλεσμα η ζωή των ανθρώπων να γίνει ακόμη πιο δύσκολη.

2020: Στρατιωτική επίθεση, οικονομική κρίση και παγκόσμια πανδημία

Το 2020 ξεκίνησε με τη συνέχιση μιας τεράστιας στρατιωτικής επίθεσης στη βορειοδυτική Συρία, που οδήγησε στον εκτοπισμό περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς ήταν ήδη εκτοπισμένοι εντός της περιοχής και είχαν μετακινηθεί εξαιτίας των συγκρούσεων περισσότερες από μία φορές το προηγούμενο διάστημα.

Η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε περαιτέρω την ήδη κακή κατάσταση υγείας στη Συρία. Τέσσερις μήνες μετά την επίσημη κήρυξη της πανδημίας, η νόσος έφτασε στο Ιντλίμπ, με το πρώτο περιστατικό να επιβεβαιώνεται στις 9 Ιουλίου. Τα πρώτα περιστατικά COVID-19 εντοπίστηκαν στην ιατρική κοινότητα, και αυτό έγινε πηγή αυξανόμενης ανησυχίας τους επόμενους μήνες. Ακόμη και πριν από την επιδημία, οι ανθρώπινοι πόροι ήταν πολύ περιορισμένοι στον τομέα της υγείας, με τα νοσοκομεία στην περιοχή να αναγκάζονται συχνά να μοιράζονται ιατρικό προσωπικό προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν. Κατά συνέπεια, ακόμη κι αν λίγοι μόνο γιατροί μολύνονταν από τον ιό και σταματούσαν προσωρινά να εργάζονται, αυτό θα μπορούσε να κάνει τεράστια διαφορά στην πρόσβαση σε φροντίδα υγείας.

Την ίδια ώρα, η οικονομική κρίση συνεχίστηκε και η πρωτοφανής υποτίμηση της λίρας Συρίας έγινε μια πραγματικότητα για τους ανθρώπους στη Συρία, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά, όπως στέγη, τρόφιμα και φροντίδα υγείας. Οι πρόσφυγες σε ορισμένες γειτονικές χώρες επίσης επηρεάστηκαν από οικονομικές κρίσεις στις χώρες που τους φιλοξενούσαν, όπως στον Λίβανο.

Έπειτα από εννέα χρόνια πολέμου, το σύστημα υγείας της Συρίας ήταν διαλυμένο, με περιορισμένες προμήθειες, λιγοστό ιατρικό προσωπικό και δομές υγείας που συχνά ήταν κλειστές ή είχαν πάψει να λειτουργούν.

Μάρτιος 2021

Μια δεκαετία μετά, ο πόλεμος στη Συρία δεν έχει τελειώσει και ο πληθυσμός εξακολουθεί να υποφέρει. Οι συνέπειές του εξακολουθούν να έχουν καταστροφικό αντίκτυπο στους Σύρους σε όλο τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή, σχεδόν 12 εκατομμύρια Σύροι –ο μισός πληθυσμός πριν από τον πόλεμο– είναι εκτοπισμένοι εντός και εκτός Συρίας. 5,6 εκατομμύρια πρόσφυγες είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι στην Τουρκία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, το Ιράκ και την Αίγυπτο. 6,2 εκατομμύρια άνθρωποι είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι –ο μεγαλύτερος αριθμός παγκοσμίως– και οι περισσότεροι από αυτούς ζουν σε κακές συνθήκες.

Σύμφωνα με ανησυχητικά νέα εθνικά δεδομένα του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, 12,4 εκατομμύρια Σύροι –αριθμός-ρεκόρ, σχεδόν το 60% του πληθυσμού– βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, άλλοι 4,5 εκατομμύρια Σύροι ήρθαν αντιμέτωποι με την επισιτιστική ανασφάλεια. Η οικονομική κρίση, η ανεργία εξαιτίας της πανδημίας COVID-19 και η εκτόξευση των τιμών των τροφίμων έχουν προστεθεί στα δεινά των Σύρων που έχουν εκτοπιστεί και είναι εξουθενωμένοι από τον δεκαετή πόλεμο.