Νότιο Σουδάν: Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν σε επισφαλείς συνθήκες μήνες μετά τις πλημμύρες

Το να αφήσουν τη γη τους, στην οποία βασίζονταν για φαγητό, ήταν μια δύσκολη απόφαση. «Περάσαμε τρεις μέρες μαζεύοντας τα πράγματά μας. Ήταν δύσκολο, με τέσσερα παιδιά και ένα σωρό κατσίκες» λέει.

Οκτώ μήνες μετά την έναρξη των πλημμυρών, οι άνθρωποι στο Unity State, στο βόρειο τμήμα του Νοτίου Σουδάν, εξακολουθούν να υποφέρουν εγκλωβισμένοι σε κακές συνθήκες διαβίωσης και να κινδυνεύουν από ξεσπάσματα μολυσματικών και υδατογενών ασθενειών. Διασκορπισμένοι σε διάφορους αυτοσχέδιους καταυλισμούς, αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια, απώλεια εισοδήματος, υποσιτισμό και έλλειψη ασφαλούς πόσιμου νερού. Εκτιμάται ότι έχουν επηρεαστεί 835.000 άνθρωποι.

Στο χωριό της, η Nyabeel εξασφάλιζε το φαγητό της από την καλλιέργεια της γης και το γάλα από τις κατσίκες της. «Είχαμε μια πιο σταθερή ζωή από αυτή εδώ, τώρα τρώμε ένα γεύμα καλαμπόκι την ημέρα.» Η Nyabeelhad έφερε το ενός έτους μωρό της στην κινητή κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στον καταυλισμό Kuermendoke της πόλης Rubkona, για θεραπεία για σοβαρό υποσιτισμό και τους απαραίτητους εμβολιασμούς. Η Kuermendoke είναι ένας από τους τρεις καταυλισμούς που έχουν υψηλό ποσοστό παιδιών κάτω των πέντε ετών που πάσχουν από σοβαρό υποσιτισμό. «Η διατροφική μας έρευνα έδειξε ότι ο σοβαρός επιπολασμός του οξέος υποσιτισμού στον καταυλισμό υπερβαίνει το όριο έκτακτης ανάγκης 2% του ΠΟΥ», λέει ο Δρ Reza Eshaghian, επικεφαλής ιατρικής ομάδας για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Ο αντίκτυπος των πλημμυρών είναι εμφανής, λέει ο Δρ Eshaghian. «Όταν περπατάς μέσα από τους καταυλισμούς, βλέπεις υποσιτισμένα παιδιά, ανθρώπους που συλλέγουν νερό από τις πλημμύρες για να πιούν, βοοειδή να καταρρέουν και τα κουφάρια τους παντού. Τέτοιες κακές συνθήκες βλάπτουν την υγεία των ανθρώπων».

Οι αρχικές μελέτες του FAO δείχνουν ότι περίπου 65.000 εκτάρια καλλιεργούμενων εκτάσεων έχουν υποστεί ζημιές λόγω πλημμυρών, ενώ πάνω από 800.000 ζώα έχασαν τη ζωή τους σε οκτώ από τα 10 κράτη του Νότιου Σουδάν. Έχοντας χάσει τόσο μεγάλο μέρος των βοοειδών τους, πολλές εκτοπισμένες γυναίκες καταφεύγουν στη συλλογή καυσόξυλων για να εξασφαλίσουν εισόδημα. Ωστόσο, οι αυξήσεις στις τιμές των βασικών τροφίμων καθιστούν δυσκολότερη για τους εκτοπισθέντες την εξασφάλιση τροφής.

Με αύξηση 80 τοις εκατό των εισαγωγών στο Κέντρο Ενδονοσοκομειακής Θεραπευτικής Σίτισης (ITFC), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα άνοιξαν τρίτο θάλαμο ITFC στο νοσοκομείο τους στον καταυλισμό εσωτερικά εκτοπισμένων Bentiu. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα λειτουργούν επίσης κινητές κλινικές και επισκέπτονται τους καταυλισμούς μέσα και γύρω από την περιοχή Mayom, Bentiu και Rubkona, αντιμετωπίζοντας τις περιπτώσεις ελονοσίας, υποσιτισμού και οξείας υδαρούς διάρροιας.

Για τους περισσότερους εκτοπισμένους, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί ασφαλές πόσιμο νερό. «Η μόνη πηγή νερού για πόση, μαγείρεμα και πλύσιμο είναι το νερό της πλημμύρας», λέει η Nyapal, μητέρα τεσσάρων παιδιών.

Πριν από τις πλημμύρες γύρω από το Bentiu, οι εγκαταστάσεις αποχέτευσης στον καταυλισμό εσωτερικά εκτοπισμένων ήταν ήδη σε κακή κατάσταση και σπάνια συντηρούνταν. «Οι πλημμύρες οδήγησαν σε συσσώρευση λυμάτων στα αποχωρητήρια του καταυλισμού, τα οποία στη συνέχεια ξεχείλισαν στα ανοικτά κανάλια αποχέτευσης, όπου τα παιδιά παίζουν συχνά», λέει ο Cawo Yassin Ali, επικεφαλής της ομάδας ύδρευσης και αποχέτευσης στην ομάδα έκτακτης ανάγκης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που αναπτύχθηκε για την αντιμετώπιση των πλημμυρών. Για να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης κρουσμάτων, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δημιουργήσει μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων εντός του καταυλισμού για τον περιορισμό και την επεξεργασία των περιττωμάτων.

Με τη στάθμη των υδάτων να αρχίζει σιγά-σιγά να υποχωρεί γύρω από το Bentiu, δεν είναι ακόμα σαφές πότε η Nyabeel,  και χιλιάδες άλλοι εκτοπισμένοι άνθρωποι θα είναι σε θέση να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. «Δεν έχουμε τίποτα εδώ, ήρθαμε με άδεια χέρια, το χωριό είναι καλυμμένο με νερό και δεν ξέρουμε πότε θα στεγνώσει», λέει ο Nyabeel.

Μέχρι οι άνθρωποι να μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, θα αναγκαστούν να συνεχίσουν να ζουν σε τέτοιες επισφαλείς συνθήκες. Αυτό αποτελεί πρόσθετη πρόκληση για τους ανθρωπιστικούς οργανισμούς.

«Υπάρχουν τεράστιες ανάγκες, όπως η ανάγκη για κατάλληλη στέγη, υποδομές καθαρού νερού και αποχέτευσης, ποιοτική υγειονομική περίθαλψη, επισιτιστική ασφάλεια και στήριξη των μέσων διαβίωσης. Οι ανθρωπιστικοί παράγοντες, οι δωρητές και η κυβέρνηση του Νότιου Σουδάν πρέπει να δράσουν τώρα, προτού να είναι πολύ αργά. Δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν άλλο» λέει ο Dr.Eshaghian.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στο Νότιο Σουδάν από το 1983, διατηρώντας σήμερα πάνω από 14 προγράμματα σε ολόκληρη τη χώρα, παρέχοντας σωτήριες ιατρικές υπηρεσίες σε κοινότητες που τις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εργάζονται σε νοσοκομεία και κλινικές σε όλη τη χώρα, υποστηρίζοντας μερικά από τα μεγαλύτερα προγράμματά μας παγκοσμίως. Οι ομάδες μας παρέχουν βασική και εξειδικευμένη υγειονομική περίθαλψη και ανταποκρίνονται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και εστίες που επηρεάζουν απομονωμένες κοινότητες, εσωτερικά εκτοπισθέντες και πρόσφυγες από το Σουδάν. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν τη συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας για την πανδημία COVID-19.