Καμπανάκι κινδύνου από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για τους πρόσφυγες που ζουν «εξόριστοι» στο Ναουρού της Ωκεανίας.
Τουλάχιστον 78 ασθενείς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας ή έχουν αυτοτραυματιστεί.
Την αιφνιδιαστική απόφαση της κυβέρνησης του Ναουρού να διακόψει την παροχή πολύτιμης φροντίδας ψυχικής υγείας από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (Médecins Sans Frontières/MSF) σε αιτούντες άσυλο, πρόσφυγες και την τοπική κοινότητα στο Ναουρού καταδικάζει έντονα η οργάνωση. Παράλληλα κάνει έκκληση να απομακρυνθούν αμέσως όλοι οι αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες από το νησί και να τερματιστεί η πολιτική υπεράκτιας κράτησης της Αυστραλίας.
«Είναι ντροπή να λέγεται ότι δεν απαιτείται πλέον η φροντίδα ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Η κατάσταση ψυχικής υγείας των προσφύγων που κρατούνται επ' αόριστον στο Ναουρού είναι τραγική. Τους τελευταίους 11 μήνες στο Ναουρού, έχω δει έναν ανησυχητικό αριθμό αποπειρών αυτοκτονίας και περιστατικών αυτοτραυματισμού μεταξύ των προσφύγων και αιτούντων άσυλο που φροντίζουμε» λέει η Δρ Μπεθ Ο' Κόνορ, ψυχίατρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Αυτό που μας σόκαρε περισσότερο ήταν ο μεγάλος αριθμός παιδιών με σύνδρομο τραυματικής απόσυρσης, των οποίων η κατάσταση επιδεινώθηκε σε βαθμό που δεν μπορούσαν να φάνε, να πιουν ή ακόμη και να πάνε στην τουαλέτα».
Όπως επιβεβαιώνει η ιατρική ανάλυση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, οι πρόσφυγες βρίσκονται σε έναν φαύλο κύκλο βαθιάς απελπισίας, ενώ πολλοί έχουν χάσει την θέληση για ζωή. Τουλάχιστον 78 ασθενείς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είχαν αυτοκτονικό ιδεασμό, είχαν αυτοτραυματιστεί ή είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Παιδιά μόλις εννέα ετών έχουν πει στο προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ότι προτιμούν να πεθάνουν από το να ζουν σε κατάσταση απόγνωσης στο Ναουρού. Μεταξύ των ασθενών που είναι σε πιο σοβαρή κατάσταση είναι όσοι έχουν χωριστεί από την οικογένειά τους εξαιτίας της μεταναστευτικής πολιτικής της Αυστραλίας.
Τους τελευταίους 11 μήνες, οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παρέχουν φροντίδα ψυχικής υγείας για να σταθεροποιήσουν και να διαχειριστούν τα συμπτώματα δεκάδων ασθενών. Ωστόσο, καμία θεραπευτική λύση δεν μπορεί να θεωρηθεί αρκετή για τους ανθρώπους που κρατούνται επ' αόριστον στο Ναουρού. «Οι ασθενείς μας συχνά περιγράφουν την κατάστασή τους ως πολύ χειρότερη από τη φυλακή, επειδή στη φυλακή ξέρεις πότε θα βγεις» συνεχίζει η Δρ Ο' Κόνορ. «Παρόλο που η επαγγελματική μου γνώμη είναι ότι δεν υπάρχει θεραπευτική λύση για αυτούς τους ασθενείς όσο είναι εγκλωβισμένοι στο νησί, φοβάμαι ότι η απομάκρυνση της ψυχιατρικής και ψυχολογικής φροντίδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από το Ναουρού θα κοστίσει ζωές».
Παρόλο που πολλοί από τους πρόσφυγες στο Ναουρού έχουν υποστεί ψυχικά τραύματα στη χώρα προέλευσής τους ή στη διάρκεια του προσφυγικού ταξιδιού τους, η πολιτική της επ' αόριστον υπεράκτιας κράτησης της κυβέρνησης της Αυστραλίας είναι αυτή που έχει καταστρέψει τις ψυχικές αντοχές τους και έχει διαλύσει κάθε ελπίδα ότι θα μπορέσουν μια μέρα να ζήσουν φυσιολογικά και με ασφάλεια.
«Ο χωρισμός οικογενειών και η αναγκαστική παραμονή αντρών, γυναικών και παιδιών σε ένα απομακρυσμένο νησί επ' αόριστον χωρίς ελπίδα ή προστασία, παρά μόνο σε περίπτωση έκτακτου ιατρικού περιστατικού, είναι μια σκληρή, απάνθρωπη και εξευτελιστική τακτική» λέει ο Πολ Μακ Φαν, Εκτελεστικός Διευθυντής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Αυστραλίας. «Αν και η κυβέρνηση της Αυστραλίας περιγράφει την υπεράκτια κράτηση ως ανθρωπιστική πολιτική, η εμπειρία μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει τίποτα ανθρωπιστικό στη διάσωση ανθρώπων από τη θάλασσα προκειμένου να αφεθούν σε μια υπαίθρια φυλακή στο Ναουρού. Η πολιτική αυτή πρέπει να τερματιστεί αμέσως και να μην αντιγραφεί από καμία κυβέρνηση. Δεν πρέπει να φύγουν οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από το Ναουρού, αλλά οι εκατοντάδες αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες που έχει εγκλωβίσει η Αυστραλία στο νησί τα τελευταία πέντε χρόνια».
