Μπανγκλαντές: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κλιμακώνουν τις δράσεις τους για τους Ροχίνγκια

Έως τις 6 Σεπτεμβρίου, περισσότεροι από 146.000 άνθρωποι είχαν καταφύγει στο Μπανγκλαντές, προκειμένου να ξεφύγουν από τη βία στην πολιτεία Rakhine της Μιανμάρ. Ο αριθμός αυτός, ο οποίος προστίθεται στα 75.000 άτομα που κατέφυγαν από την έναρξη των βιαιοπραγιών τον Οκτώβριο του 2016, αντιπροσωπεύει μία από τις μεγαλύτερες εισροές Ροχίνγκια στο Μπανγκλαντές. Η πλειοψηφία των νέων αφίξεων διαμένει τώρα σε υπάρχοντες πρόχειρους οικισμούς ή σε καταυλισμούς της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, σε τρεις νέους πρόχειρους καταυλισμούς που έχουν δημιουργηθεί. Πολλοί πρόσφυγες βρίσκονται απομονωμένοι στην ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στα σύνορα με τη Μιανμάρ. Ακόμα και πριν από την πιο πρόσφατη εισροή, πολλοί πρόσφυγες Ροχίνγκια στο Μπανγκλαντές ζούσαν συνωστισμένοι, σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες, σχεδόν απροστάτευτοι απέναντι στα στοιχεία της φύσης.

«Δεν έχουμε αντιμετωπίσει καταστάσεις παρόμοιας κλίμακας στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια», δηλώνει ο Παύλος Κολοβός, επικεφαλής της αποστολής των ΓΧΣ στο Μπανγκλαντές. «Οι ομάδες μας αντιμετωπίζουν ροές εξαθλιωμένων ανθρώπων που φθάνουν σοβαρά τραυματισμένοι, χωρίς να τους έχει παρασχεθεί καμία ιατρική περίθαλψη. Πολλοί από τους πρόσφυγες έχουν σοβαρές ιατρικές ανάγκες, όπως τραυματισμούς που οφείλονται σε βιαιοπραγίες, σοβαρά μολυσμένα τραύματα και προχωρημένες μαιευτικές επιπλοκές. Χωρίς την κλιμάκωση της ανθρωπιστικής δράσης, οι κίνδυνοι για την υγεία τους είναι εξαιρετικά ανησυχητικοί.»

Ένας 49χρονος πατέρας είπε στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα: «Έφυγα από το σπίτι μαζί με όλη την οικογένειά μου, αλλά ο γιος μου πυροβολήθηκε ενώ έτρεχε να φύγει. Τον μετέφερα στο νοσοκομείο εδώ στο Μπανγκλαντές, αλλά άφησα τα άλλα μέλη της οικογένειάς μου κρυμμένα στο δάσος στη Μιανμάρ, στην ύπαιθρο. Δεν έχω νέα τους εδώ και ημέρες. Δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω τόσο απελπισμένος.»

Επιπλέον νοσηλευτές, μαίες και γιατροί έχουν έρθει για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κατάστασης και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δημιουργήσει μια δεύτερη πτέρυγα εσωτερικών ασθενών σε μία από τις δύο υπάρχουσες κλινικές τους στην περιοχή Kutupalong για να εξυπηρετήσουν τον αυξημένο αριθμό ασθενών. Οι ΓΧΣ υποστηρίζουν επίσης τις παραπομπές ασθενών σε άλλα νοσοκομεία και παρέχουν ασθενοφόρα όλο το εικοσιτετράωρο για τη μεταφορά τους. Επιπλέον, δύο νέες κινητές ιατρικές ομάδες αξιολογούν τις ιατρικές ανάγκες και περιθάλπουν τους τραυματίες. Ακόμη, οι ΓΧΣ διανέμουν είδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες που φτάνουν στην περιοχή.

«Ανησυχούμε γιατί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που εξακολουθούν να βρίσκονται στη Μιανμάρ δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Ανησυχούμε επίσης γιατί δεν υπάρχουν φορείς που είναι σε θέση ή επιτρέπεται να ανταποκριθούν στην περιοχή», αναφέρει ο Κολοβός. «Δεδομένου ότι τα επίπεδα εμβολιασμού στο βόρειο τμήμα της πολιτείας Rakhine της Μιανμάρ είναι πολύ χαμηλά, μία από τις πρώτες προτεραιότητες πρέπει να είναι η κλιμάκωση των εκστρατειών εμβολιασμού κατά της ιλαράς και άλλων ασθενειών. Επίσης, απαιτούνται περισσότερες προσπάθειες για την αντιμετώπιση των υψηλών επιπέδων υποσιτισμού μεταξύ των Ροχίνγκια που είχαν φτάσει στο Μπανγκλαντές πριν από την τελευταία εισροή, καθώς και εκείνων που βρίσκονται ακόμα στην πολιτεία Rakhine.»

Παρόλο που πραγματοποιούνται πλέον περιορισμένες διανομές τροφίμων, ορισμένοι πρόσφυγες έχουν λάβει μόνο ξηρά τροφή (μπισκότα υψηλής θερμιδικής αξίας) και η πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό αποτελεί πρόβλημα. «Μου έδωσαν επτά φακελάκια μπισκότων για να ταΐσω τα παιδιά μου όταν έφτασα. Δεν έχουν φάει τίποτα άλλο», αναφέρει ένας πατέρας τεσσάρων παιδιών που έφτασε πριν από τρεις ημέρες. «Προς το παρόν μένουμε σε ένα σχολείο με την οικογένειά μου αλλά η σχολική επιτροπή είπε ότι πρέπει να φύγουμε αύριο. Δεν ξέρω που θα πάμε.»

Οι Γιατροι Χωρις Συνορα στο Μπανγκλαντες

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν να εργάζονται για πρώτη φορά στο Μπανγκλαντές το 1985. Σε κοντινή απόσταση από τον πρόχειρο οικισμό στην περιοχή Kutupalong στην επαρχία Cox’s Bazar, οι ΓΧΣ διαχειρίζονται δύο κλινικές που παρέχουν ολοκληρωμένη βασική και επείγουσα υγειονομική περίθαλψη, καθώς και υπηρεσίες εσωτερικής νοσηλείας για τους πρόσφυγες Ροχίνγκια και την τοπική κοινότητα. Το 2016, οι ομάδες της οργάνωσης πραγματοποίησαν 89.954 ιατρικές εξετάσεις σε εξωτερικά ιατρεία, 2.491 ιατρικές εξετάσεις εσωτερικών ασθενών και 4.559 ιατρικές εξετάσεις για περιστατικά ψυχικής υγείας. Περιέθαλψαν επίσης 103 θύματα σεξουαλικής βίας το 2016 και πραγματοποίησαν 15.194 προγεννητικές εξετάσεις.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται επίσης στην παραγκούπολη Kamrangirchar, στην πρωτεύουσα Ντάκα, παρέχοντας υπηρεσίες ψυχικής υγείας, αναπαραγωγικής σεξουαλικής υγείας,  οικογενειακού προγραμματισμού, προγεννητικές εξετάσεις, κ.α.

Οι Γιατροι Χωρις Συνορα στη Μιανμαρ

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στη Μιανμάρ εδώ και 25 χρόνια, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας για την παροχή βοήθειας σε ασθενείς με HIV και φυματίωση, την παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και εμβολιασμών.

Στην πολιτεία Rakhine στη Μιανμάρ, οι ΓΧΣ διαχειρίζονται κινητές κλινικές για την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε διάφορα χωριά και καταυλισμούς εκτοπισμένων πληθυσμών. Επίσης, οι ΓΧΣ υποστηρίζουν την παροχή θεραπείας σε ασθενείς με HIV σε νοσοκομεία του Υπουργείου Υγείας στη βόρεια Rakhine. Στην κεντρική Rakhine, οι ΓΧΣ φροντίζουν επίσης ασθενείς με φυματίωση σε συνεργασία με το εθνικό πρόγραμμα ελέγχου της φυματίωσης.

Έως τα μέσα Αυγούστου, η οργάνωση παρείχε υπηρεσίες φροντίδας υγείας στους δήμους Pauktaw, Sittwe, Ponnagyun, Maungdaw και Buthidaung. Ωστόσο, οι ιατρικές δραστηριότητες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην πολιτεία Rakhine έχουν ανασταλεί από τα μέσα Αυγούστου λόγω έλλειψης άδειας μετακινήσεων στην περιοχή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πολύ περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση χιλιάδων ασθενών, συμπεριλαμβανομένων των χρόνιων ασθενών και των επειγόντων περιστατικών, στην πολιτεία Rakhine σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Οι ΓΧΣ εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στην πόλη Maungdaw της Μιανμάρ.