Μαρτυρία μέσα από το καταφύγιο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Σουδάν

«Το Σάββατο άκουσα τους πρώτους πυροβολισμούς περίπου στις 8.30 το πρωί, ενώ έτρωγα πρωινό, και θα ξεκινούσα την τελευταία μου μέρα στο Χαρτούμ. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Οι αποσκευές μου ήταν έτοιμες, το ψυγείο και τα ντουλάπια μου άδεια, και σε λίγες ώρες θα έπρεπε να πάω στο αεροδρόμιο για να ταξιδέψω για το σπίτι μου μετά από ένα χρόνο παραμονής στο Σουδάν.

Γρήγορα, κατεβήκαμε όλοι στο ασφαλές δωμάτιο του ξενώνα μας, στο υπόγειο. Πέρασα τη μέρα μου εκεί καθισμένη στο πάτωμα, μαζί με περισσότερους από 10 συναδέλφους, τρομάζοντας κάθε φορά στον ήχο των σφοδρών πυροβολισμών, των χαμηλών πτήσεων των πολεμικών αεροπλάνων και των επακόλουθων χτυπημάτων από αεροπορικές επιδρομές. Ο θόρυβος αντηχούσε στο δωμάτιο, οι τοίχοι και τα μικρά παράθυρα έτρεμαν. Ο ήχος της σιωπής συχνά ακολουθούσε μια έκρηξη, που ποτέ δεν κρατούσε πολύ.

Εκείνο το πρώτο βράδυ, κοιμόμουν στο πάτωμα περιτριγυρισμένη από τους συναδέλφους μου, ενώ θα έπρεπε να είμαι στο αεροδρόμιο και να πετάω για το σπίτι μου. Σκεφτόμουν τους ανθρώπους που είχαν παγιδευτεί στο αεροδρόμιο, όπου διεξάγονται σφοδρές μάχες. Θα μπορούσα να είμαι μια από αυτούς. Κάποιοι τραυματίστηκαν και δεν μπόρεσαν να φύγουν από το αεροδρόμιο για να τους περιθάλψουν. Σκεφτόμουν, επίσης, όλους τους Σουδανούς συναδέλφους μου και γενικότερα τους ανθρώπους που ζουν στο Χαρτούμ, οι οποίοι, σε αντίθεση με εμένα, δεν είχαν την ευκαιρία να κοιμούνται σε ένα καταφύγιο, με αποθέματα τροφίμων και νερό. Είναι τώρα η έκτη ημέρα μαχών στους δρόμους του πυκνοκατοικημένου Χαρτούμ με τους περίπου 10 εκατομμύρια κατοίκους του και οι άνθρωποι ξεμένουν από τρόφιμα, νερό, καύσιμα, διατρέχοντας μεγάλους κινδύνους για να βρουν προμήθειες σε καταστήματα που έχουν ήδη ελλείψεις.

Ακούγοντας όλη την καταστροφή που επικρατούσε έξω, διαβάζοντας για την απώλεια ζωών, για τους τραυματίες και τους αρρώστους που δεν μπορούν να φτάσουν σε ένα λειτουργικό νοσοκομείο ή κλινική ακόμη και στην πρωτεύουσα του Χαρτούμ, λυπάμαι απεριορίστα για το Σουδάν και για τον λαό του, που έχει παγιδευτεί εν μέσω μαχών μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του. Οι άνθρωποι αγωνίζονται να βρουν φαγητό, νερό, φάρμακα, υγειονομική περίθαλψη... Και αυτές είναι μόνο οι πρώτες μέρες. Οι συνέπειες και τα επακόλουθα αυτών των μαχών στις ήδη μεγάλες ανθρωπιστικές ανάγκες που υπάρχουν στη χώρα θα είναι απολύτως δραματικές.

Εδώ και ένα χρόνο, παρακολουθώ τις ανθρωπιστικές ανάγκες στο Σουδάν και βλέπω τον αντίκτυπο της έλλειψης ανταπόκρισης σε αυτές τις ανάγκες στην υγεία του λαού, ιδίως των παιδιών. Είχαμε μόλις δημοσιεύσει μία ανακοίνωση για να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για τις τρομερές ανάγκες των πληθυσμών που ζουν στο Δυτικό Νταρφούρ, καλώντας τους ανθρωπιστικούς φορείς και τους δωρητές να κλιμακώσουν την ανταπόκριση και να στηρίξουν το ήδη καταρρέον σύστημα υγείας του Σουδάν.

Μεταξύ των συναδέλφων μου που έχουν βρει καταφύγιο στο Χαρτούμ, μια νοσηλεύτρια και ένας εκπαιδευτής νοσηλευτών επρόκειτο να πετάξουν στην El Geneina, στο Δυτικό Νταρφούρ, για να εργαστούν στο νοσοκομείο που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και να περιθάλψουν σοβαρά υποσιτισμένα και άρρωστα παιδιά. Η ψυχολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που εργάζεται στο νοσοκομείο El Geneina έχει επίσης κολλήσει στο Χαρτούμ. Λόγω της σύγκρουσης, μπορεί να μην είναι σε θέση να επιστρέψουν εκεί σύντομα για να κάνουν το σωτήριο ανθρωπιστικό τους έργο.

Ομάδες στο Δυτικό Νταρφούρ αναφέρουν έναν ασυνήθιστα χαμηλό αριθμό ασθενών στους θαλάμους, πιθανώς σημαδι του φόβου των ανθρώπων να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να έρθουν στο νοσοκομείο σε ένα τόσο ασταθές πλαίσιο ασφαλείας. Πέρυσι, στην El Geneina, η έξαρση του υποσιτισμού ξεκίνησε στις αρχές Μαΐου, μόλις δέκα ημέρες δηλαδή από τώρα.

Εάν οι εργαζόμενοι στον ανθρωπιστικό τομέα και στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης δεν είναι σε θέση να συνεχίσουν να εργάζονται με ασφάλεια – να παρέχουν υγειονομική περίθαλψη και επισιτιστική βοήθεια – και εάν οι ασθενείς δεν είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε βοήθεια και να φτάσουν σε νοσοκομείο χωρίς φόβο, εκατομμύρια παιδιά και άλλα ευάλωτα άτομα στο Σουδάν κινδυνεύουν από σοβαρές συνέπειες για την υγεία.

Το ένα τρίτο του πληθυσμού στο Σουδάν είχε ήδη κριθεί επισιτιστικά ανασφαλές πριν από αυτή τη συνεχιζόμενη σύγκρουση. Μπορούμε μόνο να περιμένουμε ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί, σε όλο το Σουδάν.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να παρέχουν ιατρική φροντίδα στο Σουδάν όπου είναι δυνατόν. Ωστόσο, πολλά μέλη του προσωπικού δεν μπορούν επί του παρόντος να μετακινηθούν λόγω έντονων μαχών στο Χαρτούμ, και σε ολόκληρη τη χώρα. Η ασφάλεια του προσωπικού και των ασθενών μας είναι η πρώτη μας προτεραιότητα και υποστηρίζουμε τα μέλη του προσωπικού ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες τους. Καλούμε όλα τα μέρη της σύγκρουσης να εγγυηθούν την ασφάλεια του ιατρικού προσωπικού, των ασθενών και των δομών υγείας και να επιτρέψουν την ασφαλή διέλευση ασθενοφόρων, εργαζομένων στον τομέα της υγείας και των ανθρωπιστικών οργανώσεων και των ατόμων που αναζητούν υγειονομική περίθαλψη. Τα τελευταία χρόνια είχαμε προγράμματα στις πολιτείες του Χαρτούμ, Gedaref, Kassala, Blue Nile, White Nile, Darfur, με ομάδες έκτακτης ανάγκης να ξεκινούν δραστηριότητες σε άλλα κράτη ανάλογα με τις ανάγκες.