Ινδονησία, Ατσέχ: το ημερολόγιο της νοσηλεύτριας Ελέιν Λάου

«Αρχικά δούλευα με την Κινητή Κλινική των ΓΧΣ στην Μπάντα Ατσέχ, την πρωτεύουσα της επαρχίας Ατσέχ. Στη συνέχεια, στις 6 Ιανουαρίου,λάβαμε μια αναφορά αξιολόγησης της κατάστασης από μια διερευνητικήομάδα της οργάνωσης. Η αναφορά αυτή αποκάλυπτε ότι το Μεουλαμπόχ, μιαπόλη απροσπέλαστη μετά το σεισμό, που βρίσκεται στη δυτική ακτή τουΑτσέχ, χρειαζόταν επειγόντως βοήθεια. Το μοναδικό νοσοκομείο εκεί δελειτουργούσε. Χωρίς ιατρική φροντίδα, η υγεία μεγάλου αριθμού τραυματιών επιδεινωνόταν με ταχύτητα.

Ο συντονιστής μας αποφάσισε αμέσως να στείλει μια ιατρική ομάδα στο Μεουλαμπόχ, ηοποία θα προσέφερε επείγουσα φροντίδα και θα αποκαθιστούσε τονοσοκομείο. Οι συνάδελφοί μου στην ομάδα κι εγώ, μαζέψαμε αμέσως ταπράγματά μας, επιβιβαστήκαμε στο ελικόπτερο και ξεκινήσαμε για τοΜεουλαμπόχ.

Το ταξίδι με τοελικόπτερο διάρκεσε πάνω από μία ώρα. Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο,διαπιστώσαμε ότι η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ' ό,τι αρχικάπεριμέναμε. Μερικές περιοχές ήταν γεμάτες λάσπη, άλλες γεμάτες πτώματα που κείτονταν στο έδαφος. Πολλά μέλη του προσωπικού του νοσοκομείου πέθαναν στην καταστροφή.Αυτοί που επέζησαν ήταν απασχολημένοι να ψάχνουν για την υπόλοιπηοικογένειά τους. Το κτίριο, κάποτε νοσοκομείο, ήταν άδειο.

Ηομάδα μας που αποτελούνταν από έναν Αυστραλό γιατρό, μια νοσηλεύτριααπό το Χονγκ Κονγκ και έξι Ινδονήσιους εργαζόμενους στον ιατρικό τομέα,ξεκίνησε την αποκατάσταση του κατεστραμμένου νοσοκομείου.Καθαρίσαμε τους θαλάμους από τις λάσπες, βγάλαμε τα κρεβάτια πουμπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, από τα χαλάσματα, ψάξαμε το νοσοκομείογια εξοπλισμό που είχε μείνει και τον συγκεντρώσαμε για να ξαναστήσουμετις πτέρυγες. Οι οκτώ μαζί το καταφέραμε, ενώ συνεχίζαμε να παρέχουμε περίθαλψη στους ασθενείς.

Σεμόλις τρεις ημέρες, ανακαινίσαμε τη χειρουργική πτέρυγα, μια παθολογικήκαι μια παιδιατρική πτέρυγα και καθιερώσαμε ένα απλό σύστημααρχειοθέτησης για τους ιατρικούς φακέλους των ασθενών. Με αυτό τοσύστημα, μπορούμε τώρα εύκολα να πούμε πότε πρέπει να καθαριστούν τατραύματα ενός ασθενούς ή πότε πρέπει να του δοθούν τα φάρμακά του.

Είναιδύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα νοσοκομείο με βασικές λειτουργίεςμπορεί να στηθεί σε τρεις ημέρες, με μόλις οκτώ ζευγάρια χέρια. Μπορείνα έχει ξαναγίνει, αλλά τολμώ να πω ότι αποτελεί επίτευγμα - που έγινεδυνατό χάρη στην κοινή προσπάθεια οκτώ ατόμων διαφορετικών εθνικοτήτωνπου δούλεψαν μαζί για έναν κοινό σκοπό και κατάφεραν περισσότερα απόόσα περίμεναν.

Όταν γυρίσω σπίτι, θα πιω ένα ποτηράκι στην υγειά μου γι' ό,τι έκανα!»