"Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουμε την Συρία"

Αυτό το μικρό αγόρι έφερε μια σπίθα χαράς στη μεγάλη και απογοητευτική για τους περισσότερους αναμονή.

Μαζί με τη μητέρα του, τον πατέρα του, τους παππούδες του, τη μικρότερη αδελφή και το τεσσάρων μηνών μωρό της οικογένειας, ο Αντνάν κοιμόταν στο έδαφος στην πόλη της Κω για εννιά νύχτες. Στις 7 Σεπτεμβρίου, έλαβαν επιτέλους τα χαρτιά τους και μπόρεσαν να αγοράσουν εισιτήρια για το πλοίο με προορισμό τον Πειραιά. Για όλα τα μέλη της οικογένειας, η ανακούφιση ήταν ολοφάνερη, μπορούσαν επιτέλους να φύγουν.

Ο πατέρας του Αντνάν, δάσκαλος Αραβικής λογοτεχνίας, μοιράστηκε κάποιες από τις εμπειρίες του με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

“Ζούσαμε σε μια μικρή πόλη κοντά στο Χαλέπι. Περίπου πριν 18 μήνες, μια βόμβα χτύπησε το σπίτι μας. Ο Αντνάν ήταν μόνος στο δωμάτιό του εκείνη την στιγμή και τραυματίστηκε σοβαρά. Η θεία του και δύο ξαδέλφες του σκοτώθηκαν κατά την έκρηξη. Η μητέρα του έπαθε σοβαρά εγκαύματα. Εκείνη τη νύχτα ένα ασθενοφόρο κατάφερε να περάσει τα σύνορα και να τους μεταφέρει σε μια υπαίθρια κλινική στην Τουρκία για επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα από εκείνη τη νύχτα. Ήμασταν σε άθλια κατάσταση, σε μεγάλο σοκ. Ήμασταν εκτός τόπου και χρόνου.

Μείναμε τέσσερις μήνες στην Τουρκία. Μας βοήθησαν όσο μπορούσαν, αλλά είχαν περιορισμούς στο τι μπορούσαν να κάνουν για εμάς. Δεν είχαμε τα χρήματα για να προσφέρουμε στον Αντνάν την ιατρική βοήθεια που χρειαζόταν. Έτσι η μοναδική μας επιλογή ήταν να φύγουμε, να φύγουμε μακριά. Δεν είχαμε άλλες επιλογές.

Ακούμε συνέχεια ανθρώπους να λένε ότι πρέπει να πάμε στη Γερμανία, οπότε πιστεύουμε ότι πρέπει να πάμε εκεί μαζί με όλους τους άλλους.

Είμαστε στην Κω για εφτά μέρες μέχρι τώρα. Δεν μένουμε σε ένα συγκεκριμένο μέρος, αλλά μετακινούμαστε. Κάποιες φορές μένουμε σε σκηνή, άλλες σε κάποιο κήπο ή κάπου που να έχει ησυχία. Για τον Αντνάν είναι πολύ δύσκολο να κοιμηθεί τη νύχτα. Φοβάται κάθε είδους θόρυβο, ακόμα και μια μηχανή αυτοκινήτου.

Μας πήρε δυόμιση ώρες να φτάσουμε στην Κω από το Μπόντρουμ, με μια φουσκωτή βάρκα που ήταν σχεδιασμένη να μεταφέρει 20 ανθρώπους, αλλά ήταν γεμάτη με 50-60 επιπλέον άτομα.

Η ελπίδα μου για το μέλλον είναι απλά να ζήσουμε όπως ο υπόλοιπος κόσμος. Να στέλνω τα παιδιά μου στο σχολείο. Θα ήθελα πολύ ο Αντνάν να κάνει μια επανορθωτική εγχείρηση ώστε να μην υφίσταται διακρίσεις στο σχολείο εξαιτίας του πολέμου.

Η οικογένειά μας βρέθηκε σε μία κατάσταση όπου δεν είχε άλλη επιλογή πέρα του να εγκαταλείψει τη Συρία και στη συνέχεια να φύγει από την Τουρκία.

Θέλουμε να μοιραστούμε όσα μας συνέβησαν. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Ό,τι έχουμε είναι τα ρούχα με τα όποια ήρθαμε.”

_________________________________________________________________________

Είμαστε εκεί που υπάρχει ανάγκη, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Βοήθησέ μας να συνεχίσουμε: www.msf.gr/25years