Βραβείο του Βασιλιά Χουσεΐν για την εξέχουσα παρουσία στον ανθρωπιστικό χώρο

«Μεγαλειότατε Βασιλιά Αμπντουλάχ, Μεγαλειοτάτη Βασίλισσα Ράνια, Μεγαλειοτάτη Βασίλισσα Νουρ, Εξοχότατοι, κυρίες και κύριοι,

«Οι ΓΧΣ αποδέχονται με βαθιά ευγνωμοσύνη το «Βραβείο του Βασιλιά Χουσεΐν για την εξέχουσα παρουσία στον ανθρωπιστικό χώρο». Συνιστά μεγάλη τιμή για την οργάνωσή μας, αλλά -και αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό- αποτελεί ισχυρή ενθάρρυνση για τους χιλιάδες των εθελοντών μας και του ντόπιου προσωπικού μας που εργάζονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε μια στιγμή που οι συγκρούσεις στην Ακτή του Ελεφαντοστού αναζωπυρώθηκαν, που οι ανάγκες είναι μεγάλες στην περιοχή του Νταρφούρ του Σουδάν και σε άλλες, λιγότερο γνωστές περιοχές σύγκρουσης, όπως η Βόρεια Ουγκάντα και η Τσετσενία, αυτή η αναγνώριση από την κοινωνία των πολιτών μάς κάνει να συνειδητοποιούμε ότι το έργο μας χαίρει υποστήριξης και δεν αγνοείται.

«Ωστόσο, ανησυχώ:

«Την ώρα που μιλάμε, εξελίσσεται μια μαζική στρατιωτική επιχείρηση στη Φαλούτζα. Ως ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση, ανησυχούμε βαθύτατα για τη μοίρα των απλών ανθρώπων εκεί. Ως γιατρός, έχω ενοχληθεί βαθύτατα από τις αναφορές περί κατάληψης νοσοκομείων και καταστροφής άλλων δομών υγείας. Τα νοσοκομεία πρέπει να είναι ουδέτερα και να συνιστούν θύλακες ασφάλειας για τους άμαχους που προσπαθούν να γλιτώσουν την ώρα του πολέμου και να βρουν ιατρική περίθαλψη. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άμαχοι στη Φαλούτζα σήμερα υποφέρουν. Απευθύνω έκκληση προς όλες τις εμπλεκόμενες στον πόλεμο πλευρές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να κάνουν ό,τι είναι στο χέρι τους για να εμποδίσουν το θάνατο αμάχων, να τους επιτρέψουν να λάβουν βοήθεια και να εξασφαλίσουν την ασφαλή πρόσβαση ιατρικού προσωπικού και εφοδίων.

«Δυστυχώς, δεν είναι κάτι νέο για τους αμάχους να εγκλωβίζονται και να δέχονται επιθέσεις στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης, αλλά σήμερα βλέπουμε επίσης μια επικίνδυνη τάση: να τίθενται στο στόχαστρο αυτοί που προσπαθούν να βοηθήσουν τους αμάχους τη στιγμή της μεγαλύτερης ανάγκης τους. Η δολοφονία πέντε συναδέλφων μας στο Αφγανιστάν ήταν μια συγκλονιστική απόδειξη γι' αυτήν την τάση. Ως αποτέλεσμα αυτής της κτηνώδους και σκληρής επίθεσης, καθώς και των συνεχών απειλών, αναγκαστήκαμε να λάβουμε την οδυνηρή απόφαση να αποσύρουμε τις ομάδες μας από το Αφγανιστάν μετά από 24 χρόνια. Πιο πρόσφατα, οι ακραίοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι αλλοδαποί και Ιρακινοί εργαζόμενοι στον ανθρωπιστικό τομέα, μας ανάγκασαν, με βαθιά θλίψη, να εγκαταλείψουμε τη χώρα.

«Αυτές οι επιθέσεις εναντίον ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν είναι μεμονωμένες, εμφανίζονται σε ένα πλαίσιο αυξανόμενων προσπαθειών των δυτικών κυβερνήσεων να καταχραστούν την ανθρωπιστική δράση παρουσιάζοντας πολεμικές τακτικές και πολιτικές στρατηγικές ως ανθρωπιστικές επιχειρήσεις.

Μας λένε «είστε μαζί μας ή εναντίον μας», μας προειδοποιούν για μια σύγκρουση των πολιτισμών, μας αρνούνται την καθολικότητα τόσο της ανθρωπιστικής δράσης όσο και της ιατρικής ηθικής.

«Ως εργαζόμενοι στον ανθρωπιστικό τομέα δεν είμαστε φυσικά τυφλοί για το πλαίσιο στο οποίο δουλεύουμε. Ωστόσο, το να εργάζεσαι στον ανθρωπιστικό τομέα:

• Δε σημαίνει να κερδίζεις την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων
• Δε σημαίνει να επιβάλλεις ένα πολιτικό ή πολιτιστικό σύστημα, καλό ή κακό
• Και δε σημαίνει να κερδίζεις πολέμους ούτε καν να χτίζεις την ειρήνη.

«Σημαίνει την εκ των έσω, και στην πράξη ανταπόκριση ενός ανθρώπινου όντος στη δυστυχία ενός άλλου. Είναι μια μη πολιτική και εξ ορισμού μη στρατιωτική πράξη. Οι απειλές εναντίον αυτού του ιδανικού δεν αφήνουν, σε εμάς αλλά και σε όλες τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, παρά μία και μόνη επιλογή. Εάν δεν απορρίψουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτήν τη χειραγώγηση καθώς και αυτές τις απειλές, δεν έχουμε άλλη εναλλακτική λύση παρά να προσχωρήσουμε στη μία ή την άλλη πλευρά, κι έτσι να αποδεχτούμε τόσο να μας εκμεταλλευτούν όσο και να μας αντιμετωπίσουν ως εχθρούς.

«Για τους ΓΧΣ είναι σαφές ότι δεν πρέπει να αποδεχτούμε αυτές τις απειλές εναντίον της ανεξαρτησίας μας. Γιατί αυτή η ανεξαρτησία είναι που μας επιτρέπει να αξιολογούμε αμερόληπτα ποιοι είναι οι πιο ευάλωτοι πληθυσμοί σε περιοχές όπως το Σουδάν ή η Ακτή του Ελεφαντοστού, και σε όλα τα άλλα σημεία του πλανήτη που δε φτάνουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ίδρυμα του Βασιλιά Χουσεΐν για την υποστήριξή του και την αναγνώριση του έργου μας. Και πάλι σας ευχαριστώ.»