10 μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις του 2009

Οι συνεχιζόμενες κρίσεις στο βόρειο και νότιο Σουδάν, μαζί με την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να καταπολεμήσει τον παιδικό υποσιτισμό συμπληρώνουν τη λίστα της φετινής χρονιάς, η οποία προκύπτει από τα προγράμματα της οργάνωσης σε περίπου 70 χώρες. Εκεί, οι ομάδες της οργάνωσης γίνονται μάρτυρες μερικών από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις.

Τρία ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των κρίσεων το 2009:
• κυβερνήσεις εμπόδισαν την ανθρωπιστική βοήθεια σε εγκλωβισμένους πληθυσμούς στη Σρι Λάνκα, το Πακιστάν, και το Σουδάν (όπου τμήματα των ΓΧΣ καθώς και άλλες οργανώσεις εκδιώχθηκαν από το Νταρφούρ),
• η ανεξάρτητη και αμερόληπτη ανθρωπιστική βοήθεια «διαβρώθηκε» σε Υεμένη, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και Σομαλία, όπου άμαχοι και εργαζόμενοι στον ανθρωπιστικό τομέα έπεσαν θύματα επιθέσεων χωρίς καμία διάκριση,
• άνθρωποι που υποφέρουν από ξεχασμένες ασθένειες παρέμειναν λησμονημένοι από τη διεθνή κοινότητα και αυτοί που ζουν με τον ιό του HIV/ AIDS είδαν τις πιθανότητες να έχουν πρόσβαση σε φάρμακα που θα τους σώσουν τη ζωή να μειώνονται περισσότερο.
 
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι άμαχοι πέφτουν θύματα των συρράξεων ολοένα και περισσότερο, συχνά επίτηδες» τόνισε ο Πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου των ΓΧΣ, Δρ. Κριστόφ Φουρνιέ (Dr. Christophe Fournier). Σε περιοχές όπως η Σρι Λάνκα και η Υεμένη, όπου οι ένοπλες συγκρούσεις μαίνονταν το 2009, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις είτε παρεμποδίστηκαν από το να πραγματοποιήσουν το έργο τους είτε εξαναγκάστηκαν να το διακόψουν, μια και έγιναν στόχος επιθέσεων. Αυτή η απαράδεκτη δυναμική γίνεται πλέον καθημερινότητα. Οι ομάδες μας στις αποστολές γίνονται άμεσοι μάρτυρες των απτών συνεπειών των κρίσεων αυτών στους πληθυσμούς, είτε στις εμπόλεμες ζώνες, είτε στις κλινικές μας για το HIV/ AID και τον υποσιτισμό», δήλωσε. Είμαστε υποχρεωμένοι να μιλήσουμε για αυτά που βλέπουμε»   

«Οι τεράστιοι πόροι που δαπανήθηκαν για τον ιό H1N1 στις ανεπτυγμένες χώρες καταδεικνύουν τις δυνατότητες ανταπόκρισης που υπάρχουν στις παγκόσμιες ανάγκες υγείας όταν υπάρχει η πολιτική βούληση.» δήλωσε ο Δρ. Φουρνιέ. «Δυστυχώς, δεν βλέπουμε την αντίστοιχη δέσμευση για την καταπολέμηση ασθενειών που σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες.» 

Οι ΓΧΣ υιοθέτησαν τη λίστα με τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις το 1998, όταν ένας τεράστιος λιμός στο νότιο Σουδάν πέρασε απαρατήρητος από τα ΜΜΕ. Αντλώντας από την επείγουσα ιατρική μας δράση , αναδεικνύουμε τη σοβαρότητα των κρίσεων που λαμβάνουν χώρα στο προσκήνιο ή παρασκήνιο των Δελτίων Ειδήσεων.

Λ.Δ. ΚΟΝΓΚΟ: Αδυσώπητη βία κατατρέχει αμάχους
Το 2009 οι ένοπλες ομάδες στο ανατολικό Κονγκό συνέχισαν να προκαλούν τον τρόμο. Σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους, βίασαν χιλιάδες γυναίκες, ισοπεδώνοντας συχνά ολόκληρα χωριά.
Ενώ το 2008 οι κύριες αντίπαλες δυνάμεις ήταν αυτές του κονγκολέζικου στρατού των ανταρτών του Εθνικού Συμβουλίου για την Προστασία του Λαού (CNDP) και άλλων ένοπλων ομάδων, το 2009 αντάρτες Χούτου από τη Ρουάντα ενεργοποιήθηκαν στο Κίβου, με αποτέλεσμα οι κυβερνητικές δυνάμεις να ανανεώσουν τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις στην περιοχή. Επίσης, ο Στρατός Αντίστασης του Κυρίου (LRA), ομάδα ανταρτών από την Ουγκάντα, πραγματοποίησε επιθέσεις σε χωριά, προκαλώντας την αντεπίθεση από τις δυνάμεις της Ουγκάντα, του Κονγκό και του Σουδάν.
Τον Ιούνιο, οι ΓΧΣ εκφράσαμε σοβαρές ανησυχίες για την έξαρση βίας κατά των αμάχων: 1.173 Κονγκολέζοι νεκροί μόλις στο πρώτο εξάμηνο, 1.673 απαγωγές, 255.825 εκτοπισμένοι και 20.000 πρόσφυγες. Ως μια από τις ελάχιστες ανθρωπιστικές οργανώσεις που βρίσκονται στην περιοχή παρέχοντας χειρουργική, επισιτιστική, και ιατρική βοήθεια σε χιλιάδες εκτοπισμένους, καλέσαμε τη διεθνή κοινότητα να αυξήσει την ανθρωπιστική βοήθεια.  

Τον Οκτώβριο, οι ομάδες μας πραγματοποιούσαν εμβολιασμούς σε 7 περιοχές που ελέγχονταν από το FDLR όταν ο κονγκολέζικος στρατός άνοιξε πυρ, παρότι υπήρχαν εγγυήσεις από όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις, τρέποντας αμάχους σε φυγή, ενώ χρειάστηκε να αποσύρουμε τις ομάδες μας στην πρωτεύουσα, Γκόμα. «Νιώθουμε σαν να χρησιμοποιούμαστε ως δόλωμα» δήλωσε ο Λουίς Ενσίνας, επικεφαλής των προγραμμάτων των ΓΧΣ στην κεντρική Αφρική. «Η επίθεση ήταν μια απαράδεκτη κακοποίηση της ανθρωπιστικής δράσης για στρατιωτικούς σκοπούς».     
Παρά τις επισφαλείς συνθήκες συνεχίζουμε να παρέχουμε ιατρική βοήθεια με κινητές κλινικές, προγράμματα περίθαλψης ασθενών με χολέρα, νοσοκομειακή περίθαλψη ενώ πραγματοποιούμε και εκστρατείες εμβολιασμού. Οι ΓΧΣ είναι η μόνη ανθρωπιστική οργάνωση που παρέχει χειρουργική βοήθεια στο βόρειο Κίβου, πραγματοποιώντας κατά μέσο όρο 12 επείγοντα χειρουργεία την ημέρα. Από το Νοέμβριο 2008 ως τον Οκτώβριο 2009, οι ΓΧΣ πραγματοποιήσαμε 528.850 ιατρικές εξετάσεις, παρείχαμε επισιτιστική φροντίδα σε 10.160 παιδιά και περιθάλψαμε 4.900 ασθενείς με χολέρα στο ανατολικό Κονγκό. 

ΣΟΥΔΑΝ: Καθημερινός αγώνας για επιβίωση
Η συνεχιζόμενη κρίση στο Νταρφούρ, η κλιμακούμενη βία και η έξαρση ασθενειών σε συνδυασμό με την περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, έχει μετατρέψει την επιβίωση για τους ανθρώπους στο νότιο Σουδάν σε καθημερινό αγώνα.

Σχεδόν πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας που έθεσε τέλος στο βίαιο δεκαετή εμφύλιο, οι ιατρικές ανάγκες σε ολόκληρο το νότιο Σουδάν παραμένουν επείγουσες, ενώ οι συνθήκες ασφάλειας είναι ιδιαίτερα κακές. Βίαιες συγκρούσεις μεταξύ φυλών και ομάδων έχουν ως αποτέλεσμα το χαμό εκατοντάδων ανθρώπων και τον εκτοπισμό χιλιάδων άλλων. Οι σποραδικές επιθέσεις από το Στρατό Αντίστασης του Κυρίου (LRA), ομάδα ανταρτών της Ρουάντα, έχουν δημιουργήσει χιλιάδες Σουδανούς και Κονγκολέζους πρόσφυγες.       

Σήμερα, σχεδόν το 75% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση ούτε καν στις βασικές υπηρεσίες υγείας. Οι 1.200 εργαζόμενοι των ΓΧΣ στο νότιο Σουδάν περιέθαλψαν χιλιάδες ανθρώπους που υπέφεραν από υποσιτισμό, ελονοσία και φυματίωση, ενώ παρείχαν μαιευτική και γυναικολογική φροντίδα σε πολλές περιοχές της χώρας. Μεγάλες επιδημίες μηνιγγίτιδας, ιλαράς, χολέρας και ελονοσίας είναι συχνές, ενώ η οργάνωση χρειάστηκε να αντιμετωπίσει και κρούσματα της παρασιτικής ασθένειας Κάλα Αζάρ.    

Οι κάτοικοι του Νταρφούρ αντιμετωπίζουν επίσης ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες. Η παροχή νερού, φαγητού και ιατρικής βοήθειας είναι δύσκολη μετά την αποπομπή από τις σουδανικές αρχές 16 ανθρωπιστικών οργανώσεων (συμπεριλαμβανομένων και δύο τμημάτων των ΓΧΣ) το Μάρτιο, μετά την παραπομπή του Σουδανού Προέδρου Ομάρ Ελ Μπασίρ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Οι οργανώσεις που παραμένουν πασχίζουν να παρέχουν την απαραίτητη βοήθεια εν μέσω δολοφονιών, απαγωγών, ληστειών και γενικότερης αναρχίας. Οι ΓΧΣ παραμένουμε αφοσιωμένοι στην παροχή αμερόληπτης ιατρικής και ανθρωπιστικής βοήθειας και εργαζόμαστε σε αρκετές περιοχές στο νότιο και βόρειο Νταρφούρ.

ΠΑΚΙΣΤΑΝ: Ο πόλεμος μαίνεται εκτοπίζοντας εκατομμύρια ανθρώπους
Το Πακιστάν συγκλονίστηκε από εξάρσεις βίας το 2009. Οι συγκρούσεις μεταξύ του πακιστανικού στρατού και των ανταρτών στην επαρχία των νοτιοδυτικών συνόρων εξαπλώθηκαν και σε άλλες περιοχές εκτοπίζοντας περισσότερους από 2 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πολυάριθμοι βομβαρδισμοί άφησαν εκατοντάδες νεκρούς. Στην επαρχία του Μπαλοχιστάν, σε έναν πολυετή πόλεμο, οι άνθρωποι υπέφεραν από γενική έλλειψη βοήθειας και περίθαλψης.
Οι βίαιες συγκρούσεις στην κοιλάδα Σουάτ εξανάγκασαν τους ΓΧΣ να διακόψουμε τις επείγουσες παρεμβάσεις τον Απρίλιο. Ήμασταν η μόνη οργάνωση που υποστηρίζαμε το νοσοκομείο στην πόλη Μινγκόρα και παρείχαμε ιατρική βοήθεια στη Σουάτ. Νωρίτερα, το Φεβρουάριο, δύο μέλη του ιατρικού μας προσωπικού, οι Ριάζ Άχμαντ και Νάσαρ Αλί πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν ενώ οδηγούσαν ασθενοφόρο που έφερε τα διακριτικά της οργάνωσης για να παραλάβουν τραυματίες. Ενώ περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους εξαιτίας της επίθεσης των κυβερνητικών δυνάμεων, πολλοί άλλοι παραμένουν παγιδευμένοι ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά χωρίς νερό, φαγητό και ιατρική βοήθεια. Σύμφωνα με αναφορές, το 80% των δομών υγείας της περιοχής δεν λειτουργούν ή έχουν καταστραφεί.       
Οι ΓΧΣ βρισκόμασταν σε έναν καταυλισμό 6.000 ανθρώπων, στην πόλη Μαρντάν, παρέχοντας ιατρική περίθαλψη, σκηνές, πόσιμο νερό και εφόδια. Καταφέραμε να περιθάλψουμε επίσης χιλιάδες ανθρώπους, ανάμεσα τους πολλά παιδιά σοβαρά τραυματισμένα από τις εκρήξεις, σε κλινικές, νοσοκομεία, καταυλισμούς σε διάφορες περιοχές της χώρας. Η παιδική και βρεφική θνησιμότητα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Μέχρι τα μέσα του 2009 οι ΓΧΣ περιθάλψαμε περισσότερα από 3.600 υποσιτισμένα παιδιά.

ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ: Πολίτες πασχίζουν για την επιβίωση στο τέλος ενός βάναυσου πολέμου
Καθώς οι μάχες συνεχίζονταν μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ανταρτών, Τίγρεων Ταμίλ, δεκάδες χιλιάδες άμαχοι παγιδεύτηκαν για μήνες σε μια στενή λωρίδα ανάμεσα στη ζούγκλα και την παραλία στη νοτιοδυτική Σρι Λάνκα. Στην τελική φάση του εμφυλίου, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαφύγουν σε ασφαλέστερες περιοχές, ενώ οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δεν είχαν πρόσβαση στις πληγείσες περιοχές. Όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν τελικά ήταν σοβαρά τραυματισμένοι από οβίδες, σφαίρες ή νάρκες και σύντομα κατέκλυσαν το νοσοκομείο της περιοχής Βαβουνίγια, όπου οι ΓΧΣ εργαζόμασταν υποστηρίζοντας το Υπουργείο Υγείας. Μέσα σε 36 ώρες, η οργάνωση περιέθαλψε περισσότερους από 400 ασθενείς. 

Μετά το τέλος των συρράξεων, οι ΓΧΣ μαζί με ιατρικό προσωπικό του Υπουργείου Υγείας παρείχαμε χειρουργική βοήθεια σε μερικούς από τους χιλιάδες εκτοπισμένους που κατέκλυζαν το νοσοκομείο έξω από τον καταυλισμό στη Μάνικ Φάρμ, με σοβαρά τραύματα πολέμου. Σήμερα, 130.000 άνθρωποι παραμένουν στον καταυλισμό. Συνολικά, περισσότερες από 1.200 χειρουργικές επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου στο νοσοκομείο των ΓΧΣ. Από το Νοέμβριο, η οργάνωση παρέχει επίσης επισιτιστική βοήθεια και πόσιμο νερό στους ευάλωτους πληθυσμούς, καθώς επίσης και ψυχοκοινωνική φροντίδα σε συνεργασία με τις αρχές της Σρι Λάνκα.

Καθώς οι οικογένειες θα ξεκινήσουν να επιστρέφουν στις εστίες τους θα προκύψουν ιατρικές ανάγκες σε άλλες περιοχές. Οι ΓΧΣ συνεργαζόμαστε με τις τοπικές αρχές ώστε να προσφέρουμε την απαραίτητη βοήθεια, καθώς οι δομές υγείας στις περισσότερες περιοχές έχουν καταστραφεί. 
      

ΥΕΜΕΝΗ: ο έκτος και σφοδρότερος πόλεμος
Πέντε προηγούμενοι πόλεμοι χωρίς νικητή στη νότια περιοχή Σαάντα οδήγησαν σε έναν έκτο, τον αγριότερο μέχρι σήμερα. Ο στρατός της Υεμένης εξαπέλυσε επίθεση σε ομάδα ανταρτών της κύριας φυλής στην περιοχή και οι ανθρωπιστικές συνέπειες ήταν χωρίς προηγούμενο. Άμαχοι και μη στρατιωτικοί στόχοι βομβαρδίστηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπίστηκαν και η ανθρωπιστική βοήθεια διακόπηκε. Για πρώτη φορά μια γειτονική χώρα, η Σαουδική Αραβία, ενεπλάκη στη σύγκρουση, επιδεινώνοντας την κατάσταση.     
 
Η φυλή Αλ Χούτι που κυβερνούσε τη βόρεια Υεμένη πριν την ανεξαρτησία της το 1962, πολέμησε αρκετές φορές στην περιοχή Σαάντα εναντίον της κυβέρνησης, επικαλούμενη κοινωνική, οικονομική και θρησκευτική περιθωριοποίηση.
 
Η βία κλιμακώθηκε τον Αύγουστο καθώς ο στρατός της Υεμένης ξεκίνησε αεροπορικές επιδρομές και επιθέσεις κατά των ανταρτών Αλ Χούτι. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι τράπηκαν σε φυγή. Ο ακριβής αριθμός είναι δύσκολο να υπολογιστεί, καθώς η βία έχει περιορίσει τις μετακινήσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Στην πόλη Αλ Ταλχ, οι ΓΧΣ πραγματοποιήσαμε 195 χειρουργεία τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο, αλλά οι συγκρούσεις ανάγκασαν την οργάνωση να διακόψει τις δραστηριότητές της στο νοσοκομείο της πόλης καθώς αυτό δέχθηκε επίθεση ρουκετών. Το νοσοκομείο ήταν η μόνη δομή υγείας εν λειτουργία.

Οι ΓΧΣ, έπειτα από διερεύνηση στην περιοχή, ξεκινήσαμε επισιτιστικά προγράμματα.
 

HIV/AIDS: Στάσιμη η χρηματοδότηση της θεραπείας ενώ εκατομμύρια άνθρωποι τη χρειάζονται 
Το 2005, οι ηγέτες στη Σύνοδο Κορυφής G8 στη Σκοτία δεσμεύθηκαν να υποστηρίξουν την ανάγκη για θεραπεία των ασθενών με HIV/AIDS μέχρι το 2010, μια υπόσχεση που συνέβαλε στη διάδοση της θεραπείας σε περισσότερους από 4 εκατομμύρια ανθρώπους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σήμερα, οι ίδιοι υπαναχωρούν στις δεσμεύσεις τους, απειλώντας να αφήσουν εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς πρόσβαση στη θεραπεία.

Περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με HIV/AIDS στον αναπτυσσόμενο κόσμο και έχουν άμεση ανάγκη από αντιρετροϊκή θεραπεία. Ο ιός αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου στις γυναίκες σε γόνιμη ηλικία παγκοσμίως και ευθύνεται για ποσοστό μεγαλύτερο του 40% των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών, στις έξι χώρες με τη μεγαλύτερη επικράτηση του ιού.

Η μη αύξηση στη χρηματοδότηση της θεραπείας έρχεται σε μια στιγμή όπου οι ιατρικές ομάδες των ΓΧΣ- που παρέχουν αντιρετροϊκή θεραπεία σε 140.000 ασθενείς σε 30 χώρες- γίνονται μάρτυρες της επείγουσας ανάγκης για αύξηση της χρηματοδότησης. Απαιτείται επέκταση της θεραπείας και δημιουργία πιο αποτελεσματικών και ανεκτών από τον οργανισμό θεραπειών, οι οποίες είναι ήδη διαθέσιμες στις πλουσιότερες χώρες, ενώ είναι απαραίτητοι καλύτεροι συνδυασμοί φαρμάκων προσαρμοσμένων για παιδιά. 

Οι νέες οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματα για την υγεία από την ένταξη στην αντιρετροϊκή θεραπεία νωρίτερα. Με αποθαρρυντικές διεθνείς δεσμεύσεις πως οι οδηγίες θα εφαρμοστούν, υπάρχει μικρή ελπίδα πως ότι έχει εξελιχθεί πλέον σε χρόνια ασθένεια στις ανεπτυγμένες χώρες θα σταματήσει σύντομα να αποτελεί θανατική καταδίκη για την πλειοψηφία όσων ζουν με HIV/AIDS στις φτωχότερες χώρες. 

Οι ΓΧΣ καλούμε τις κυβερνήσεις να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους προκειμένου να έχει πρόσβαση στη θεραπεία κατά του HIV/AIDS όποιος τη χρειάζεται και να χρηματοδοτήσουν πλήρως τη μάχη κατά του HIV/AIDS.

Παιδικός υποσιτισμός: Ανεπαρκής χρηματοδότηση υπονομεύει τη θεραπεία 
Κάθε έξι δευτερόλεπτα ένα παιδί χάνει τη ζωή του από υποσιτισμό. Τρία με πέντε εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από τον υποσιτισμό και τις συνέπειές του κάθε χρόνο. Κι όμως πρόκειται για μια πάθηση που προλαμβάνεται και θεραπεύεται εύκολα. Τότε γιατί 55 εκατομμύρια παιδιά συνεχίζουν να κινδυνεύουν;   
 
Η απάντηση έγκειται εν μέρει στην έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης για αποτελεσματικά επισιτιστικά προγράμματα. Το Νοέμβριο του 2009, οι ΓΧΣ δημοσιοποιήσαμε μια έκθεση ενόψει της Παγκόσμιας Διάσκεψης Διατροφής στη Ρώμη, η οποία ανέλυε τις τάσεις χρηματοδότησης της επισιτιστικής βοήθειας. Παρά τον τεράστιο αριθμό των θανάτων παγκοσμίως που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, η συνολική συνεισφορά των πλούσιων χωρών για την καταπολέμηση του υποσιτισμού έχει παραμείνει στάσιμη την 7ετία 2000- 2007. Οι πλούσιες χώρες επενδύουν 350 εκατομμύρια δολάρια από τα 12,5 δισεκατομμύρια  δολάρια που η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει πως απαιτούνται για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά ο υποσιτισμός. Λιγότερο από το 2% δαπανάται σε παρεμβάσεις που στοχεύουν στη μείωση του παιδικού υποσιτισμού.
Η επανατοποθέτηση μέρους του ποσού που δαπανάται σήμερα σε επισιτιστική βοήθεια για την αγορά διατροφικών σκευασμάτων για τα παιδιά κάτω των πέντε ετών θα μειώσει δραστικά τα καταστροφικά αποτελέσματα του υποσιτισμού: την ελλιπή ανάπτυξη, τη μειωμένη αντίσταση στις ασθένειες, το θάνατο.
Το 2008 οι ΓΧΣ περιθάλψαμε περισσότερα από 300.000 υποσιτισμένα παιδιά σε 22 χώρες με τα σκευάσματα αυτά που προλαμβάνουν και θεραπεύουν τον οξύ υποσιτισμό. Άμεσα μέτρα πρέπει να ληφθούν για να αυξηθεί η χρηματοδότηση προγραμμάτων που παρέχουν κατάλληλη επισιτιστική βοήθεια σε εκατομμύρια παιδιά που βρίσκονται σε απελπιστική ανάγκη.
 

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ: Αποκομμένοι από τη βοήθεια
Όσο κλιμακωνόταν ο πόλεμος το 2009, οι κάτοικοι υπέφεραν από την αυξανόμενη βία. Η έλλειψη ασφάλειας έχει πλήξει το ήδη αδύναμο σύστημα υγείας, αφήνοντας σε μερική λειτουργία ελάχιστα νοσοκομεία και κλινικές στις πρωτεύουσες των επαρχιών. Οι Αφγανοί που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη πρέπει ή να ταξιδέψουν εκατοντάδες μίλια μέσα από τις εμπόλεμες ζώνες για να τύχουν περίθαλψης ή να αφήσουν την υγεία τους να επιδεινωθεί θέτοντας και πάλι σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Οι ΓΧΣ επιστρέψαμε στο Αφγανιστάν πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία πέντε μελών μας. Τότε, πολλοί ήλπιζαν πως η χώρα είχε μπει σε μεταπολεμική εποχή- σήμερα οι ελπίδες αυτές έχουν εξανεμιστεί και οι επείγουσες ανάγκες για ιατρική βοήθεια είναι τεράστιες.  

Στην ανατολική Καμπούλ, οι ΓΧΣ παρέχουμε ιατρικές υπηρεσίες σε ένα νοσοκομείο της περιοχής της οποίας ο πληθυσμός έχει διπλασιαστεί εξαιτίας των ανθρώπων που έχουν επιστρέψει από το Πακιστάν και των εκτοπισμένων από τις γύρω εμπόλεμες ζώνες.  

Δυστυχώς, όσο αυξάνονται οι ανάγκες του πληθυσμού, άλλο τόσο δυσκολεύει η πρόσβαση ανεξάρτητων και αμερόληπτων ανθρωπιστικών οργανώσεων στις περιοχές με τα μεγαλύτερα προβλήματα. Η άλλοτε ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ στρατού, δραστηριοτήτων αναδόμησης και ανθρωπιστικής βοήθειας δεν είναι πλέον τόσο σαφής: Οι διεθνείς συμμαχικές δυνάμεις προσφέρουν και «ανθρωπιστική βοήθεια» για να κερδίσουν την εύνοια των κατοίκων, αλλά από την άλλη μεριά, καταλαμβάνουν νοσοκομεία, συλλαμβάνουν ασθενείς, ενώ ένοπλες αντιστασιακές ομάδες έχουν επιτεθεί σε εργαζόμενους στον ανθρωπιστικό τομέα. 

Οι ΓΧΣ για να γίνουμε αποδεκτοί από όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις ως ιατρική και ανθρωπιστική οργάνωση, καταδεικνύουμε την απόλυτη ανεξαρτησία και ουδετερότητά μας συνομιλώντας με όλες τις ένοπλες ομάδες και απορρίπτοντας χρηματοδοτήσεις για τη δράση μας στην περιοχή από κυβερνήσεις που εμπλέκονται στον πόλεμο.

ΣΟΜΑΛΙΑ: Βία και έλλειψη ιατρικής περίθαλψης
Το 2009, η βία χωρίς διακρίσεις και η κατάρρευση του συστήματος υγείας επέτειναν το μαρτύριο των Σομαλών. Μια μεγάλη ξηρασία έπληξε τη χώρα, αφήνοντας χιλιάδες παιδιά με οξύ υποσιτισμό, ενώ οι απαγωγές και δολοφονίες διεθνών και Σομαλών εργαζόμενων στον ανθρωπιστικό τομέα διόγκωσαν το ήδη τεράστιο κενό ανάμεσα στις ανάγκες του πληθυσμού και την παρεχόμενη ανθρωπιστική δράση.     
Στην πρωτεύουσα, Μογκαντίσου, οι μάχες μεταξύ της Αφρικανικής Ένωσης, των κυβερνητικών δυνάμεων με την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών και ανταρτών της αντιπολίτευσης, εξακολουθούν να μαίνονται. Οι νεκροί ανέρχονται στους 25.000 από το 2007 και οι εκτοπισμένοι στο 1,5 εκατομμύριο τον τελευταίου χρόνο.
Η χειρουργική ομάδα των ΓΧΣ που εργάζεται στο νοσοκομείο Νταιυνάιλ, έξω από την πρωτεύουσα, περιέθαλψε περισσότερους από 2.400 τραυματίες. Στην πόλη Γκαλκάγιο, στο νότο, δεχθήκαμε περισσότερους από 320 τραυματίες. Στην κεντρική Σομαλία, όπου χιλιάδες κάτοικοι τράπηκαν σε φυγή, οι ΓΧΣ παρείχαμε νερό και ιατρική βοήθεια.   
Οι δείκτες υγείας στη Σομαλία είναι από τους χαμηλότερους όσον αφορά παροχή ιατρικών υπηρεσιών, μητρική θνησιμότητα και υποσιτισμό. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μία στις δέκα γυναίκες κινδυνεύει να πεθάνει κατά τη διάρκεια της κύησης ή του τοκετού ενώ ένα στα πέντε παιδιά κάτω των πέντε ετών υποφέρει από οξύ υποσιτισμό.  
Δεκάδες χιλιάδες Σομαλοί εξακολουθούν να δραπετεύουν από τη βία προς το γειτονικό Τζιμπουτί, την Κένυα και την Υεμένη, χώρες όπου επίσης οι ΓΧΣ υποστηρίζουμε πρόσφυγες. Το 2009, 270.000 Σομαλοί εγκαταστάθηκαν γύρω από τον ήδη πολυπληθή προσφυγικό καταυλισμό του Νταάμπ, πασχίζοντας να βρουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους.

ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ: Η έλλειψη έρευνας και ανάπτυξης καταδικάζει τους ασθενείς
Περισσότεροι από 40 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν από τις ξεχασμένες τροπικές ασθένειες, σπλαχνική λεϊσμανίαση (Κάλα Αζάρ), ασθένεια του ύπνου, Τσάγκας, έλκος Μπουρούλι.  Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας επισημαίνει την επικινδυνότητα των ασθενειών αυτών μια και η θεραπεία και τα διαγνωστικά εργαλεία είναι πεπαλαιωμένα ή ακόμη και ανύπαρκτα, ενώ οι πληθυσμοί που κινδυνεύουν περισσότερο συχνά δεν έχουν πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες ή θεραπείες. Η έρευνα και ανάπτυξη για νέα φάρμακα και διαγνωστικά εργαλεία έχει σχεδόν σταματήσει.

Περίπου 500.000 νέες περιπτώσεις της ασθένειας Κάλα Αζάρ εμφανίζονται κάθε χρόνο, ενώ ολοένα και συχνότερα παρατηρείται ευκαιριακή μόλυνση στους ασθενείς με HIV/ AIDS. Η πολύ αποτελεσματική αγωγή για την ασθένεια αυτή, AmBisome, είναι ιδιαίτερα ακριβή (κοστίζει στους ΓΧΣ από 450 ως 2.500 δολάρια ανά ασθενή, μαζί με τα κόστη αποστολής/ διάθεσης) ενώ η μόνη εναλλακτική είναι 28 ημέρες επίπονων ενδομυϊκών ενέσεων με ένα φάρμακο που αναπτύχθηκε το 1930!  

Η θανατηφόρα παρασιτική Ασθένεια του Ύπνου ενδημεί στην υποσαχάρια Αφρική. Οι ΓΧΣ λειτουργούμε προγράμματα για την ασθένεια στη ΛΔ Κονγκό και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Η οργάνωση ανέπτυξε μια νέα θεραπεία σε συνεργασία με την Πρωτοβουλία για τα Φάρμακα για τις Ξεχασμένες Ασθένειες που είναι πιο εύκολη στη χορήγηση, απαιτεί λιγότερο χρόνο και είναι αρκετά πιο ασφαλής. 
 
Η ασθένεια Τσάγκας είναι ενδημική σε περιοχές της Λατινικής Αμερικής, ενώ εμφανίζονται 15 εκατομμύρια περιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 30% των ασθενών θα αναπτύξουν καρδιακές και στομαχικές επιπλοκές που μπορεί να αποβούν μοιραίες. Υπάρχουν περιορισμένα διαγνωστικά εργαλεία και προγράμματα θεραπείας για το Τσάγκας, ενώ οι ΓΧΣ λειτουργούμε προγράμματα σε Βολιβία και Κολομβία.

Το έλκος Μπουρούλι μπορεί να προκαλέσει παραμόρφωση, αναπηρία και επικίνδυνες για τη ζωή δευτερογενείς λοιμώξεις. Οι ΓΧΣ περιθάλπουμε ασθενείς στο Καμερούν, όπου αν και υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες, δεν μπορούν να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες του πληθυσμού. 

Το ανθρώπινο κόστος της ολιγωρίας μπροστά στις ασθένειες αυτές είναι τεράστιο. Η έλλειψη χρηματοδότησης για έρευνα και ανάπτυξη θεραπείας απειλεί άμεσα τη ζωή των πιο φτωχών και περιθωριοποιημένων ανθρώπων του κόσμου. Η άμεση πρόσβαση στη θεραπεία και η ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φάρμακων και ευκολότερων θεραπειών, με λιγότερες παρενέργειες, αποτελεί επιτακτική ανάγκη.