Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: Βοηθώντας ο ένας τον άλλον

Η έκρηξη του ηφαιστείου Nyiragongo, στην επαρχία του Βορείου Κίβου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, στις 22 Μαΐου, εκτόπισε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Οι εκρήξεις που ακολούθησαν τρομοκράτησαν τους κατοίκους της πόλης Goma, ενώ η κατάρρευση πολλών κτιρίων πυροδότησε μια μαζική εκκένωση.

Οι οικογένειες που αναζήτησαν καταφύγιο σε απομακρυσμένες πόλεις, όπως Sake, Rutshuru και Minova, αγωνίζονται να αποκτήσουν πρόσβαση στη βοήθεια που χρειάζονται απεγνωσμένα. Την ίδια στιγμή, στις πόλεις που καταφεύγουν, οι άνθρωποι ανοίγουν τα σπίτια τους και μοιράζονται μαζί τους τα λιγοστά που έχουν.

Η Faida Lumo μένει στην πόλη Sake και φιλοξενεί άτομα που εγκατέλειψαν την Goma μετά την έκρηξη.

«Τα παιδιά μου και εγώ μετακινήσαμε τα έπιπλά μας για να μπορέσουμε να φιλοξενήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους», λέει η Faida. «Ο χώρος δεν ήταν αρκετός και έτσι πήραμε και το σπίτι της μητέρας μου, ακριβώς δίπλα στο δικό μου. Μετά την εντολή για εκκένωση της Goma στις 27 Μαΐου, χιλιάδες άνθρωποι έχουν φτάσει σε αυτή τη μικρή πόλη στις όχθες της λίμνης Κίβου.»

Συνολικά, η Faida παρείχε καταφύγιο σε 17 άτομα, παρόλες τις στερήσεις που και η ίδια αντιμεωπίζει.

«Η έλλειψη πόσιμου νερού είναι το σοβαρότερο πρόβλημα» λέει η Faida. «Οργανωθήκαμε σε ομάδες για να παίρνουυμε νερό από ένα ρέμα κοντά στο σπίτι μας και μετά το απολυμαίναμε χάρη στα σημεία διανομής χλωρίου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα».

Η χολέρα είναι ενδημική στο Sake και μία από τις κύριες ανησυχίες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ήταν η παροχή ασφαλούς πόσιμου νερού. Με την πόλη γεμάτη εκτοπισμένους, τα λιγοστά αποθέματα δεν έφταναν για να καλύψουν τις ανάγκες χιλιάδων ανθρώπων. Στις πρώτες τέσσερις ημέρες εργασίας στο Sake, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μοίρασαν 243.000 λίτρα νερού σε ντόπιους και εκτοπισμένους. Οι ομάδες μας δημιούργησαν επίσης τουαλέτες και αύξησαν τον αριθμό των σημείων διανομής χλωρίου, ως τρόπο προώθησης των μέτρων υγιεινής που αποτρέπουν την εξάπλωση μεταδοτικών ασθενειών.

Παρέχουν πλήρη υποστήριξη στο κέντρο θεραπείας της Sake για τη χολέρα, το οποίο αντιμετώπιζε ήδη την ενδημική ασθένεια, πολύ πριν από την άφιξη χιλιάδων εκτοπισμένων στη μικρή παραλίμνια πόλη. Σε άλλες πόλεις όπως το Rutshuru και τη Minova, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αξιολογούν τις ανάγκες των εκτοπισμένων και προσπαθούν να τις καλύψουν.

Οι εκτοπισμένοι κοιμούνται σε εκκλησίες, σχολεία ή σπίτια τοπικών οικογενειών που είναι πρόθυμες να τους φιλοξενήσουν, ενώ άλλοι κοιμούνται έξω. Πολλοί κάτοικοι λένε ότι δεν έχουν φάει σχεδόν τίποτα τις τελευταίες ημέρες. Οι ομάδες βοήθειας προειδοποιούν για πιθανό ξέσπασμα χολέρας.

Ο Magali Roudaut, επικεφαλής αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, αναφέρει ως βασικές ανάγκες: «Νερό, φαγητό, τουαλέτες, καταφύγια, κουβέρτες και μπιτόνια για νερό».

Η έλλειψη πρόσβασης στο νερό παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην πόλη. Περίπου μισό εκατομμύριο κάτοικοι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό από τη στιγμή που η λάβα χύθηκε στην κύρια δεξαμενή της πόλης. Από τις 22 Μαΐου, το νερό έχει γίνει ένα σπάνιο αγαθό. Συνεπώς, οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν μπιτόνια νερού.

Ο Jean-Claude Bazibuhe είναι πωλητής νερού στη Goma εδώ και 17 χρόνια.

«Είμαι μέλος του συλλόγου διανομέων νερού με ποδήλατα στη Goma. Η δουλειά μου μου επιτρέπει να παρέχω πόσιμο νερό στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης», εξηγεί ο Bazibuhe. «Η ζήτηση πόσιμου νερού είναι αυξημένη λόγω των ζημιών που έχει υποστεί η κύρια δεξαμενή νερού της πόλης.»

Για τον Bazibuhe, αυτός είναι ένας λόγος για να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά.

«Έχω επτά παιδιά. Κατανοώ τη δυσκολία των οικογενειών που δεν έχουν νερό. Δεν μπορώ να εκμεταλλευτώ την τρέχουσα κατάσταση για να βγάλω λεφτά διπλασιάζοντας την τιμή των υπηρεσιών μου», λέει.

Ο Bazibuhe γνωρίζει τόσο τα δεινά των ανθρώπων που έμειναν στη Goma όσο και εκείνων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την πόλη.

«Όταν η νύχτα έγινε κόκκινη, φύγαμε από το σπίτι για να γλιτώσουμε από τον κίνδυνο», λέει. «Δύο από τα παιδιά μου τραυματίστηκαν και εξακολουθούν να πονάνε. Βρήκαν καταφύγιο στη Minova, στο Νότιο Kivu».

Με την τρέχουσα κυβερνητική εντολή για επιστροφή των ανθρώπων στη Goma, η ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας στην πόλη θα αυξηθεί εκθετικά. Η κινητοποίηση διαφόρων οργανισμών αλλά και της κυβέρνησης θα είναι απαραίτητη για να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίοι, σε πολλές περιπτώσεις, έχασαν όλα όσα είχαν. Και όχι μόνο το νερό.

Η οικογένεια του Jean-Claude Bazibuhe μετά από λίγες μέρες στη Minova, επέστρεψε στη Goma: «Αυτή τη φορά ήταν η πείνα που τους ανάγκασε να μετακινηθούν» λέει.