Μαρτυρίες ασθενών από τη Γάζα - Άχλαμ (Ahlam) – Γυναίκα 20 ετών

 Τον αγκάλιασα και τον κούνησα, αλλά ήταν ήδη νεκρός. Είχαμε μόλις παντρευτεί πριν από τέσσερις μήνες. Τα πόδια μου αιμορραγούσαν και φώναζα για βοήθεια πάνω από μία ώρα, πριν έρθει το ασθενοφόρο να με πάρει. Το νοσοκομείο ήταν γεμάτο, υπήρχαν τραυματίες παντού και πτώματα νεκρών επίσης. Με ξάπλωσαν στο κρεβάτι όπου πριν από λίγο είχε πεθάνει ένας άντρας. Συχνά βλέπω εφιάλτες με αυτό που συνέβη. Πάντα ξυπνάω ιδρωμένη και τρομοκρατημένη.

Ύστερα από μία εβδομάδα με μετέφεραν στην Τουρκία με αεροπλάνο μέσω Αιγύπτου. Είχα πολλά προβλήματα να περάσω τα σύνορα με την Αίγυπτο. Είχε παντού τανκς και βομβαρδισμούς. Το ασθενοφόρο έκανε τρεις ώρες να περάσει τα σύνορα. Όταν γύρισα πίσω στη Γάζα, ήμουν σε αναπηρικό καρότσι. Η κινητή ομάδα των ΓΧΣ ήρθε στο σπίτι μου για να με φροντίσει. Μετά από ένα μήνα μπορούσα να πηγαίνω με τα πόδια μέχρι την κλινική.

Ο κουνιάδος μου έκανε αίτηση να πάει στη Γαλλία για να βάλει ένα τεχνητό πόδι. Περιμένει εδώ και τρεις μήνες για μία απάντηση. Πρέπει να είναι κανείς πολύ οργανωμένος όταν μένει εδώ. Η ζωή είναι πολύ δύσκολη εδώ, ειδικά για μία γυναίκα και ακόμα περισσότερο όταν είναι τραυματισμένη. Χρησιμοποιώ πολύ το ίντερνετ για να ξεφεύγω. Θ συνεχίσω τις σπουδές μου στη νομική. Δεν θα ξαναπαντρευτώ ποτέ. Θα ήθελα να φύγω από εδώ. Στη Γάζα, κλαίμε κάθε μέρα, δεν υπάρχει κανένα μέλλον εδώ.»