Χώρα Αποστολής: Ζάμπια "Πώς μπορείς ν'αρνηθείς τη βοήθειά σου;"

Η ιλαρά είναι μία ασθένεια που μπορεί να προσβάλλει ανθρώπους όλων των ηλικιών. Αλλά κυρίως, προσβάλλει παιδιά κάτω των 5 ετών. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να προκαλέσει ακόμα και το θάνατο σε παιδιά που δεν τρέφονται σωστά ή έχουν πληγεί από άλλες ασθένειες. Για παράδειγμα, στη Ζάμπια, η διάδοση στους ενήλικες του ιού του AIDS φθάνει το 25%. Αυτό απλά σημαίνει ότι 1 στους 4 κατοίκους είναι θετικός. Σε μια τέτοια κατάσταση πώς είναι δυνατόν ν' αρνηθείς τη βοήθειά σου;

Πέντε μέρες αργότερα, η επείγουσα ομάδα φθάνει στη χώρα αποστολής. Η ομάδα μας αποτελείται από τρεις νοσηλεύτριες. Υπάρχει ήδη μια ομάδα της οργάνωσης στο Καπίρι Μ'Πόσι που απασχολείται σε πρόγραμμα για το AIDS. Οι κίνδυνοι όμως της επιδημίας που έχει ξεσπάσει είναι επίμονοι γι' αυτό κι όλοι ενσωματώνονται στην καμπάνια εμβολιασμού που ξεκινά.

Η Ιζαμπέλ, συντονίστρια της αποστολής, στην ενημέρωση που μας κάνει τονίζει πως θα πρέπει να εμβολιάσουμε 110.000 ανθρώπους ηλικίας από 6  μηνών έως 15 χρονών, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 4-6μηνών. Μετά θα ξεκινήσει η περίοδος των βροχών και τότε, θα είναι αδύνατον να φτάσουμε και στο πιο κοντινό χωριό ακόμα και με 4x4.

Το σχέδιό μας είναι να ξεκινήσουμε με τις πιο κοντινές περιοχές μέχρι τα μέλη της ομάδας μας να γνωριστούν καλύτερα και να οργανωθούμε πιο αποτελεσματικά. Μετά απ'αυτό το στάδιο, η ομάδα θα είναι έτοιμη να φτάσει και τα πιο απομακρυσμένα σημεία. Για να φτάσεις σε κάποια χωριά απαιτούνται 6 -7 ώρες οδήγησης.

Αποφασίζουμε να χωριστούμε σε 2 ομάδες. Η μία για να καλύψει το βορειοδυτικό κομμάτι και η άλλη, το νοτιοανατολικό. Έχουμε τη βάση μας σε σχολεία ή Κέντρα Υγείας γιατί εκεί είναι πιο εύκολο να συγκεντρώσουμε περισσότερα άτομα αυτής της ηλικίας.
Συνήθως, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων περιμένει κάθε φορά την ομάδα. Αυτό σημαίνει για τους εθελοντές 8-10 ώρες σκληρής, ασταμάτητης δουλειάς. Δεν έχεις καν το χρόνο να σκεφθείς αν πεινάς, αν διψάς ή αν είσαι κουρασμένος. Πρέπει να εμβολιάσεις κάθε παιδί που φτάνει στο πρόχειρο ιατρείο γιατί το πιο σίγουρο είναι ότι δε θα ξανάρθει...

Το απόγευμα, η ομάδα κάθεται γύρω απ' τη φωτιά για να συζητήσει πώς πήγε η μέρα. Όταν κάθε ομάδα έχει καταφέρει να εμβολιάσει περισσότερους από 800 ανθρώπους, τότε όλοι είναι ευτυχείς. Αλλά πολλές φορές, η πληροφορία ότι υπάρχουν ομάδες που πραγματοποιούν εμβολιασμούς δεν μπορεί να φτάσει τις απομονωμένες περιοχές. Εδώ, οι άνθρωποι ζουν σκορπισμένα.

Η επικοινωνία μας με τη δεύτερη ομάδα είναι δυνατή μόνο με δορυφορικό τηλέφωνο και είναι η τελευταία δουλειά που πρέπει να κάνουμε πριν έρθει η ώρα του ύπνου. Και συνήθως, η ώρα του ύπνου είναι στις 9 το βράδυ. "Αν κοιμηθείς νωρίς, θα ξυπνήσεις νωρίς..."

Τέσσερις εβδομάδες μετά, και οι ομάδες μας έχουν καταφέρει να καλύψουν όλα τα χωριά. Έχουν μείνει μόνο μερικές περιοχές όπου πρέπει να επισκεφθούμε γιατί δεν είχαν ενημερωθεί όλοι οι κάτοικοι.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αναλογιζόμενη τα όσα έκανες, το μόνο που αισθάνεσαι είναι ότι έκανες κάτι καλό γι' αυτούς τους ανθρώπους. Όλες οι ταλαιπωρίες που πέρασες μόνο να σε κάνουν να χαμογελάσεις καταφέρνουν".