Σρι Λάνκα: Στο νοσοκομείο της Βαβουνίγια συρρέουν εκατοντάδες τραυματίες

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών εκτιμάται ότι περίπου 60.000 άμαχοι έχουν τραπεί σε φυγή λόγω των σφοδρών συγκρούσεων στο Βάννι, ενώ πολλοί τραυματίες έχουν μεταφερθεί με λεωφορεία στο νοσοκομείο της Βαβουνίγια. Στις 21 Απριλίου, οι ΓΧΣ ανέφεραν ότι περιέθαλψαν 400 τραυματίες μέσα σε διάστημα 36 ωρών, σχεδόν το διπλάσιο αριθμό ασθενών σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα. Την επόμενη μέρα, οι ασθενείς συνέχισαν να καταφθάνουν στο νοσοκομείο με τους ίδιους ρυθμούς, είπε ο Δρ. Μακ Μάστερ.

Ποια είναι η κατάσταση στο νοσοκομείο τώρα;
Τις τελευταίες μέρες εμείς και οι ντόπιοι συνάδελφοί μας περιθάλπουμε πολλούς τραυματίες που μεταφέρονται εδώ από τις περιοχές στο βορρά που πλήττονται από τις συγκρούσεις. Βλέπουμε ασθενείς που έχουν τραυματιστεί πολύ σοβαρά, ενώ ο αριθμός των ασθενών έχει αυξηθεί ραγδαία τις τελευταίες τρεις με τέσσερις μέρες. Δεχόμαστε πάρα πολλούς σοβαρά τραυματισμένους ανθρώπους.  

Το νοσοκομείο μας έχει περίπου 450 κρεβάτια και αυτή τη στιγμή έχουμε δεχτεί πάνω από 1.700 ασθενείς – βρίσκονται παντού, στο πάτωμα, στους διαδρόμους, ακόμα και έξω από το κτίριο. Οπότε το νοσοκομείο είναι σχεδόν ασφυκτικά γεμάτο. 

Σε τι κατάσταση φτάνουν οι ασθενείς;
Περίπου τα τρία τέταρτα των τραυματιών που έρχονται τώρα φέρουν τραύματα από βόμβες, ενώ οι υπόλοιποι έχουν τραυματιστεί από σφαίρες και εκρήξεις ναρκών. Βλέπουμε όσους έχουν επιβιώσει από τις μάχες και κατάφεραν να φτάσουν σε εμάς. Βλέπουμε κυρίως άτομα με τραύματα στην κοιλιακή χώρα, αλλά πολλοί τραυματίες με τραύματα στο στήθος ή στο κεφάλι υποπτευόμαστε ότι δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν πριν φτάσουν σε εμάς.

Πραγματοποιούμε πολλούς ακρωτηριασμούς. Πολλά από τα κάτω άκρα των ασθενών είναι πολύ σοβαρά τραυματισμένα και κατεστραμμένα. Οπότε κάνουμε επείγουσες επεμβάσεις ακρωτηριασμών και σε πολλούς από αυτούς τους ασθενείς κάνουμε επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα καθώς έχουν προβλήματα στα εσωτερικά τους όργανα ή στο έντερο. Επίσης έχουμε να αντιμετωπίσουμε τραυματισμούς στο στήθος, καθώς και τραυματισμούς στο κεφάλι, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς με τραυματισμούς στο κεφάλι δεν καταφέρνουν να φτάσουν σε εμάς. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν μέσα στα λεωφορεία που φέρνουν τραυματίες και συχνά μέσα από τα λεωφορεία βγάζουμε πολλά πτώματα.  

Βλέπετε πολλές γυναίκες ή παιδιά με σοβαρά τραύματα;
Βλέπουμε πολλούς άντρες με σοβαρά τραύματα, αλλά επίσης βλέπουμε πολλές γυναίκες και πολλά παιδιά. Πραγματοποιούμε πολλούς ακρωτηριασμούς σε παιδιά, καθώς και επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα. Και μερικές φορές πραγματοποιούμε επεμβάσεις ταυτόχρονα σε μία μητέρα, τον πατέρα και το παιδί μίας οικογένειας που έχουν τραυματιστεί από την ίδια έκρηξη ή νάρκη. Μερικές φορές βλέπουμε ολόκληρες οικογένειες που έχουν τραυματιστεί.

Δεχτήκαμε μία νεαρή γυναίκα 19 ετών που θηλάζει, στην οποία έπρεπε να ακρωτηριάσουμε το ένα πόδι. Απλά αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το μέλλον αυτής της γυναίκας και του παιδιού της. Βλέπουμε πολλά παιδιά που είναι χωρίς τους γονείς τους. Δεχτήκαμε ένα μικρό αγόρι που είχε χάσει το πόδι του από έκρηξη, νομίζω ότι ήταν περίπου 5 ετών, που τον φροντίζει ο μεγάλος αδερφός του, που είναι περίπου 7 ετών, και δεν ξέρουμε πού είναι οι γονείς τους ή αν είναι ακόμα ζωντανοί. Αυτά τα δύο μικρά παιδιά βρίσκονται εγκλωβισμένα μέσα σε μία πολύ βίαιη πραγματικότητα.

Σε ποια ψυχολογική κατάσταση καταφθάνουν οι ασθενείς στο νοσοκομείο;
Βλέπουμε κυρίως τους σοβαρά τραυματίες και τους ασθενείς σε κατάσταση σοκ. Οι ασθενείς απλά κάθονται σιωπηλοί και περιμένουν τη σειρά τους. Αντιμετωπίζουμε τους σοβαρά τραυματίες που έχουν άμεση ανάγκη χειρουργικής επέμβασης και ειλικρινά δεν υπάρχει πολύς χρόνος να ασχοληθούμε περισσότερο. Έχουμε ανθρώπους στην ομάδα μας που είναι σύμβουλοι και ειδικοί ψυχικής υγείας οι οποίοι εργάζονται στους καταυλισμούς. Αλλά όλοι οι ασθενείς φέρουν βαριά ψυχολογικά τραύματα. Έχουμε παιδιά που κάθονται στη μέση του θαλάμου επειγόντων περιστατικών και βλέπουν να φέρνουν μέσα πολύ σοβαρά τραυματισμένους ανθρώπους. Και είναι μικρά παιδιά, που κάθονται εκεί στη μέση του θαλάμου σιωπηλά, σχεδόν αναίσθητα, και εμείς απλά προσπαθούμε να τα περιθάλψουμε και να τα μεταφέρουμε γρήγορα στο χειρουργείο ή σε κάποιο άλλο θάλαμο.  

Μπορείτε να καταλάβετε ποιες πρέπει να ήταν οι συνθήκες διαβίωσης των ασθενών πριν να φτάσουν στο νοσοκομείο;
Φαίνεται καθαρά ότι πολλοί από αυτούς ζούσαν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Έρχονται σε εμάς γιατί χρειάζονται να εγχειριστούν, οπότε δεν μπορούν να φάνε κάτι, και σίγουρα κάποιοι από αυτούς έχουν φάει πολύ λίγο τις προηγούμενες μέρες. Όταν έρχονται δεν έχουν τίποτα μαζί τους, έχουν μόνο τα ρούχα που φοράνε. Οι συγγενείς τους, αν έχουν κάποιον, δεν έχουν επίσης τίποτα μαζί τους. Εμείς και οι συνεργάτες μας και άλλες οργανώσεις τους δίνουμε μερικές φορές κάποια ρούχα, σανδάλια και κανένα στρώμα. Και επίσης υποστηρίζουμε τους καταυλισμούς παρέχοντας συμπληρωματικά τρόφιμα σε χιλιάδες παιδιά και εγκύους γυναίκες.   

Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζεται για την παροχή ιατρικής φροντίδας στο νοσοκομείο αυτή τη στιγμή;
Η παροχή μετεγχειρητικής φροντίδας μας ανησυχεί ιδιαίτερα αυτές τις μέρες. Είναι πολύ δύσκολο. Έχουμε ένα θάλαμο που νομίζω ότι πρέπει να χωράει 45 κρεβάτια και τώρα έχουμε περίπου 325 ασθενείς σε αυτόν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρέχουμε ποιοτική μετεγχειρητική φροντίδα στους ασθενείς και προσπαθούμε συνεχώς να βρίσκουμε όσους ασθενείς κινδυνεύουν από μόλυνση ή σήψη.

Οι νοσηλευτές δουλεύουν πολύ εντατικά, κάνοντας βάρδιες 19 και 20 ωρών. Αλλά ακόμα και με αυτές τις βάρδιες, είναι πολύ λίγοι οι νοσηλευτές για να παρακολουθούν τους ασθενείς. Και συχνά αυτό που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να διαλέγουμε τους ασθενείς με προβλήματα και να τους βοηθάμε και όχι να παρέχουμε την ποιοτική βοήθεια που θέλουμε. Είναι πολύ δύσκολο αυτό για όλο το προσωπικό, που εργάζεται πάρα πολύ εντατικά.

Τι περιμένετε να δείτε τις επόμενες μέρες;
Από όσα ακούω, ο αριθμός των τραυματιών μάλλον θα συνεχίσει στα ίδια επίπεδα τις επόμενες μέρες ή μπορεί ακόμα και να αυξηθεί. Κάνουμε όσες προετοιμασίες μπορούμε προκειμένου να δεχτούμε έναν ακόμα μεγαλύτερο αριθμό τραυματιών μέσα στις επόμενες μέρες. Ελπίζουμε και προσευχόμαστε όλα αυτά να τελειώσουν γρήγορα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω δει κάποιο σημάδι και δεν έχω ακούσει κάτι από την ομάδα μας ή τους ντόπιους συναδέλφους μας που να υποδηλώνει ότι οι συγκρούσεις θα σταματήσουν σύντομα.