Καμιά φορά είναι δύσκολο να καταλάβεις από πού ξεκινάνε τα πράγματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα, τη Μαριάνα Μοχάμμεντ.
Πριν από εφτά μέρες, έγινε δεκτή στο μεταγωγικό κέντρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) στη Γκοντάμα. Οι γονείς της ξεκίνησαν νωρίς το πρωί και έφτασαν αργά το απόγευμα, έπειτα από ταξίδι μιας μέρας. Έφτασαν με τις βαλίτσες τους και πλαστικές σακούλες, γεμάτες με ρούχα για τη Μαριάνα και τη μητέρα της. Ήταν προετοιμασμένοι να καθήσουν για λίγο.
Οι εξετάσεις της Μαριάνα δεν έδειξαν μόνο ελονοσία. Σύμφωνα με το ιατρικό της διάγραμμα, οι γιατροί διέγνωσαν οξεία αναπνευστική λοίμωξη. Και σα να μην είχε ήδη αρκετές ασθένειες να αντιμετωπίσει, υπέφερε από οξεία διάρροια, στομαχόπονους και υποσιτισμό.
Δύσκολο να πει κανείς τι της συνέβη πρώτα. Μπορεί να ήταν η ελονοσία ή μπορεί να ήταν ο υποσιτισμός που την αποδυνάμωσε. Η ουσία είναι ότι η ελονοσία σπάνια εμφανίζεται μόνη. Άλλες λοιμώξεις και ευκαιριακές ασθένειες την ακολουθούν στενά.
Αυτή τη στιγμή, η μεγαλύτερη απειλή για τη Μαριάνα δεν είναι τα παράσιτα της ελονοσίας. Η φαρμακευτική αγωγή που έλαβε με βάση την αρτεμισίνη είναι η θεραπεία που χορηγείται από τους ΓΧΣ στους ασθενείς με ελονοσία. Και τώρα, αφού τελείωσε η αγωγή, όλα τα παράσιτα θα πρέπει να έχουν φύγει.
Οι άλλες, όμως, λοιμώξεις δεν έχουν ακόμα υποχωρήσει. Ο πυρετός της Μαριάνα συνεχίζει να είναι υψηλός, και το δέρμα της τεντώνεται γύρω-γύρω στα πλευρά της σε κάθε της ανάσα. Η ζυγαριά δείχνει λιγότερα κιλά κάθε φορά που τη ζυγίζουν.
Η Μαριάνα θα ‘χε αρκετές ασθένειες να πολεμήσει ακόμα και χωρίς την ελονοσία. Αλλά σε ένα περιβάλλον όπου η ελονοσία είναι ενδημική, ένα παιδί σαν τη Μαριάνα, με χαμηλές αντιστάσεις, γίνεται εύκολος στόχος για τα παράσιτα της ελονοσίας.
Ένας τρόπος να μειωθεί ο κίνδυνος είναι οι κουνουπιέρες αλλά, δυστυχώς, οι γονείς της Μαριάνα δεν είχαν ποτέ την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν για τους ίδιους και τα τρία τους παιδιά. Θα πάρουν, όμως, τουλάχιστο μία όταν η Μαριάνα θα βγει από το κέντρο.
