fbpx Οι ΓΧΣ παρέχουν υποστήριξη στους σεισμόπληκτους στην Ινδονησία | msf.gr
prev
next

Γλώσσες

  • English
  • Ελληνικά

Είστε εδώ

Οι ΓΧΣ παρέχουν υποστήριξη στους σεισμόπληκτους στην Ινδονησία

 

© Petrana Ford 

Ο 82άχρονος άντρας κάθεται υπομονετικά στο φορείο του και περιμένει τη σειρά του για να δει το γιατρό. Ύστερα από μία εβδομάδα φρικτών πόνων, ήρθε η στιγμή να εγχειρίσουν το σπασμένο πόδι του. Αυτή η εγχείριση δεν θα φέρει απλά ένα τέλος στην αγωνία του, αλλά όπως τον καθησυχάζουν οι γιατροί, θα του επιτρέψει να ξαναπερπατήσει. «Εγώ απλά θέλω να πάω πίσω στο σπίτι μου,» εξηγεί με αδύναμη φωνή, «Πίσω στην οικογένειά μου.» 

Ωστόσο αυτός ο άντρας, ο Αρίφ, δεν μπορεί να γυρίσει στο σπίτι του. Εκτός από το γεγονός ότι θα χρειαστεί αρκετές εβδομάδες νοσηλείας πριν να γίνει εντελώς καλά για να μπορέσει να φύγει, δεν έχει πλέον σπίτι για να ζήσει. Και δεν είναι ο μόνος. Σε όλα τα νοσοκομεία της Τζογκτζακάρτα οι ασθενείς και οι οικογένειές τους συνωστίζονται στους διαδρόμους, στους θαλάμους και στους υπαίθριους χώρους. Για πολλούς από αυτούς, τα νοσοκομεία αποτελούν πλέον το μόνο κατάλυμα που μπορούν να έχουν.  
 
Ο σεισμός που έπληξε τη Τζογκτζακάρτα το Σάββατο 27 Μαΐου κόστισε τη ζωή σε 5.749 ανθρώπους, προκάλεσε τον τραυματισμό 38.568 και άφησε άστεγους εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους. Η περιοχή που χτυπήθηκε περισσότερο ήταν το Μπαντούλ, όπου μένει ο Αρίφ και η οικογένειά του. Τη μέρα του σεισμού ο Αρίφ καθάριζε το σπίτι του, όταν η γη άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια του και η στέγη άρχισε να διαλύεται. Έτρεξε προς την πόρτα αλλά πριν προλάβει να βγει στην αυλή, ένα μεγάλο δοκάρι έπεσε πάνω στο πόδι του και τον ακινητοποίησε. «Ήμουν τρομοκρατημένος,» θυμάται ο Αρίφ. «Το μυαλό μου άδειασε εντελώς και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ο ανυπόφορος πόνος.»    

Ευτυχώς η σύζυγος και τα τέσσερα παιδιά του Αρίφ βρίσκονταν έξω από το σπίτι όταν έγινε ο σεισμός και οι γιοι του μπόρεσαν να τον ξεθάψουν από τα ερείπια του σπιτιού. Τον πήγαν αμέσως στο κοντινότερο νοσοκομείο, το οποίο όμως ήταν τόσο γεμάτο που δεν τον δέχτηκαν. Τελικά ήρθε στο νοσοκομείο Μπέθεσντα, ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Τζογκτζακάρτα, που απέχει μία ώρα δρόμο από το Μπαντούλ.   

Όπως συμβαίνει συνήθως στις φυσικές καταστροφές, οι τοπικές υπηρεσίες επείγουσας παρέμβασης ήταν οι πρώτες που έφτασαν στην περιοχή. Ευτυχώς ο ινδονησιακός Ερυθρός Σταυρός βρισκόταν σε επιφυλακή στην περιοχή εξαιτίας των φόβων που είχαν εκφραστεί για την ενδεχόμενη έκρηξη του γειτονικού ηφαιστείου Μεράπι. Για αυτό το λόγο ήταν άμεση η κινητοποίηση των τοπικών αρχών.  

 

© Petrana Ford 

Η πρώτη ιατρική ομάδα των ΓΧΣ έφτασε στη Τζογκτζακάρτα το ίδιο βράδυ του σεισμού, ενώ το επόμενο πρωί έφτασαν στην περιοχή δύο φορτηγά με ιατροφαρμακευτικό υλικό. Μέσα στις επόμενες 48 ώρες οι ΓΧΣ διένειμαν φάρμακα και διάφορα άλλα υλικά στα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και στα σημεία επείγουσας περίθαλψης, ενώ Κινητές Ιατρικές Μονάδες κινήθηκαν γρήγορα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές για να διασφαλίσουν ότι καμία κοινότητα δεν θα έμενε χωρίς ιατρική περίθαλψη. Οι πρώτες εκτιμήσεις της κατάστασης έδειξαν ότι οι υποδομές υγείας δεν είχαν υποστεί μεγάλες ζημιές και ότι λειτουργούσαν κανονικά καθώς και ότι η ανταπόκριση των τοπικών αρχών ήταν άμεση και αποτελεσματική αντιμετωπίζοντας τις πιο άμεσες ανάγκες. Παρόλα αυτά, ο μεγάλος αριθμός των ασθενών ασκούσε τεράστια πίεση στα νοσοκομεία. Οι ΓΧΣ θεώρησαν ότι θα ήταν πιο αποτελεσματικό να παρέχουν υποστήριξη στον υπάρχοντα μηχανισμό επείγουσας ανταπόκρισης επικεντρώνοντας τη δράση τους στη χειρουργική και στην μετεγχειρητική φροντίδα.   
 
Η Δρ Κλαιρ Χάμοντ, μία Βρετανίδα αναισθησιολόγος, μέλος της ομάδας επείγουσας παρέμβασης των ΓΧΣ, περιγράφει την κατάσταση σε ένα από τα μεγάλα νοσοκομεία της Τζογκτζακάρτα λίγες μέρες μετά το σεισμό: «Η περιοχή της Τζογκτζακάρτα έχει πολλά νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας. Οπότε μέσα στις πρώτες 24 ώρες οι περισσότεροι τραυματίες είχαν ήδη φτάσει στα ιατρικά κέντρα. Οι ντόπιες ιατρικές ομάδες έκαναν εξαιρετικά καλή δουλειά κάτω από τεράστια πίεση αλλά αναπόφευκτα τα νοσοκομεία γέμισαν από ασθενείς. Το νοσοκομείο στο οποίο εργάζομαι έχει χωρητικότητα 60 κλινών αλλά δέχτηκε πάνω από 2.300 ασθενείς. Πολλοί από αυτούς ακόμα βρίσκονται ξαπλωμένοι στους θαλάμους και στους διαδρόμους αρκετές μέρες μετά το σεισμό και χρειάζονται εγχείριση. Οι ΓΧΣ έχουν τώρα μία χειρουργική ομάδα που εργάζεται σε αυτό το νοσοκομείο και κάνει ό,τι είναι δυνατό για να χειρουργήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται όλους αυτούς τους ασθενείς.»

Πολλοί από τους ασθενείς που χρειάζονται χειρουργείο υποφέρουν από κατάγματα. Τα περισσότερα σπίτια στο Μπαντούλ είναι φτιαγμένα με απλά υλικά και έτσι τα περισσότερα θύματα μπόρεσαν να διασωθούν μέσα από τα ερείπια ύστερα από λίγες ώρες. Ωστόσο, πολλά από τα θύματα είχαν σπασμένα οστά.

«Είδαμε πολλά σοβαρά κατάγματα εδώ, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να εγχειριστούν άμεσα ως επείγοντα περιστατικά,» λέει η Δρ Χάμοντ. «Αυτοί οι τραυματισμοί δεν είναι μόνο πολύ οδυνηροί, αλλά αν δεν αντιμετωπιστούν σύντομα, τότε οι ασθενείς κινδυνεύουν να παρουσιάσουν διάφορες επιπλοκές όπως μολύνσεις, θρομβώσεις και πιθανώς γάγγραινα, με αποτέλεσμα να χρειαστούν περισσότερη νοσηλεία.»  

Συγκαταλέγοντας στην πενταμελή χειρουργική ομάδα έναν ορθοπεδικό χειρουργό, οι ΓΧΣ είχαν τη δυνατότητα να αναλάβουν κάποια πιο πολύπλοκα περιστατικά καταγμάτων. Σιγά σιγά εγχειρίζουν τον ένα ασθενή μετά τον άλλο μέσα σε μία από τις πέντε χειρουργικές αίθουσες του νοσοκομείου, εργαζόμενοι μαζί με άλλες διεθνείς και τοπικές χειρουργικές ομάδες. «Καταφέραμε να προσφέρουμε τις γνώσεις και το ανθρώπινο δυναμικό μας στο νοσοκομείο και με τις χειρουργικές μας δραστηριότητες βοηθήσαμε τους ασθενείς να λάβουν άμεσα επείγουσα χειρουργική βοήθεια,» καταλήγει η Δρ. Χάμοντ.   

Η μετεγχειρητική φροντίδα αποτελεί ένα ακόμα πρόβλημα για τα θύματα του σεισμού. Οι δομές υγείας της περιοχής έχουν φτάσει τόσο πολύ στα όρια των δυνατοτήτων τους που ένα νοσοκομείο αναγκάστηκε να επεκταθεί στο διπλανό πολυώροφο πάρκινγκ. Άλλα νοσοκομεία στοιβάζουν τους ασθενείς σε ήδη γεμάτους θαλάμους ή τους στέλνουν στα σπίτια τους νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε.  

Για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση οι ΓΧΣ κατασκεύασαν ένα μετεγχειρητικό πρόχειρο νοσοκομείο στη μέση ενός γηπέδου ποδοσφαίρου στο κέντρο της Τζογκτζακάρτα. Πρόκειται για μία προσωρινή κατασκευή που αποτελείται από μία σειρά από συνδεδεμένες σκηνές πλήρως εξοπλισμένες με ηλεκτρισμό, νερό, αποχωρητήρια και ένα φαρμακείο. Στο νοσοκομείο, χωρητικότητας 100 κλινών, εργάζονται ιατρικές ομάδες από ντόπιους εργαζόμενους και διεθνείς εθελοντές των ΓΧΣ και γίνονται δεκτοί ασθενείς από όλα τα μεγάλα νοσοκομεία της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του νοσοκομείου Μπέθεσντα, όπου οι ασθενείς όπως ο Αρίφ χειρουργούνται από τους χειρούργους των ΓΧΣ.  

ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ