Βορειοδυτικό Πακιστάν: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάζονται να περιορίσουν την παροχή βοήθειας

Ο περιορισμός των δραστηριοτήτων των ΓΧΣ έρχεται σαν αποτέλεσμα τηςγενικότερης ανασφάλειας που επικρατεί στην περιοχή, καθώς και λόγωαρκετών περιστατικών που συνέβησαν εναντίον των ομάδων των ΓΧΣ.

«Ακόμα και πριν από αυτή τη νέα επίθεση, οι άμαχοι στο βορειοδυτικό Πακιστάν προσπαθούσαν ήδη να επιβιώσουν μέσα σε μία τρομακτική κατάσταση,» δηλώνει ο Μπρις ντε λε Βίνιε (Brice de le Vingne), συντονιστής του έργου των ΓΧΣ στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. «Σήμερα, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τα μπλόκα στους δρόμους και οι σφοδρές συγκρούσεις καθιστούν σχεδόν αδύνατο για τους αμάχους να φτάσουν στα νοσοκομεία και τις κλινικές. Είναι κυριολεκτικά εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση ακραίας βίας. Και είναι σχεδόν αδύνατο για τις ιατρικές ομάδες μας να τους βοηθήσουν.»

Είναι άγνωστος ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις συγκρούσεις. Παγιδευμένοι στα σπίτια τους, δεν μπορούν να βγουν έξω για να αγοράσουν τρόφιμα, να βρουν καθαρό νερό και να επισκεφτούν έναν γιατρό, αν έχουν ανάγκη ιατρικής βοήθειας.

Οι ΓΧΣ καλούν όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να σεβαστούν το δικαίωμα των τραυματισμένων αμάχων στην ιατρική περίθαλψη και να δώσουν στους ΓΧΣ τον απαιτούμενο χώρο προκειμένου να τους βοηθήσουν χωρίς να υπόκεινται περισσότερη βία, απειλές και εκφοβισμούς. Σαν προτεραιότητα, οι ΓΧΣ θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τους τραυματίες και να εφοδιάσουν το νοσοκομείο του Σαϊντού Σαρίφ (Saidu Sharif) με το απαραίτητο ιατροφαρμακευτικό υλικό. 

«Πρόκειται για μία εντελώς απαράδεκτη κατάσταση,» τονίζει ο Ντε λε Βινιέ. «Η κατάσταση έχει γίνει απελπιστική. Και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες τα πράγματα να γίνουν ακόμα χειρότερα. Αυτή τη στιγμή, την ώρα που οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι άμαχοι συνεχώς αυξάνονται, εμείς απλά δεν μπορούμε να οργανώσουμε τις απαραίτητες σωτήριες δραστηριότητές μας.»

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν καταφύγιο σε άλλες περιοχές του Πακιστάν όπου επικρατεί περισσότερη ασφάλεια. Συνήθως φιλοξενούνται από οικογένειες ή μένουν σε πρόχειρους καταυλισμούς.

Στην περιοχή του Λόουερ Ντιρ (Lower Dir), οι ΓΧΣ εξακολουθούν να παρέχουν καθαρό νερό και βασική ιατρική περίθαλψη σε εκτοπισμένους ανθρώπους σε δύο καταυλισμούς. Και στο Πέσαβαρ (Peshawar), οι ΓΧΣ προετοιμάζονται για μία πιθανή άφιξη περισσότερων αμάχων και τραυματιών, που δεν μπορούν να λάβουν ιατρική βοήθεια κοντά στα σπίτια τους. Επίσης, οι ΓΧΣ έχουν μία ομάδα σε ετοιμότητα στο Νταργκάι (Dargai) προκειμένου να βοηθήσουν όσους τραυματίες χρειαστούν χειρουργικές επεμβάσεις.   

Από το Δεκέμβριο του 2007 ως το Δεκέμβριο του 2008, κατά τη διάρκεια των απαγορεύσεων κυκλοφορίας τα ασθενοφόρα των ΓΧΣ μετέφεραν περίπου 1.300 τραυματίες πολέμου καθώς και άλλους ασθενείς που χρειάζονταν επείγουσα ιατρική βοήθεια από διάφορες περιοχές του Σουάτ προς το Σαιντού Σαρίφ και άλλα νοσοκομεία στην Πέσαβαρ και την Ισλαμαμπαντ. Τον Σεπτέμβριο, οι ΓΧΣ περιέθαλψαν περίπου 4.000 ασθενείς με χολέρα κατά τη διάρκεια μίας επιδημίας που ξέσπασε. Τέτοια σωτήρια βοήθεια δεν είναι πια διαθέσιμη στους πολίτες.

Οι υπόλοιπες δραστηριότητες των ΓΧΣ στο Πακιστάν, στο Μπαλουζιστάν (Baluchistan), το Κουράμ (Kurram) και στην περιοχή του Πέσαβαρ, συνεχίζονται χωρίς διακοπή. Οι ΓΧΣ εργάζονται σε τρεις μονάδες υγείας στις γειτονιές του Πέσαβαρ όπου φιλοξενούνται οικογένειες που έχουν εκτοπιστεί λόγω του πολέμου, έχουν υποστηρίξει έναν καταυλισμό στο Τσαρσάντα (Charsadda) και από τον Αύγουστο έχουν διανείμει ανθρωπιστική βοήθεια σε περισσότερους από 30.000 εκτοπισμένους ανθρώπους στο Πέσαβαρ, το Τσαρσάντα και το Μάρνταν (Mardan).