fbpx Στάθης - "Η βαρβαρότητα θα ηττηθεί εν τέλει" | msf.gr
prev
next

Γλώσσες

  • English
  • Ελληνικά

Είστε εδώ

Στάθης - "Η βαρβαρότητα θα ηττηθεί εν τέλει"

Στάθης
Σκιτσογράφος

Έχει αναγνωριστικό τρόπο έκφρασης. Τα σκίτσα του και δει το «Υποβρύχιό» του ταξιδεύουν μέσα από το χάρτινο σκηνικό της έντυπης δημοσιογραφίας στον κόσμο της πολιτικής, του πολιτισμού, των γεγονότων αλλά και των βαθύτερων συναισθημάτων. Με την πένα του ο Στάθης ακροβατεί ανάμεσα στον κλαυσίγελο και τη χαρμολύπη της καθημερινότητάς μας και εξακολουθεί να πιστεύει πως η αλληλεγγύη είναι το ωραιότερο ταξίδι στις ανθρώπινες ψυχές. Απολαύστε λοιπόν, το δικό του ταξίδι μέσα από τις σκέψεις...

Πόσο δύσκολο είναι να διατηρεί κανείς ανθρώπινες ευαισθησίες με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;

"Νομίζω ότι είναι φυσικό και αναγκαίο -στο βαθμό τουλάχιστον που δεν είναι κάποιος θηρίο ή θεός. Απλώς, φαίνεται ν α κυριαρχεί το αντίθετο, λόγω ύφεσης του πολιτισμού (παροδικής ελπίζω) και λόγω ελλείμματος παιδείας, τώρα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Πιστεύω πάντως ότι η πλειονότητα των ανθρώπων παραμένουν άνθρωποι κι ότι η βαρβαρότητα, ως σκοτεινή προοπτική της ανθρωπότητας, θα ηττηθεί εν τέλει απ' την (ίδια την) ανθρωπότητα..." 

Η έννοια της "αλληλεγγύης" βρίσκει στις μέρες μας...αλληλέγγυους;

"Πολλούς και πολύ διαφορετικούς μεταξύ των! Είναι ίσως, το ωραιότερο ταξίδι
-ανάμεσα στις ψυχές των ανθρώπων, τα χρώματα και τη μνήμη τους".

Μέσα από το σκίτσο σας, περνάτε συχνά, πολύ σκληρά πράγματα αλλά ταυτόχρονα πικρά, δηλαδή με έναν ιδιαίτερο συναισθηματισμό. Είναι θέμα εσωτερικών ισορροπιών;

"Με τον ελληνικό (και πολιτικό) τρόπο θα ψάχναμε τη λέξη "κλαυσίγελως". Με τον εσωτερικό (και μυστικό) τρόπο θα ψάχναμε τη λέξη "χαρμολύπη". Πάντα η σχέση του τραγικού και του λυτρωτικού, του ρεαλιστικού και του παράλογου ήταν και είναι διαλεκτική και αμφίσημη".
  
Αφορμή για έμπνευση μπορεί να είναι...

"Τα χρήσιμα..."

Αν μια μέρα τίποτε συγκλονιστικό δεν είχε απασχολήσει τα ΜΜΕ και την ελληνική κοινωνία, ποιο "λησμονημένο" θέμα θα επιλέγατε να σχολιάσετε;

"Τους αγρούς! Το ζεστό ψωμί απ' το φούρνο! Το λιοπύρι! Τον άνεμο του χειμώνα! Την Ιλλιάδα! Θα προσπαθούσα να θυμηθώ τις πρώτες μου ερωτικές αγωνίες και θα έγραφα στο "Υποβρύχιο" μια ιστορία του Ιουλιανού -ίσως και κατά φαντασίαν..."

Ποιός από τους χώρους που καλείστε καθημερινά να σχολιάσετε μέσα από ΤΑ ΝΕΑ (πολιτική, πολιτισμός κλπ.) σας αγγίζει περισσότερο;

"Τα τρέχοντα -όταν τρέχουν κατά διαόλου... Σπανίως τα ωραία! Αυτά έχουν σωθεί. Και ενίοτε μας σώζουν..."

Καλό σκίτσο είναι αυτό που καταφέρνει...

"Να προκαλέσει ένα πνευματικό μειδίαμα ή ένα λυτρωτικό γέλιο..."

Υπάρχει κάποιο από τα έργα σας που σας έκανε να αισθανθείτε άσχημα; Αν ναι, ποιο;

"Κανένα..."

Οι φιγούρες των πολιτικών σας, εμφανίζονται, πολλές φορές, ως καρικατούρες ανθρώπινων χαρακτήρων.  

"Είναι. Αν και σχολιάζω κυρίως τις πράξεις κι όχι τα πρόσωπα, τα πρόσωπα δεν είναι μάσκες. Και είδη ανθρώπων υπάρχουν και είδη συμπεριφορών και τρόποι κατηγοριοποιημένοι. Πλην όμως, προσπαθώ να αποφεύγω τις γενικεύσεις, όχι πάντα με επιτυχία..."

Έχει τύχει να δουλέψετε με ανθρωπιστικό σκοπό;

"Πολύ συχνά..." 

Πόσο μακριά ταξιδεύει το Υποβρύχιο;

"Σύμπαν ο χάρτινος κόσμος -καμιά φορά νοιώθεις σαν το παιδάκι που μπόρεσε να ταξιδέψει εφτά ολόκληρα βήματα μακριά απ' τη μάνα του κι άλλοτε ότι η τέταρτη διάσταση είναι όλη δική σου..."

Το αύριο για τον Στάθη είναι...

"Κάτι που δεν θα προλάβω να ζήσω: η μέρα που θα απαντηθεί το "γιατί του ανθρώπου"! Ως τότε, όλα τα έχουμε ήδη πει, τα έχουμε ήδη ζήσει..."