fbpx Σύνορα Αιθιοπίας - Σομαλίας: Οι δικοί μου ήρωες | msf.gr
prev
next

Γλώσσες

  • English
  • Ελληνικά

Είστε εδώ

Αρχική σελίδα / Νέα / Βίντεο / Σύνορα Αιθιοπίας - Σομαλίας: Οι δικοί μου ήρωες
16/01/2011

Σύνορα Αιθιοπίας - Σομαλίας: Οι δικοί μου ήρωες

Το Μάρτιο 2011 φιλοξενούσε 19000 πρόσφυγες. Μέσα σε 4 μήνες ο αριθμός υπερδιπλασιάστηκε και έφτασε τις 42000 Στην κορύφωση της εισροής προσφύγων (Ιούλιο με Σεπτέμβριο) οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έφτασαν να βλέπουν 450-500 παιδιά κάθε μέρα Το Μάρτιο 2011 φιλοξενούσε 19000 πρόσφυγες. Μέσα σε 4 μήνες ο αριθμός υπερδιπλασιάστηκε και έφτασε τις 42000 Στην κορύφωση της εισροής προσφύγων (Ιούλιο με Σεπτέμβριο) οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έφτασαν να βλέπουν 450-500 παιδιά κάθε μέρα
Καταυλισμός Μποκομάγιο
Άνοιξε τον Ιούλιο, φωτογραφία από τις πρώτες εξετάσεις ασθενών
Κέντρο υγείας
Πολλοί από τους ανθρώπους που έφταναν στον καταυλισμό δεν είχαν στο παρελθόν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες. Γνώριζαν μόνο από παραδοσιακή ιατρική. Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έκαναν ενημερώσεις στα παιδιά του καταυλισμού για βασικά συμπτώματα που θα έπρεπε να αναγνωρίζουν ώστε να έρχονται στο γιατρό. Τα παιδιά στη συνέχεια πήγαιναν στις οικογένειές τους, περιέγραφαν τα συμπτώματα και έβλεπαν αν κάποιος χρειάζεται να επισκεφθεί το γιατρό
Παιδιά στον καταυλισμό
Τρεις ώρες αργότερα οι γιατροί κατάφεραν να την επαναφέρουν. Η ανακούφιση της ήταν τεράστια και οδήγησε σε ξέσπασμα χαράς. Ένα χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπο της μητέρας βλέποντας την ανακούφιση των γιατρών
Σαϊντια, 2 ετών. Έφτασε χωρίς σφυγμό, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση.
Πριν μία βδομάδα είχε χάσει τη μητέρα της στη διαδρομή προς τον καταυλισμό. Η μητέρα ήταν έγκυος. Η μικρή έφτασε στο Μποκομάγιο με τον πατέρα της. Ύστερα από τρεις βδομάδες στο ιατρικό κέντρο άρχισε πάλι να μιλάει και να τρώει . Πριν μία βδομάδα είχε χάσει τη μητέρα της στη διαδρομή προς τον καταυλισμό. Η μητέρα ήταν έγκυος. Η μικρή έφτασε στο Μποκομάγιο με τον πατέρα της. Ύστερα από τρεις βδομάδες στο ιατρικό κέντρο άρχισε πάλι να μιλάει και να τρώει
Αυτό το κοριτσάκι δεν κοίταζε κανέναν στα μάτια και δεν ήθελε να φάει.
Η Χάμντι δεν έτρωγε την ειδική θεραπευτική τροφή «Plumpy Nut» παρά μόνο από τα δάχτυλα της μητέρας της. Οι ομάδες ψυχικής υγείας κάνουν ειδικά τεστ στα παιδιά που δεν παρουσιάζουν όρεξη για φαγητό για να εντοπίσουν τους λόγους για τους οποίος δεν τρώνε. Αν εντοπιστούν ιατρικοί λόγοι τότε τα παιδιά παραπέμπονται αμέσως στους γιατρούς.
Στα εξωτερικά ιατρεία είχαμε την Χάμντι 2 ετών και το μεγαλύτερο αδερφό της.
Έφτασε στο ιατρικό κέντρο με οίδημα που της προκάλεσε ο οξύς υποσιτισμός. Τα παιδιά σε αυτή την κατάσταση δεν αντέχουν να τα αγγίζεις. Είναι η τελευταία της ημέρα στο κέντρο υγείας και επιτέλους μας επιτρέπει να την αγγίζουμε. Είναι χαμογελαστή γιατί μόλις έφαγε ειδικό θεραπευτικό μπισκότο.
Η Τσίνα, ήταν 2 ετών και το όνομά της έχει να κάνει με τα όμορφα, σχιστά μάτια της.
Κάθε πρωί οι γιατροί ζυγίζουν όλα τα παιδάκια και μετρούν το μπράτσο τους με το MUAC. Καταγράφοντας τις μετρήσεις καθημερινά παρακολουθούν την πρόοδο του κάθε παιδιού
Κέντρο υποσιτισμού
Δουλεύαμε μαζί του σιγά-σιγά μέχρι να αρχίσει να τρώει. Τέσσερις εβδομάδες αργότερα ο Χαμίντου έφυγε από το επισιτιστικό κέντρο 7,5 κιλά και με αρκετή όρεξη, τρώγοντας πλέον και το κανονικό φαγητό της περιοχής. Αυτή ήταν η τελευταία του ημέρα. Έκανα το γύρο του θαλάμου εξετάζοντας τα παιδιά, με είδε και έτρεξε να με αγκαλιάσει. Είχαμε γνωριστεί καλά γιατί όσο η μητέρα του έμενε στον καταυλισμό για να φροντίζει τα υπόλοιπά της παιδιά
Ο Χαμίντου, 2 ετών , ήταν μόλις 3 κιλά όταν τον έφεραν στο κέντρο υγείας και δεν είχε καθόλου όρεξη.
Ο τεχνικός του καταυλισμού, υπεύθυνος για την κατασκευή του κέντρου υγείας που έχτισε από την αρχή. Στο διάλειμμά του έπαιζε με τα παιδάκια του καταυλισμού. Εδώ με τον αδερφό του μικρού Μοχάμεντ.
Ο συνάδελφός μου ο Λούκα.
Αγαπημένη φίλη και συνάδελφος.
Λίλυ, γιατρός από την Κολομβία
Συνόδευε εκείνη το μικρό της αδερφό στο κέντρο υγείας, ώστε η μητέρα της να προσέχει τα υπόλοιπα αδέρφια.
Φάδμου, 7 ετών.
Το Κέντρο Υγείας στο Κόμπε άρχισε τη λειτουργία του στις 24 Ιουλίου. Ο νοσηλευτής Βασίλης Τάκος ήταν υπεύθυνος της ιατρικής ομάδας που άνοιξε το ιατρικό κέντρο από το οποίο πέρασαν 27.000 άνθρωποι. Καθημερινά οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έβλεπαν 500-600 παιδιά στα εξωτερικά ιατρεία. Τα κρίσιμα περιστατικά παραπέμπονταν στο κέντρο της Μαλκαντίντα για νοσηλεία.
Κέντρο Υγείας στο Κόμπε
Το είχαμε καλύψει με ύφασμα και δημιουργήσαμε μικρές εισόδους ώστε να κρατάμε έξω της σκόνη της ερήμου.
Ειδικός χώρος για συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης.
Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε τον Ιούνιο. Δεν είχαμε που να αποθηκεύσουμε τις ολοένα αυξανόμενες προμήθειες που έφταναν στον καταυλισμό για τις ανάγκες του επείγοντος. Αυτή ήταν η πρώτη από τις τρεις επιπλέον αποθήκες που κατασκευάστηκαν. Περίπου 20 άτομα εργάστηκαν για να τη στήσουν σε μία ημέρα.
Κατασκευή νέας αποθήκης
Οι εγκαταστάσεις που στέγαζαν τους εργαζόμενους των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Περιλάμβαναν περίπου 140 σκηνές των δύο ατόμων, 8 ντους και 8 τουαλέτες, χώρο για πλύσιμο ρούχων. Προσθέταμε διαρκώς νέες σκηνές για να φιλοξενήσουμε τους εθελοντές που έφταναν να εργαστούν στον καταυλισμό για την αντιμετώπιση του επείγοντος
Το "σπίτι" μας