«Όλοι οι κάτοικοι της Γάζας, χωρίς καμία εξαίρεση, υπέφεραν από αυτόν τον πόλεμο»

Όλα ξεκίνησαν στις 27 Δεκεμβρίου 2008. «Ήταν 11πμ του Σαββάτου, όταν ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί,» θυμάται ο Abu Abed. «Μέσα σε λίγες ώρες υπήρξαν πολλοί τραυματίες, επικράτησε χάος. Αρχίσαμε να επισκεπτόμαστε τα νοσοκομεία για να διαπιστώσουμε τις ιατρικές ανάγκες. Καθώς οι ΓΧΣ είχαμε αποθέματα σε ιατροφαρμακευτικό υλικό για επείγουσες καταστάσεις, μπορέσαμε να προσφέρουμε φάρμακα και άλλες ιατρικές προμήθειες.»

Ακόμη και όταν συνεχιζόταν ο βομβαρδισμός της πόλης της Γάζας, η ιατρική ομάδα των ΓΧΣ διατήρησε σε λειτουργία την κλινική μετεγχειρητικής φροντίδας. Η κλινική δέχτηκε τραυματίες που είχαν υποβληθεί σε επείγουσες επεμβάσεις σε νοσοκομεία και χρειάζονταν ιατρική παρακολούθηση. Η Sana εξηγεί: «Εξαιτίας των βομβαρδισμών, ήταν πολύ δύσκολη η μετακίνηση των ασθενών και του προσωπικού των ΓΧΣ. Γι’ αυτό δώσαμε στους συναδέλφους μας ιατρικά κιτ επείγουσας βοήθειας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν ιατρική βοήθεια, ο καθένας στη γειτονιά του.»

Παρ’ όλη την ένταση των μαχών, οι ομάδες των ΓΧΣ βοηθούσαν καθημερινά συνολικά 60 με 70 ασθενείς στην πόλη της Γάζας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν τραυματίες πολέμου που χρειάζονταν ιατρική περίθαλψη, καθώς και μεμονωμένα άτομα που έπασχαν από «απλές» ή χρόνιες παθήσεις, και που δεν είχαν πρόσβαση στη φυσιολογική τους θεραπεία υπό αυτές τις συνθήκες.

Είκοσι δύο ημέρες μετά την έναρξη των Ισραηλινών επιχειρήσεων, η προσωρινή εκεχειρία, επέτρεψε στις ομάδες των ΓΧΣ να παράσχουν βοήθεια σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας. Έστησαν ένα πρόχειρο νοσοκομείο σε τέντες με σκοπό να παρέχουν δευτεροβάθμια χειρουργική φροντίδα και παρακολούθηση στους ανθρώπους που τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων. Μέσα σε δύο εβδομάδες, οι γιατροί της οργάνωσης είχαν εγχειρήσει περίπου 40 ανθρώπους, που υπέφεραν κυρίως από εγκαύματα, μολυσμένες πληγές ή χρειάζονταν ορθοπεδική επέμβαση.

 Η επόμενη μέρα του πολέμου
Σήμερα, η Sana δουλεύει με τις κινητές ιατρικές μονάδες, οι οποίες επισκέπτονται τις περιοχές που έχουν επηρεασθεί περισσότερο από τη βία και τις διάφορες δομές ιατρικής περίθαλψης  για να εντοπίσουν και να παραπέμψουν ασθενείς στην κλινική των ΓΧΣ. Ο Abu Abed συντονίζει τα ιατρικά προγράμματα των ΓΧΣ στη Λωρίδα της Γάζας. Και οι δύο παραμένουν συγκλονισμένοι από τη δυστυχία που προκάλεσε στους Παλαιστινίους αυτός ο πόλεμος.

Η Sana μιλάει για τις ώρες που πέρασε δίπλα σε έναν τραυματισμένο άνθρωπο. «Ήταν χτυπημένος από σφαίρα στο χέρι. Τρεις από τους αδελφούς του και η μοναδική αδελφή του είχαν σκοτωθεί. Δε μπορούσε να σταματήσει να μιλάει. Τον άκουγα συνεχώς. Ήταν πολύ οδυνηρό.»

Ο Abu Abed συνεχίζει: «Υπάρχουν ιστορίες που είναι πραγματικά δύσκολο να ακούσεις. Κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών, ο Ισραηλινός στρατός θέσπισε μια καθημερινή τρίωρη εκεχειρία. Υπήρξαν παιδιά που περίμεναν αυτήν την σχετική ηρεμία για να πάνε στην τουαλέτα! Μπορείτε να φανταστείτε ένα πεντάχρονο παιδί, τόσο τρομοκρατημένο έτσι ώστε να κρατιέται  και να ρωτά τη μητέρα του πότε σταματούν οι μάχες για  να πάει στην τουαλέτα;»

Οι μνήμες εξακολουθούν να επιστρέφουν. Η συζήτηση ζωντανεύει. «Εάν αρχίζουμε να θυμόμαστε κάθε τραγική ιστορία, δε θα τελειώσουμε ποτέ,» λέει η Sana.

Σήμερα, ο πόλεμος έχει δώσει τη θέση του στις συνέπειες του πολέμου – στα σωματικά και ψυχολογικά τραύματα. Το πρόγραμμα ψυχικής υγείας των ΓΧΣ, που λειτουργούσε στη Γάζα για αρκετά χρόνια, προσφέρει τώρα ψυχολογική υποστήριξη στο προσωπικό των ιατρικών ομάδων έκτακτης ανάγκης, το οποίο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου παρέχοντας ιατρική βοήθεια.

«Νέοι ή ηλικιωμένοι, πλούσιοι ή φτωχοί, μαύροι ή άσπροι, μουσουλμάνοι ή άτομα οποιασδήποτε άλλης θρησκείας, όλοι έχουμε επηρεαστεί,» συμπεραίνει ο Abu Abed. «Τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν τραυματιστεί, άλλοι έχουν χάσει έναν αδελφό ή έναν φίλο και επίσης άλλων τα σπίτια έχουν καταστραφεί…  Κάθε κάτοικος της Λωρίδας της Γάζας, χωρίς εξαίρεση, έχει υποφέρει σε αυτόν τον πόλεμο.»