Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αρχίζουν να εργάζονται και πάλι σε κέντρο κράτησης μεταναστών στη Μάλτα

Μετά την αναστολή των ιατρικών δραστηριοτήτων στα κέντρα κράτησης για μετανάστες χωρίς έγγραφα και αιτούντες άσυλο στη Μάλτα τον περασμένο Μάρτιο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ), άρχισαν να εργάζονται και πάλι στο κέντρο κράτησης στην Τακάντζα. (Ta’kandja). Η απόφαση αυτή έρχεται μετά τη δέσμευση των επίσημων Μαλτέζικων αρχών να καταστήσουν δυνατή την προσφορά αποτελεσματικής ιατρικής φροντίδας και να διασφαλίσουν επαρκείς συνθήκες διαβίωσης σε όσους κρατούνται μέσα στα κέντρα.

«Αναστείλαμε τις δραστηριότητές μας το Μάρτιο στα κέντρα κράτησης επειδή νιώθαμε ότι ήταν αδύνατο να προσφέρουμε επαρκή ιατρική βοήθεια κάτω από τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Δεν μπορούσαμε να χορηγήσουμε φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία των ασθενών μας ή να απομονώνουμε τους ασθενείς με μεταδοτικές ασθένειες. Εξαιτίας των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης, οι μετανάστες συχνά χρειάζονταν επαναλαμβανόμενη εξέταση για τους ίδιους λόγους, καθώς τα συμπτώματα επέμεναν», δήλωσε η Γκαμπριέλ Σαντί (Gabriele Santi), συντονίστρια του προγράμματος των ΓΧΣ στη Μάλτα

Οι ΓΧΣ άρχισαν να εργάζονται και πάλι στο κέντρο κράτησης της Τακάντζα την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, μετά από διαπραγματεύσεις με τις Μαλτέζικες αρχές και αφού είχαν γίνει αποδεκτά κάποια από τα αιτήματα των ΓΧΣ. «Οι παρούσες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής στην Τακάντζα επιτρέπουν να κάνουμε μια αποτελεσματική ιατρική παρέμβαση, καθώς δεν αποτελούν μια άμεση απειλή για την υγεία των μεταναστών. Επιπλέον, σε συνέχεια των αιτημάτων μας, έχει δημιουργηθεί μια αίθουσα απομόνωσης  κατάλληλη για άτομα που πάσχουν από μεταδοτικές ασθένειες», ανέφερε η Φιλίππα Φαρούτζια, γιατρός του προγράμματος των ΓΧΣ στη Μάλτα.

Κατά την πρώτη εβδομάδα των εργασιών που ξεκίνησαν και πάλι στην Τακάντζα,  οι ΓΧΣ εξέτασαν πάνω από 100 ασθενείς. Προκειμένου να εντοπίσουν τους ασθενείς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη ιατρική βοήθειας, μια ομάδα των ΓΧΣ πηγαίνει στις αίθουσες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι για να κάνει ιατρικές εξετάσεις. Οι ΓΧΣ οργανώνουν επίσης, δραστηριότητες ενημέρωσης για θέματα υγείας και σύντομα θα αρχίσουν να παρέχουν υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη ψυχικής υποστήριξης πολλών κρατουμένων, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν συναντήσει πολλές δυσκολίες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς τη Μάλτα και νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια για το μέλλον τους, καθώς είναι υπό κράτηση.  

Οι μετανάστες χωρίς έγγραφα και οι αιτούντες άσυλο στην Τακάντζα είχαν περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα από το Φεβρουάριο, όταν το κέντρο κράτησης χτίστηκε για να στεγάσει την αυξανόμενη εισροή μεταναστών στο νησί. «Προσφέρουμε ιατρική βοήθεια σε όσους μετανάστες λάμβαναν περιορισμένη βοήθεια για πολλούς μήνες. Την ίδια στιγμή, αν καταφθάσουν όλο και περισσότεροι μετανάστες στη Μάλτα, η παρουσία μας στην Τακάντζα θα μας δώσει τη δυνατότητα να εξετάζουμε τους μετανάστες, να εξακριβώνουμε ποιοι χρειάζονται επείγουσα ιατρική βοήθεια μετά το δύσκολο ταξίδι στη Μεσόγειο θάλασσα και να τους παρέχουμε την ιατρική, ανθρωπιστική βοήθεια που έχουν ανάγκη», είπε η Γκαμπριέλ Σαντί.

«Οι ζωές μας χαραμίζονται εδώ αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω»

Οι βάρκες έφεραν πάνω από 700 νέους μετανάστες και αιτούντες άσυλο στη Μάλτα τους δύο πρώτους μήνες του 2009., αλλά οι αποβιβάσεις έχουν σταματήσει από τα τέλη Απριλίου. Ομοίως, η ομάδα των ΓΧΣ στη Λαμπεντούσα (Lampedusa), ένα ιταλικό νησί 220 χλμ από τη Μάλτα όπου κάθε καλοκαίρι φθάνουν χιλιάδες μετανάστες, δεν έχει δει να αποβιβάζεται κανένας από τον Απρίλιο. «Αυτό προκαλεί ανησυχία στους ΓΧΣ. Αν οι μετανάστες στέλνονται πίσω στη Λιβύη κατευθείαν από τη θάλασσα χωρίς να τους δίνεται η ευκαιρία να αποβιβαστούν στην Ιταλία ή τη Μάλτα, αυτό σημαίνει ότι αρνούνται να τους παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια καθώς και την ευκαιρία να κάνουν αίτηση για την χορήγηση ασύλου», δήλωσε ο Αντόνιο Βιρτζίλιο (Antonio Virgilio), Επικεφαλής της Αποστολής των ΓΧΣ στην Ιταλία και τη Μάλτα. «Όσο οι συνοριακοί ελεγκτικοί μηχανισμοί γίνονται όλο και πιο αυστηροί, οι μετανάστες αρχίσουν να παίρνουν μεγαλύτερο ρίσκο και ξεκινούν να κάνουν πιο επικίνδυνα ταξίδια».

Στη Μάλτα, το 60% των μεταναστών που εξετάστηκαν από ομάδες των ΓΧΣ από τον Αύγουστο του 2008 μέχρι το Φεβρουάριο του 2009 ήταν από τη Σομαλία. Διέσχισαν την έρημο και τη Μεσόγειο θάλασσα αναζητώντας καταφύγιο και ηρεμία. Ο Α. 24 χρονών από το Μογκαντίσου, αφέθηκε ελεύθερος από ένα κέντρο κράτησης στη Μάλτα το Σεπτέμβριο του 2008 και μεταφέρθηκε σε ένα από τα ανοιχτά κέντρα διαμονής στο Χαλ Φαρ (Hal Far), όπου μοιράζεται μια σκηνή με άλλους μετανάστες. Μαζί με τη φίλη του, έκαναν τρεις αποτυχημένες απόπειρες να φύγουν από τη Λιβύη πριν καταφέρουν να φτάσουν στη Μάλτα. «Είχαμε κάνει ήδη δύο προσπάθειες αλλά μόλις φεύγαμε από τη Λιβύη η βάρκα μας αναχαιτιζόταν και μας έστελναν πίσω. Μετά μας φυλάκισαν. Δεν είχαμε αρκετό φαγητό ή νερό και το να μας χτυπάν έμοιαζε να είναι ο κανόνας», περιγράφει ο Α. Ανάμεσα στις αποτυχημένες προσπάθειες να διασχίσει τη θάλασσα, ο Α. πέρασε πάνω από έξι μήνες σε διάφορες φυλακές της Λιβύης. Παρόλα αυτά, η ζωή στη Μάλτα δεν είναι αυτό που περιμέναμε. «Στη Μάλτα δεν έχω κανένα μέλλον, καμιά ζωή, καμιά ευκαιρία για πρόοδο. Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι. Οι ζωές μας χαραμίζονται εδώ. Αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω», συμπληρώνει.

----------------------------
Οι ΓΧΣ παρέχουν ιατρική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη σε μετανάστες χωρίς έγραφα και σε αιτούντες άσυλο στη Μάλτα από τον Αύγουστο του 2008. Σήμερα, οι ΓΧΣ παρέχουν ιατρική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη και πραγματοποιούν δραστηριότητες ενημέρωσης σε θέματα υγείας σε μετανάστες και αιτούντες άσυλο που ζουν σε ανοιχτά κέντρα διαμονής στη Χαλ Φαρ (Hal Far) και στο κέντρο κράτησης στην Τακάντζα.