Ο Α. τραυματίστηκε ενώ περίμενε σε μία ουρά για ψωμί στη Χαλφάγια. Είναι 35 ετών

Ο Α. τραυματίστηκε στον ώμο και το δεξί του χέρι όταν ένα αεροπλάνο έριξε πυραύλους σε μία ουρά έξω από ένα φούρνο, όπου αυτός μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους περίμεναν να πάρουν ψωμί στην πόλη Χαλφάγια, της επαρχίας Χάμα.

Στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (MSF), ένας χειρουργός καθάρισε την πληγή του και όσα σημεία της είχαν νεκρώσει. Επίσης φρόντισαν και κάποιες μικρές πληγές στο πρόσωπό του. Ωστόσο λόγω του μεγέθους της πληγής του Α. στον αριστερό του ώμο και της σοβαρότητας του τραυματισμού στο δεξί του χέρι έπρεπε να μεταφερθεί σε ένα νοσοκομείο στην Τουρκία για επανορθωτική χειρουργική. Το νοσοκομείο των MSF δεν έχει τον εξοπλισμό για ν πραγματοποιήσει τόσο δύσκολες και περίπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις. 

Ένα απόγευμα στα τέλη Δεκεμβρίου, βρισκόμουν έξω από ένα φούρνο στη Χαλφάγια περιμένοντας να αγοράσω ψωμί. Περίμενα ήδη τρεις ώρες, καθώς αυτός ήταν ο μόνος φούρνος στην πόλη που παρέμενε ανοικτός. Υπήρχε μία τεράστια ουρά 300 περίπου ανθρώπων που περίμεναν να αγοράσουν ψωμί. Ξαφνικά ένα αεροπλάνο πέταξε από πάνω μας και μας χτύπησε με δύο πυραύλους.

Ούρλιαζαν όλοι τριγύρω μου και πολλοί είχαν τραυματιστεί. Ένιωθα αποπροσανατολισμένος, σαν τα χείλη και η γλώσσα μου να είχαν πάρει φωτιά. Έβαλαν τους τραυματίες σε οχήματα. Με πήγαν σε ένα κέντρο υγείας αρχικά πάνω σε ένα καροτσάκι και μετά με ένα μηχανάκι-ταξί. Ήμουν εντελώς ζαλισμένος για τρεις μέρες. Τη δεύτερη μέρα, ο αδερφός μου με έφερε σε ένα άλλο ιατρείο πριν με μεταφέρει τελικά με φορτηγό εδώ στο νοσοκομείο των MSF όπου μου έκαναν εγχείριση. Ακόμα δεν μπορώ να ακούσω τίποτα, υπάρχει ένας συνεχής βόμβος στα αυτιά μου. Το απίστευτο είναι ότι οι δύο κόρες μου γλίτωσαν χωρίς να έχουν ούτε μια γρατζουνιά. Ένας τοίχος που κατέρρευσε δίπλα τους τις προστάτευσε από τα θραύσματα των πυραύλων και γλίτωσαν με λίγες εκδορές.”

Ο πατέρας του παιδιού:
Η φωτιά ξεκίνησε στη γειτονική σκηνή. Δεν ξέρω πώς ακριβώς έγινε. Ανάβουμε φωτιές για να μαγειρέψουμε, να φτιάξουμε τσάι και να έχουμε ζεστό νερό στον καταυλισμό. Οι σκηνές είναι πλαστικές, οπότε μπορούν πολύ εύκολα να πάρουν φωτιά. Όταν ξέσπασε η φωτιά όλοι τρέξαμε να τη σβήσουμε. Ο γιος μου έτρεξε να πάρει έναν κουβά με νερό, αλλά τα ρούχα του έπιασαν φωτιά. Αυτό έγινε πριν από τρεις εβδομάδες. Πρώτα τον πήγαμε σε μία κλινική, μετά σε ένα άλλο νοσοκομείο. Οι νοσηλευτές άλλαζαν τακτικά τους επιδέσμους του, αλλά μετά οι πληγές του άρχισαν να αιμορραγούν και δεν υπήρχε κανένας γιατρός με ειδίκευση στα εγκαύματα για να τον εξετάσει. Σήμερα ένας γιατρός μας είπε να τον φέρουμε στο νοσοκομείο των MSF. Τον εξέτασαν στο θάλαμο επειγόντων περιστατικών και αύριο θα τον βάλουν στο χειρουργείο.

Μένουμε στους καταυλισμούς από τα μέσα Δεκεμβρίου. Κάνει πολύ κρύο, αλλά τουλάχιστον είμαστε ασφαλείς εδώ. Η οικογένειά μου μοιράζεται τη σκηνή με άλλα δέκα άτομα.
Το χωριό μας είναι κοντά στη Χάμα. Φύγαμε από εκεί λόγω των επιθέσεων και των αεροπορικών επιδρομών. Μια φορά, έγιναν τρεις επιθέσεις μέσα σε μία μέρα. Γινόντουσαν συχνά επιθέσεις αλλά όχι μέσα στην ίδια μέρα. Μερικές φορές δεν γίνονταν εκρήξεις, αλλά αυτή τη φορά σκοτώθηκαν τρεις άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι είκοσι. Εκείνη τη μέρα, τρία ελικόπτερα έριξαν στο χωριό βαρέλια γεμάτα με ΤΝΤ, μεταλλικά βαρέλια στο μέγεθος μεγάλων κάδων σκουπιδιών με ένα μικρό άνοιγμα στην άκρη και με μεγάλα κομμάτια μετάλλου και εκρηκτικά μέσα. Υπάρχουν δύο ειδών, ένα των 100 κιλών και άλλο των 500 κιλών.