Νταρφούρ: αναζωπυρώνεται η βία, μειώνεται η ανθρωπιστική βοήθεια

Περίπου 200.000 άνθρωποι κατέφυγαν στο γειτονικό Τσαντ. Σήμερα, καθώς έχειαναζωπυρωθεί η βία στην περιοχή, υπάρχει μία αισθητή μείωση της ανθρωπιστικήςβοήθειας, η οποία είναι ιδιαίτερα απαραίτητη για τον ντόπιο πληθυσμό.

Οι οικογένειες που ζουν στην εμπόλεμη ζώνη δεν λαμβάνουν καμίαβοήθεια και διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Επιπλέον, η έλλειψηασφάλειας που επικρατεί σε όλη την περιοχή του Νταρφούρ, απειλεί την παροχήβοήθειας στους πληθυσμούς που έχουν εγκατασταθεί στους καταυλισμούς,καθώς και στους κατοίκους της περιοχής, τους νομάδες ή όσους κατοικούν στιςπεριοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες. 

Ακολουθεί κοινή συνέντευξη του Μπρούνο Γιόχουμ, Διευθυντή Επιχειρήσεωντου ελβετικού τμήματος των ΓΧΣ και του Δρ. Ντένις Λέμασον, ΕπικεφαλήςΠρογραμμάτων των ΓΧΣ Γαλλίας.

- Τι επιπτώσεις έχει η επιδείνωση των προβλημάτων ασφαλείας στοΝταρφούρ στις επιχειρήσεις παροχής βοήθειας των ΓΧΣ;

Μπρούνο Γιόχουμ: Αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει στα όρια τωνδυνατοτήτων μας: δεν έχουμε πρόσβαση στους πληθυσμούς που έχουν πληγεί από τιςσυγκρούσεις. Επίσης στις περιοχές όπου παρεμβαίνουμε, η αυξανόμενηέλλειψη ασφάλειας οδηγεί στη μείωση και στη διακοπή των δραστηριοτήτων μαςθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή των εκτοπισμένων οικογενειών.   

Παγκοσμίως, βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με μία σημαντική μείωση τηςπαρεχόμενης ανθρωπιστικής βοήθειας στους εκτοπισμένους πληθυσμούς του Νταρφούρ,η οποία έχει διάφορες αιτίες, μία από τις οποίες είναι και η έλλειψη ασφάλειας.Παράλληλα, είναι πολύ εμφανές σήμερα ότι οι πληθυσμοί που υποφέρουνάμεσα από την επιδείνωση των συγκρούσεων δε λαμβάνουν καθόλου ανθρωπιστικήβοήθεια. Είναι αδύνατη οποιαδήποτε ανεξάρτητη αξιολόγηση των αναγκώντου πληθυσμού, κυρίως των ανθρώπων που έχουν πληγεί από τον πόλεμο. Η ολοένα καιαυξανόμενη ανασφάλεια στην περιοχή επηρεάζει τους πληθυσμούς αλλά και τουςεργαζόμενους στις ανθρωπιστικές οργανώσεις και περιορίζει αισθητά τιςδυνατότητες παρέμβασής μας.   

Τους τελευταίους δύο μήνες, η έλλειψη ασφάλειας στους δρόμους και η εξάπλωσητων βίαιων επιθέσεων (12 εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουνδολοφονηθεί από το Μάιο του 2006) παρεμποδίζουν την παροχή βοήθειας στον ντόπιοπληθυσμό, ο οποίος κρατείται εσκεμμένα μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης εξάρτησης.Σήμερα, η επιβίωση των πληθυσμών στους θύλακες, όπου η παροχή ανθρωπιστικήςβοήθειας είναι ακόμα δυνατή, είναι αμφίβολη σε διάφορες περιοχές του Νταρφούρ.Λόγω της έλλειψης ασφάλειας, κάποιες από τις δραστηριότητές μας στηνπεριοχή έχουν προσωρινά ανασταλεί, ή έχουμε μειώσει τον αριθμό τωνεργαζόμενων σε αυτές. Μία άλλη επίπτωση είναι ότι όλες οι Κινητές ΙατρικέςΜονάδες, που στοχεύουν κυρίως τους νομαδικούς πληθυσμούς, έχουν σταματήσει τηλειτουργία τους.     

- Ποιες είναι οι επιπτώσεις για τους κατοίκους τηςπεριοχής;

Ντένις Λέμασον: Η μείωση της ανθρωπιστικής βοήθειαςείχε άμεσες επιπτώσεις στους ασθενείς μας, κυρίως σε όσους έχουν ανάγκη άμεσηςχειρουργικής φροντίδας. Δεν μπορούμε πλέον να μεταφέρουμε αυτούς τουςασθενείς στις κατάλληλες ιατρικές υποδομές, λόγω της έλλειψης ασφάλειας που έχεικαταστήσει τους δρόμους μη προσβάσιμους. Κάποιοι ασθενείς πεθαίνουν γιατί δενμπορούν να μεταφερθούν σε κάποιο νοσοκομείο.   

Παράλληλα, η οικονομική υποστήριξη των δωρητών έχει μειωθεί. Οι οικονομικοίπεριορισμοί έχουν επιπτώσεις τόσο στις διανομές τροφίμων και νερού όσο και στηνυποστήριξη των νοσοκομείων. Η υγεία των εκτοπισμένων πληθυσμών στον Νταρφούρ,που ζουν σε περιοχές όπου μέχρι τώρα ήταν δυνατή η παροχή βοήθειας, είναι σεσχετικά καλή κατάσταση μόνο επειδή το σύστημα ανθρωπιστικής βοήθειας είχε τηδυνατότητα να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στις ανάγκες των κατοίκων τατελευταία δύο χρόνια. Αυτές οι οικογένειες βρίσκονται σε μία κατάστασηαπόλυτης εξάρτησης, καθώς κρατούνται σε καταυλισμούς που έχουν μετατραπεί σεανοιχτές φυλακές και δεν έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν από μόνοιτους. Η οποιαδήποτε μείωση της βοήθειας θα έχει άμεσες συνέπειες στην υγείατους. Οι ομάδες μας έχουν ήδη βιώσει αυτήν την κατάσταση στο Μορνάυ, όπου οπληθυσμός βρέθηκε αντιμέτωπος με μία επιδημία χολέρας.   

Ωστόσο, είναι η αυξανόμενη έλλειψη ασφάλειας αυτή που έχει τις πιο τραγικέςεπιπτώσεις. Για παράδειγμα, στις 14 Σεπτεμβρίου η επιδείνωση της κατάστασης στηνπεριοχή του Τζεμπέλ Μάρα οδήγησε στην απόφαση να απομακρύνουμε την ομάδα μας απότο χωριό Κουτρούμ, όπου είχαν καταγραφεί 110 περιστατικά χολέρας. Αν ηεπιδημία εξαπλωθεί, οι ασθενείς δεν θα μπορέσουν να θεραπευτούν. Αυτοίοι πληθυσμοί που δεν μπορούν να έχουν πλέον τη βοήθειά μας, διατρέχουν έναμεγάλο κίνδυνο υγείας.