Είστε εδώ
Αρχική σελίδα / Νέα / ΛΔ. Κονγκό: Νέα κλιμάκωση της βίας στο Κίβου
Ανακοίνωση - Έντονες συγκρούσεις και βία συνεχίζουν να πλήττουν εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους στην επαρχία του Βορείου και του Νοτίου Κίβου, ανατολικά της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (DRC). Ο αριθμός των θυμάτων σεξουαλικής βίας παραμένει εξαιρετικά μεγάλος. Μετά από συγκρούσεις και βίαιες επιθέσεις σε χωριά, άνθρωποι σκοτώνονται, βιάζονται, τραυματίζονται ή αναγκάζονται να τραπούν σε φυγή μέσα σε δάση ή σε καταυλισμούς. 
Η βία συνεχίζεται στη Λ. Δημοκρατία του Κονγκό (DRC) και οι άμαχοι εξακολουθούν να είναι τα κύρια θύματα αυτής της βίας. Ενώ πέρυσι, η επαρχία του Νότιου Κίβου (North Kivu) είχε πληγεί κυρίως από τον πόλεμο που μαινόταν ανάμεσα στο στρατό του Κονγκό (FARDC), τους αντάρτες του CNDP (Εθνικού Κογκρέσου για την Άμυνα των Λαών) και διάφορες άλλες ένοπλες ομάδες, τώρα αναφέρονται συγκρούσεις ανάμεσα σε διάφορες περιοχές στο Βόρειο και το Νότιο Κίβου. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που ξεκίνησαν τον Ιανουάριο από το στρατό του Κονγκό (FARDC) για την καταδίωξη των ανταρτών Χούτου (Hutu) και των ανταρτών του FDLR (Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντα) στο Βόρειο Κίβου επεκτάθηκαν τον προηγούμενο μήνα και στο Νότιο Κίβου.
«Αντιμετωπίζουμε μια νέα κλιμάκωση της βίας», λέει ο Ρομέν Γκιτενέ (Romain Gitenet), Επικεφαλής της Αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) στη Γκόμα (Goma). «Όταν οι επιθέσεις γίνονται κοντά σε χωριά ή καταυλισμούς, οι άνθρωποι καταφεύγουν στα δάση. Για παράδειγμα, την προηγούμενη εβδομάδα ο πληθυσμός του Μπικένγκ (Bikenge) στην επαρχία Γουαλικάλε (Walikale) εγκατέλειψε το χωριό και έμεινε για λίγες μέρες μέσα στο δάσος κάτω από δύσκολες συνθήκες».
Για να φτάσουν στους κατοίκους αυτών των επικίνδυνων αγροτικών περιοχών, οι ομάδες των ΓΧΣ λειτουργούν κινητά νοσοκομεία και υποστηρίζουν απομονωμένες δομές υγείας τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Κίβου. Στο πρώτο εξάμηνο του 2009 οι ΓΧΣ πραγματοποίησαν περίπου 300.000 ιατρικές συνεδρίες και περιέθαλψαν ασθενείς χολέρας.
Οι κάτοικοι κινδυνεύουν άμεσα από τις εμπόλεμες πλευρές. Τα χωριά για τα οποία υπάρχει υπόνοια ότι συνδέονται με κάποια από αυτές (τις εμπόλεμες ομάδες) γίνονται κάποιες φορές στόχος για αντίποινα, και τότε το χωριό καταστρέφεται συστηματικά. Οι κάτοικοι απειλούνται, επίσης, από κλοπές, ληστεία τροφής και άλλων αντικειμένων από τα σπίτια τους ή από τους καταυλισμούς, και εξαναγκάζονται από ενόπλους να κουβαλούν μαζί τους και όλα τα υπάρχοντά τους. Οι βιασμοί είναι άλλη μια συχνή μορφή βίας που υφίστανται και άνδρες και γυναίκες. Μόνο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2009, οι ομάδες των ΓΧΣ περιέθαλψαν 2.800 θύματα σεξουαλικής βίας.
Καθώς η βία εξαπλώνεται στο Νότο Κίβου, οι ομάδες των ΓΧΣ κάνουν ότι είναι δυνατό, ώστε να βρίσκονται κοντά στον εκτοπισμένο εξαιτίας της βίας πληθυσμό. Μετά από συγκρούσεις που εκδηλώθηκαν στη νότια περιοχή του Καλόνγκε (Kalonge), χιλιάδες εσωτερικά εκτοπισμένοι κάτοικοι έχουν αναζητήσει καταφύγιο δυτικά της πόλης. Οι ΓΧΣ υποστηρίζουν τις δομές υγείας και παρέχουν περίθαλψη στους κατοίκους της περιοχής. Παρόλα αυτά, η πρόσβαση στον εκτοπισμένο πληθυσμό είναι δύσκολη εξαιτίας του επιπέδου ασφαλείας που συνεχώς επιδεινώνεται και των δύσβατων δρόμων. Οι συγκρούσεις εντείνονται επίσης και στην περιοχή Χόμπο (Hombo )Ο αριθμός των εκτοπισμένων ατόμων ανεβαίνει συνεχώς ως αποτέλεσμα των αυξημένων συγκρούσεων. Οι ΓΧΣ ξεκίνησαν τον Ιούλιο ένα πρόγραμμα κοντά και μέσα στο Λαλίνγκου (Lulingu) ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες του εκτοπισμένου πληθυσμού και των κατοίκων που φιλοξενούνται στην περιοχή. Για παράδειγμα, στην περιοχή Μπιανγκάμα (Byangama) φτάνουν κάθε μέρα πέντε οικογένειες κατά μέσο όρο και τώρα βρίσκονται πλέον στην περιοχή περίπου 1.500 εκτοπισμένες οικογένειες.
«Εγκατέλειψα το Κατούζι (Katusi) και κατευθύνθηκα προς το δάσος μαζί με τον άνδρα μου και τα τέσσερα παιδιά μου, όταν το χωριό μας δέχτηκε επίθεση», είπε η Β. 30 ετών, στους ΓΧΣ. «Φοβήθηκα ότι θα μας σκότωναν. Κρυβόμασταν στο δάσος, όταν είδα έναν αντάρτη να κλέβει από κάποια σπίτια σε ένα κοντινό χωριό. Πήραν δύο γυναίκες μέσα στο δάσος. Τότε τραπήκαμε και πάλι σε φυγή προς την περιοχή Μπιανγκάμα (Byangama). Τώρα ζω με την οικογένειά μου στο σπίτι μιας ντόπιας οικογένειας. Ο σύζυγός μου μαζεύει μανιόκα από το δάσος για να φάμε. Δε θα επιστρέψω πίσω στο χωριό μου μέχρι να είμαι σίγουρη ότι έχουν φύγει όλοι οι αντάρτες».
Στο Βόρειο Κίβου(N. Kivu), η περιοχή Λούμπερο (Lubero) έχει πληγεί πολύ από τις συγκρούσεις ανάμεσα στο στρατό της χώρας και τους αντάρτες του FDLR (Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντα). Σε αρκετά χωριά, όπως το Λουόφου (Luofu), το Μιρίκι (Miriki) και το Μπουταλονγκόλα (Butalongola), όπου οι ΓΧΣ λειτουργούν κινητά νοσοκομεία, οι κάτοικοι αναγκάζονταν να φύγουν και τα σπίτια τους καίγονταν. Κατά τη διάρκεια των επιθέσεων γίνονται συστηματικά λεηλασίες. Αλλά στην περιοχή Λούμπερο (Lubero), οι εκτοπισμένοι δε μένουν σε καταυλισμούς, αλλά φιλοξενούνται από ντόπιες οικογένειες, οι οποίες μοιράζονται τους δυσεύρετα ήδη τρόφιμα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, οι μάχες έχουν κλιμακωθεί επίσης και σε περιοχές βορειοδυτικά της πόλης Μασίσι (δυτικά του Βόρειου Κίβου). Μετά από συγκρούσεις στα χωριά Κιμπάτι (Kibati) και στο Λίμπο (Lwibo), αναφέρεται ότι σκοτώθηκαν 12 άνθρωποι και ότι έχουν καεί σπίτια. Η ομάδα των ΓΧΣ έχει παραπέμψει έναν αριθμό τραυματιών στο νοσοκομείο Μασίσι (Masisi).
Οι ΓΧΣ είναι η μόνη διεθνής ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) που πραγματοποιεί χειρουργικές επεμβάσεις σε όλο το βόρειο Κίβου. Στο νοσοκομείο Ρουτσούρου, οι ΓΧΣ πραγματοποιούν την περίοδο αυτή 12 κατά μέσο επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις την ημέρα, κυρίως ορθοπεδικές και γυναικολογικές. Τον προηγούμενο μήνα, περιέθαλψαν 50 ασθενείς που είχαν τραυματιστεί από πυροβολισμούς. Από τότε, το επίπεδο βίας έχει παραμείνει υψηλό επειδή ένοπλοι κάνουν συχνά ληστείες, επιθέσεις, ή ακόμα και φόνους. Στοχεύουν σε ανθρώπους από τους οποίους μπορούν να πάρουν αντικείμενα αξίας, όπως χρήματα και κινητά τηλέφωνα, επιδεινώνοντας έτσι το κλίμα φόβου που επικρατεί.
Οι ΓΧΣ εργάζονται στην περιοχή του Κίβου από το 1992. Οι ομάδες των ΓΧΣ εργάζονται σε νοσοκομεία και σε κέντρα υγείας στο Ρουτσούρου (Rutshuru), Νιανζάλε (Nyanzale), Κιτσάνγκα (Kitchanga), Μουέζο (Mweso), Μασίσι (Masisi), Καμπίζο (Kabizo), και Κιάνυα (Kayna) στο Βόρειο Κίβου και στο Τσιφούντζι (Chifunzi), Κιρότσε (Kirotshe), Τσαμπούτσα (Chambucha), Μπαράκα (Baraka) και Λουλίνγκου (Lulingu) στο Νότιο Κίβου. Οι ομάδες λειτουργούν επίσης κινητά νοσοκομεία σε καταυλισμούς, όπου φιλοξενούνται εκτοπισμένοι άνθρωποι και μόνιμοι κάτοικοι, προσφέρουν εξειδικευμένη περίθαλψη σε θύματα σεξουαλικής βίας και παραπέμπουν με ασθενοφόρο τα σοβαρά περιστατικά στα νοσοκομεία των ΓΧΣ .
Οι ομάδες των ΓΧΣ στο Βόρειο και το Νότιο Κίβου (North and South Kivu) αποτελούνται από 1.395 ντόπιους και 115 διεθνείς εθελοντές.
Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2009, οι ομάδες των ΓΧΣ:
