Κένυα: «Τα τραύματα από τις ματσέτες παραλίγο να προκαλέσουν ακρωτηριασμούς»

«Αυτό που πραγματικά με συντάραξε ήταν η σφοδρότητα κάποιων βιαιοπραγιών. Σε τουλάχιστον τρεις ασθενείς που εξέτασα, τα τραύματα από το πάνγκα (ματσέτα) που έφεραν παραλίγο να προκαλέσουν ακρωτηριασμούς. Στη μέχρι τώρα εμπειρία μου με τους ΓΧΣ είναι ασυνήθιστα τα κατάγματα που προκαλούνται από μαχαιριές, ωστόσο από τους ασθενείς που εξέτασα εδώ, τουλάχιστον οι μισοί έχουν τραυματιστεί με αυτό τον τρόπο. Αν δεν έμπαιναν στο χειρουργείο, το πιο πιθανό ήταν να χάσουν τα μέλη τους.

Το νοσοκομείο εδώ στο Ελντορέ είναι πολύ καλά εξοπλισμένο. Έχει 600 κλίνες και όταν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία έχει τέσσερις χειρουργικές αίθουσες και εφτά χειρουργούς προσωπικό, παράλληλα με αρκετές ειδικότητες, αναισθησιολόγους και νοσοκόμες. Οι πρόσφατες συγκρούσεις όμως προκάλεσαν μεγάλο φόρτο δουλειάς• είναι πρωτίστως ένα νοσοκομείο που εκπαιδεύει προσωπικό, οπότε δεν ήταν πλήρως προετοιμασμένο να δεχτεί τόσο πολλούς τραυματίες. Τις ημέρες που ακολούθησαν τις συγκρούσεις πρόβλημα αποτελούσε επίσης η έλλειψη προσωπικού. Πολλοί εργαζόμενοι εδώ, ειδικά οι νοσηλευτές, ζουν έξω από το κέντρο της πόλης και για λίγες ημέρες δεν μπορούσαν να έρθουν να εργαστούν λόγω των οδοφραγμάτων που είχαν στηθεί στους δρόμους.

Μια από τις πρώτες αντιδράσεις των ΓΧΣ στο Ελντορέ ήταν να ελέγξουμε αν το νοσοκομείο είχε αρκετές προμήθειες. Δωρίσαμε κάποια υλικά και μετά από αξιολόγηση διαπιστώσαμε ότι το χειρουργικό τμήμα μάλλον χρειαζόταν κάποια υποστήριξη, οπότε πήρα το αεροπλάνο και ήρθα από τη Γενεύη. Ο ρόλος μου όμως είναι κυρίως υποστηρικτικός• οι γιατροί εδώ είναι πάρα πολύ έμπειροι.

Μέχρι στιγμής, περίπου δεκαπέντε ημέρες μετά τις βιαιότερες συγκρούσεις που σημειώθηκαν στο Ελντορέτ, οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις που στόχευαν στο να σώσουν ζωές έχουν πραγματοποιηθεί. Συνεπώς αυτό που χειριζόμαστε πλέον είναι ασθενείς σε «εκκρεμότητα», που έχουν χειρουργηθεί αλλά χρειάζονται κι άλλες επεμβάσεις και συνεχή φροντίδα των τραυμάτων τους. Πρέπει να εξετάσουμε περίπου 110 με 120 ασθενείς, 10 με 15 από τους οποίους έχουν εγκαύματα και οι υπόλοιποι έχουν κατάγματα από ματσέτες ή τραύματα από πυροβολισμούς.

Μέρος της δουλειάς μου εδώ είναι να χειρουργώ ασθενείς με κατάγματα, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που ονομάζεται εξωτερική οστεοσύνθεση. Η εξωτερική οστεοσύνθεση είναι ένας τρόπος να ακινητοποιούνται τα οστά ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί το κάταγμα. Στοχεύει στο να διορθώσει τη ζημιά, να μειώσει τον πόνο και να αποκαταστήσει τη λειτουργία. Ένα από τα προτερήματα αυτής της τεχνικής είναι ότι ο κίνδυνος μόλυνσης, που θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, είναι ελάχιστος. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης τοποθετούνται διάφορες βελόνες ή βίδες μέσα στο οστό και στις δύο άκρες του κατάγματος. Οι ράβδοι και οι σύνδεσμοι είναι γνωστοί ως «εξωτερικό πλαίσιο». Αν και το οστό ακινητοποιείται, η εξωτερική οστεοσύνθεση εξασφαλίζει ότι ο ασθενής εξακολουθεί να κουνά το μέλος του, κάτι που είναι αδύνατο όταν χρησιμοποιείται γύψος.

Οι Κενυάτες συνάδερφοί μου είχαν ήδη κάποιες βελόνες και βίδες που χρειάζονται για αυτού του είδους τη χειρουργική επέμβαση, αλλά όταν έφτασα εδώ και είδα τον αριθμό των ασθενών συνειδητοποίησα ότι το νοσοκομείο μάλλον θα χρειαζόταν κι άλλα. Παρήγγειλα λοιπόν αυτό το υλικό από τα κεντρικά γραφεία των ΓΧΣ και 24 ώρες αργότερα είχε φτάσει εδώ. Τώρα χρησιμοποιούμε το υπάρχον υλικό και μετά θα μπορέσουμε να περιθάλψουμε περίπου 20 ασθενείς ακόμα με τις προμήθειες που έφτασαν, οι οποίες θα καλύψουν τις ανάγκες εδώ καθώς δεν χρειάζονται όλοι οι ασθενείς αυτή τη χειρουργική μέθοδο.

Μέχρι στιγμής έχω πραγματοποιήσει εξωτερική οστεοσύνθεση σε έξι ασθενείς. Ένας από αυτούς που είδα σήμερα το πρωί ήταν 29 ετών και τον είχαν πυροβολήσει δύο φορές στο πόδι. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και χειρουργήθηκε. Βρίσκεται εδώ εφτά ημέρες τώρα και καθώς οι σφαίρες είχαν θραύσει το μηρό του, αποφασίσαμε να τον χειρουργήσουμε ξανά. Αυτή η επέμβαση κράτησε μιάμιση ώρα και στέφθηκε από επιτυχία. Θα μπορέσουμε να του δώσουμε εξιτήριο μέσα στις επόμενες ημέρες, όπου θα φύγει με πατερίτσες, και μετά θα πρέπει απλώς να έρχεται να του αλλάζουμε τους επιδέσμους και να του κάνουμε λίγη φυσιοθεραπεία.

Είναι σαφές ότι αυτό το νοσοκομείο κατακλύστηκε από ασθενείς μετά τις συγκρούσεις, οπότε λίγη υποστήριξη από τους ΓΧΣ σε αυτή τη φάση βοήθησε στην περίθαλψή τους. Αν η ένταση αποκλιμακωθεί, τότε το νοσοκομείο θα μπορέσει σύντομα να επανέλθει στους πρότερους ρυθμούς του και να μη χρειάζεται πλέον την υποστήριξη των ΓΧΣ».