Ημερολόγιο από τα Παλαιστινιακά Εδάφη

Χεβρώνα, 2 Ιανουαρίου 2008

Ήθελα πολύ εδώ και καιρό να έρθω στην Παλαιστίνη και να εργαστώ με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) ως ψυχολόγος. Τις τελευταίες 3 εβδομάδες αυτή η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα. Θα ζω και θα εργάζομαι στη Χεβρώνα για τους επόμενους έξι μήνες. Στόχος του προγράμματος, στόχος της εργασίας μου εδώ, είναι να παρέχω ψυχολογική υποστήριξη στους ντόπιους που υποφέρουν από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις με το Ισραήλ. Εύκολο να το γράφει κανείς, δύσκολο όμως να το καταφέρει.

Οι πρώτες μου εντυπώσεις από τους ανθρώπους εδώ είναι ότι έχουν εκπληκτικό κουράγιο και αγάπη για ζωή, παρά τα δεινά τους. Και τα δεινά τους φαίνεται να είναι πολλά, διαφορετικά και δύσκολο να τα φανταστεί κανείς μερικές φορές. Έχω ήδη αρχίσει να αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσα εγώ αν έπρεπε να περάσω όλες αυτές τις δοκιμασίες. Νιώθω ότι πρέπει να κάνω αυτή την ενδοσκόπηση, ούτως ώστε να μην περιφέρω ολόγυρα τις δυτικού τύπου ψυχοθεραπευτικές ιδέες μου. Η πραγματικότητα με χτύπησε κατακέφαλα εδώ και αυτός είναι ο λόγος που ακούγομαι τόσο εσωστρεφής… Οι φωτογραφίες είναι οι πρώτες που τράβηξα όταν ήρθα στη Χεβρώνα. Δείχνουν παιδιά Βεδουίνων να στέκονται κάπου ανάμεσα στους πρόποδες ενός βουνού και σε έναν ισραηλινό οικισμό.

Ελίνα Πελεκάνου,
Ψυχολόγος, Χεβρώνα,
Γιατροί Χωρίς Σύνορα