Ιατρικό προσωπικό σε κίνδυνο: Η τραγική πραγματικότητα της αντιμετώπισης του Έμπολα στη Δυτική Αφρική

Παρά το γεγονός ότι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν υιοθετήσει και εφαρμόζουν ιδιαιτέρως αυστηρά μέτρα ασφαλείας στο χώρο εργασίας, ο κίνδυνος μόλυνσης δεν μπορεί να εκμηδενιστεί με τη μεγαλύτερη απειλή μετάδοσης να παραμένει εντός της κοινότητας και όχι κατά τη διάρκεια της εργασίας. Από τον Μάρτιο 2014, έξι μέλη του ντόπιου προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν νοσήσει, τρεις εκ των οποίων, δυστυχώς, απεβίωσαν.

Από την αρχή της επιδημίας Έμπολα στη Δυτική Αφρική το Μάρτιο 2014, το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό των Υπουργείων Υγείας των χωρών που επλήγησαν, καθώς και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που υποστηρίζουν τις δράσεις, έχει τεθεί στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της νόσου.

Στις περιπτώσεις που το προσωπικό αυτό έρχεται σε άμεση επαφή με τους ασθενείς και δεν είναι σωστά προστατευμένο, υπάρχει σοβαρός κίνδυνο να προσβληθεί από την ασθένεια. Εκτιμάται ότι περισσότεροι από 240 εργαζόμενοι στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης έχουν μολυνθεί από τον ιό Έμπολα, ενώ 120 από αυτούς έχουν χάσει τη ζωή τους. Αρκετοί έχουν νοσήσει, αλλά πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που έχουν τρομοκρατηθεί και δεν έχουν επιστρέψει στην εργασία τους. Στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, λίγα κέντρα υγείας έχουν λάβει τα απαιτούμενα υλικά που εξασφαλίζουν  απομόνωση,  προστασία και απολύμανση, θέτοντας έτσι ακόμη περισσότερο προσωπικό και ασθενείς σε κίνδυνο. Σήμερα, πολλά κέντρα υγείας είναι εντελώς έρημα, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους χωρίς καμία ιατρική φροντίδα.

Πέρα από τον κίνδυνο στις ιατρικές δομές, ο Έμπολα έχει διεισδύσει  τώρα εντός των κοινοτήτων στη Γουινέα, τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε και συνεπώς αποτελεί πιθανή απειλή για όλους. Ακόμα και για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, δυστυχώς δεν υπάρχει μηδενικός κίνδυνος, παρά τα μέτρα ασφαλείας που έχουν θεσπιστεί, την εκπαίδευση και την ενημέρωση του προσωπικού σχετικά με την ενδεδειγμένη συμπεριφορά που θα πρέπει να υιοθετείται από όλους τόσο στην εργασία όσο και και στην τοπική κοινότητα. Πρωταρχική ευθύνη των MSF είναι να διατηρήσουν το εργασιακό περιβάλλον όσο πιο ασφαλές γίνεται. Όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες όπου εργάζονται οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, το ντόπιο προσωπικό της οργάνωσης ζει εντός της κοινότητας. Και αυτή τη στιγμή, όσο η νόσος εξαπλώνεται, οι κοινότητες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια τεράστια απειλή. Το προσωπικό των MSF δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τον κίνδυνο.

Από τον Μάρτιο , όταν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανταποκρίθηκαν στο ξέσπασμα της επιδημίας, έξι συνάδελφοι από το τοπικό προσωπικό νόσησαν, με αποτέλεσμα να εισαχθούν σε κέντρα διαχείρισης Έμπολα στη Γουινέα, τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε. Τρεις από αυτούς, δυστυχώς απεβίωσαν τον Αύγουστο 2014.

Μετά από ενδελεχή έρευνα, το πιο πιθανό είναι ότι κανένα από τα μέλη του προσωπικού μας δεν μολύνθηκε κατά την εργασία του. Ωστόσο, αυτά τα τραγικά συμβάντα αποτελούν μια διαρκή υπενθύμιση ότι ο ιός Έμπολα είναι τόσο διαδεδομένος αυτή τη στιγμή μέσα στις κοινότητες και μπορεί να προσβάλλει οποιονδήποτε εκτίθεται σε αυτόν.

Η τραγωδία των θανάτων μεταξύ όσων αγωνίζονται κατά της θανατηφόρας ασθένειας, παράλληλα με την απώλεια της ζωής πολλών ακόμα ανθρώπων, αποτελεί φοβερό πλήγμα στον αγώνα κατά της επιδημίας και ενισχύει την επείγουσα ανάγκη για άμεση και συγκεκριμένη δράση ώστε να περιοριστεί η  εξάπλωση του ιού, πριν λάβει ακόμα πιο ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Με σχεδόν 2.000 προσωπικό στην περιοχή και λαμβάνοντας υπόψη την ταχεία εξάπλωση της νόσου μέσα στις ίδιες τις κοινότητες καθώς και την καθυστερημένη διεθνή ανταπόκριση, είναι δυστυχώς πολύ πιθανό επιπλέον προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ή μέλη των οικογενειών τους να μολυνθούν από τον ιό Έμπολα. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούν μόνο να επαναλάβουν για μια ακόμη φορά,  στην προσπάθειά τους να περιορίσουν και να θέσουν υπό έλεγχο την επιδημία, την έκκλησή τους  προς τη διεθνή κοινότητα να δράσει άμεσα προκειμένου να βοηθηθούν οι πληγείσες χώρες. Παρακαλούμε διαβάστε τη συλλυπητήρια ανακοίνωση για την τραγική απώλεια των τριών συναδέλφων μας εδώ.