Chris Lockyear - Πακιστάν: Aπαγορεύεται η πρόσβαση

Στο μυαλό μου ήταν ξεκάθαρο ότι εμείς, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (Médecins Sans Frontières/MSF), έπρεπε να είμαστε εκεί. Η ανακούφιση του πόνου που προκαλούν οι συγκρούσεις και οι φυσικές καταστροφές όπως αυτή είναι ο λόγος ύπαρξής μας. Εντούτοις σχεδόν τέσσερις εβδομάδες μετά από τους δύο μεγάλους σεισμούς, δεν έχουμε περιθάλψει ούτε έναν ασθενή στην περιοχή, παρά την ξεκάθαρη ανάγκη για αμερόληπτη ανθρωπιστική παρέμβαση.

Ομολογουμένως, σε επίπεδο οργάνωσης εφοδιασμού και μεταφορών, οι δυνατότητες της κυβέρνησης του Πακιστάν να ανταποκριθεί σε τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ μεγαλύτερες συγκριτικά με αυτές των MSF. Δεν έχουμε ούτε την ικανότητα του στρατού του Πακιστάν να μεταφέρει από αέρος ασθενείς, ούτε είμαστε σε θέση να κηρύξουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όμως είμαστε σε θέση να προσφέρουμε άμεση και σωτήρια φροντίδα σε τραυματίες, διατροφική υποστήριξη, προληπτική πρωτοβάθμια περίθαλψη και βοήθεια με νερό, υπηρεσίες βελτίωσης υγιεινής και καταλύματα. Το σημαντικότερο, μπορούμε να κάνουμε όλα αυτά όντας αμερόληπτοι.

Έχοντας εργαστεί στο Μπαλοχιστάν για πολλά χρόνια, έχουμε πλήρη επίγνωση των ευαίσθητων συνθηκών εργασίας εκεί. Όμως δεν έχουμε εμπλακεί στις πολιτικές δυναμικές της περιοχής, την ιστορία ή τα αποτελέσματά τους. Οι MSF δεν έχουμε δεσμούς με καμία κυβέρνηση ή πολιτικό κόμμα, και απλώς προσπαθούμε να παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια στους ανθρώπους όταν τη χρειάζονται.

Για να υλοποιήσουμε τα προγράμματά μας στο Πακιστάν, δεχόμαστε χρηματική ενίσχυση μόνο από ιδιώτες και όχι από ιδρύματα ή κυβερνήσεις – απαραίτητη προϋπόθεση σε μια χώρα όπου η βοήθεια αποτελεί αντικείμενο συνεχούς διαπλοκής. Όσα κάνουμε αποσκοπούν στη παροχή ιατρικής βοήθειας στη χώρα, βασιζόμενοι στις ανάγκες των ανθρώπων και τίποτε άλλο.

Οι MSF ήμασταν έτοιμοι να παρέχουμε τέτοιου είδους αμερόληπτη ιατρική βοήθεια στο Awaran. Αμέσως μετά τον πρώτο σεισμό, είχαμε μια ομάδα ιατρικού προσωπικού το Uthal, έτοιμη να επέμβει και να ανταποκριθεί στις ιατρικές και ανθρωπιστικές ανάγκες. Επίσης είχαμε άμεσα διαθέσιμους ειδικούς εφοδιασμού και μεταφορών, συντονιστές, και μηχανικούς ειδικευμένους σε υδάτινους πόρους και υγιεινή. Καλέσαμε διεθνές προσωπικό για υποστήριξη.

Βλέποντας τις επιθέσεις στα ελικόπτερα της Εθνικής Αρχής Διαχείρισης Καταστροφών και στην αυτοκινητοπομπή του Υπουργείου Υγείας τις ημέρες μετά τον σεισμό, έπρεπε να σκεφτούμε προσεκτικά την είσοδό μας στην περιοχή. Όμως όπως κάνουμε σε κάθε άλλη ανασφαλή περιοχή, από το Αφγανιστάν έως τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, θα έπρεπε να λάβουμε εγγυήσεις για ένα βασικό επίπεδο ασφαλείας πριν παρέμβουμε. Προετοιμαστήκαμε για τη μετάβαση στο Awaran γιατί νιώσαμε ότι, αν λαμβάναμε αυτές τις εγγυήσεις, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε με ασφάλεια.

Όμως στο τέλος, δε μπορούσαμε να αποφασίσουμε αν έπρεπε να προχωρήσουμε ή όχι – το αποφάσισε κάποιος άλλος για εμάς. Στο Πακιστάν, η έγκριση της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη με τη μορφή παροχής πιστοποιητικών συμμόρφωσης, και εργαζόμαστε καθημερινά εντός των παραμέτρων αυτού του συστήματος για να συνεχίσουμε να λειτουργούμε τα υπάρχοντα προγράμματά μας στο Balochistan.

Όμως, παρά το επίσημο αίτημά μας για βοήθεια την 1η Οκτωβρίου 2013 και πολλαπλές συναντήσεις με διάφορες αρχές σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, το πιστοποιητικό συμμόρφωσης για το Awaran δεν ήρθε ποτέ. Οι προσπάθειές μας τελείωσαν όταν, μόλις μερικές ημέρες μετά, τα αιτήματά μας για έγκριση απορρίφθηκαν οριστικά.

Βρίσκω σοκαριστικό το γεγονός ότι η βοήθειά μας απορρίφθηκε τόσο βιαστικά. Ιδιαίτερα με δεδομένη την προθυμία των αρχών να διευκολύνουν τη δράση μας μετά τον σεισμό στο Καζμίρ το 2005, στο Ziarat το 2008, και σε πολλές περιπτώσεις πλημμυρών στο ανατολικό Μπαλοχιστάν, με κυριότερη αυτή του 2010. Γιατί να είναι διαφορετικά τα πράγματα στο Awaran;

Η καταστροφική ανθρωπιστική κατάσταση για την οποία ακούγαμε πριν μερικές ημέρες – άνθρωποι με σπασμένα άκρα, μητέρες που κρατούσαν τα παιδιά τους ζωντανά μόνο με χουρμάδες και ζαχαρόνερο – πώς μπορούσε να έχει λυθεί τόσο γρήγορα; Ειδικά αν λάβουμε υπόψη τα αντιφατικά μηνύματα που λαμβάναμε από διάφορες αρχές.

Για εμάς – μια οργάνωση που βάζει τις ανάγκες των ασθενών της πάνω απ’ όλα – το να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι με ανάγκες που δεν αντιμετωπίζονται είναι απίστευτα δύσκολο. Νομίζω ότι το μόνο χειρότερο είναι να μη γνωρίζουμε με σιγουριά ποια είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Αν υπάρχουν άνθρωποι στο Awaran και το Kech που δεν έχουν λάβει βοήθεια σχεδόν τέσσερις εβδομάδες μετά τον πρώτο σεισμό, μπορώ μόνο να φανταστώ τον πόνο τους.

Μετά από τέτοιες καταστροφές συνήθως παρατηρούμε ελλείψεις τροφής, με συνέπεια τον υποσιτισμό παιδιών και μητέρων. Οι άνθρωποι κοιμούνται σε αυτοσχέδια καταλύματα, οπότε είναι πιο ευάλωτοι σε πνευμονία και ελονοσία, και η έλλειψη πόσιμου νερού και στοιχειώδους υγιεινής αυξάνει τον κίνδυνο κρουσμάτων διάρροιας. Όλα αυτά χωρίς να αναφέρουμε τις μολύνσεις που προκαλούνται από τραύματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί κατάλληλα.

Η βοήθειά μας απορρίφθηκε. Άρα μαζεύουμε τα πράγματά μας και πηγαίνουμε πίσω; Όχι ακριβώς. Ομολογουμένως, έπρεπε να ανακαλέσουμε την ομάδα μας στο Uthal, αν και εξακολουθούμε να λαμβάνουμε αναφορές για καταστροφές, για μια κοινωνία ρημαγμένη τόσο από τους σεισμούς όσο και από την ανασφάλεια, και για τεράστια κενά στην ιατρική φροντίδα και συνεπώς, στην ανακούφιση του πόνου. Είμαστε ακόμη αποφασισμένοι να προχωρήσουμε, να παρέχουμε άμεση ιατρική περίθαλψη καθώς οι ανάγκες εξακολουθούν να υπάρχουν – και είμαστε διατεθειμένοι να μιλήσουμε με όλες τις πλευρές προκειμένου να διαπραγματευτούμε την πρόσβασή μας.

Στο μεταξύ, παραμένουμε αφοσιωμένοι στην παροχή αμερόληπτης ιατρικής ανθρωπιστικής βοήθειας αλλού στο Μπαλοχιστάν και σε άλλα μέρη του Πακιστάν.

Ο Chris Lockyear είναι ο Συντονιστής Προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και το Νότιο Σουδάν.

Οι MSF είμαστε μια ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση, ανεξάρτητη από πολιτικές ή στρατιωτικές ομάδες, και παρέχουμε δωρεάν έκτακτη ιατρική φροντίδα σε ανθρώπους που τη χρειάζονται σε περίπου 65 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Σε άλλα μέρη του Πακιστάν, οι ομάδες μας παρέχουν πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ιατρική φροντίδα σε ανθρώπους που πλήττονται από ένοπλες συγκρούσεις και αδυναμία πρόσβασης σε ιατρική φροντίδα. Οι ομάδες μας παρέχουν δωρεάν έκτακτη περίθαλψη στις Ομοσπονδιακές Διοικητικές Φυλετικές Περιοχές (Federally Administered Tribal Areas/FATA), στις επαρχίες Khyber Pakhtunkhwa και Sindh, καθώς και τις περιοχές Qilla Abdullah, Quetta, Nasirabad, και Jafarabad της επαρχίας Balochistan.

Οι MSF βασιζόμαστε αποκλειστικά σε ιδιωτικές οικονομικές συνεισφορές από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και δεν δεχόμαστε χρηματοδότηση από καμία κυβέρνηση, οργάνωση δωρητών, και ομάδα με στρατιωτικούς ή πολιτικούς δεσμούς για τις δραστηριότητές της στο Πακιστάν.