Είστε εδώ
Αρχική σελίδα / Νέα / Blog - Λ.Δ. Κονγκό: Εξερευνώντας μία απομακρυσμένη περιοχή στο Ν. Κίβου
Μαρτυρίες - Η Χάριετ Κόχρεϊν εργάζεται στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας από το 2004. Η πρώτη της αποστολή ήταν στο Νταρφούρ, σ’ ένα πρόγραμμα διανομής τροφίμων. Από τότε, εργάστηκε στο Νίγηρα κατά τη διάρκεια της επισιτιστικής κρίσης το 2005 και στο Πακιστάν μετά το σεισμό του 2005-6. Εντάχθηκε στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ως συντονίστρια προγράμματος το 2007 κι εργάστηκε στην Ουγκάντα (Καραμόγια) και το Νίγηρα. Σήμερα βρίσκεται στη Γκόμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, συντονίζοντας ένα πρόγραμμα το οποίο υποστηρίζει την υγειονομική περίθαλψη στις ζώνες των συγκρούσεων. Η κατάσταση στο Κονγκό και ιδιαίτερα στο Βόρειο Κίβου, αλλάζει εξαιρετικά γρήγορα από μέρα σε μέρα. Είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον, αν όχι προκλητικό μέρος για να εργάζεται κανείς.
Αποστολή στη Μουένγκα: Πρώτη μέρα
Σήμερα ξεκινάμε για μια εβδομάδα μια αποστολή για να εκτιμήσουμε την κατάσταση στο Κιτούτου, στην περιφέρεια της Μουένγκα, μια περιοχή την οποία οι ΓΧΣ ουδέποτε είχαν επισκεφθεί νωρίτερα. Ο σκοπός της αποστολής αυτής είναι να έχουμε μια καλύτερη κατανόηση των επιπτώσεων της πρόσφατης βίας στον ντόπιο πληθυσμό, και ιδιαίτερα των αναγκών στον τομέα της υγείας.
Από τις αρχές της φετινής χρονιάς, μια στρατιωτική επιχείρηση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο Βόρειο και το Νότιο Κίβου. Τον Αύγουστο, η επιχείρηση έφτασε στο Κιτούτου. Το αποτέλεσμα στο Κιτούτου, είναι παρόμοιο με αυτό σε άλλες περιοχές, σε ολόκληρο το Κίβου. Ο ντόπιος πληθυσμός βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στις δύο εμπόλεμες πλευρές. Τα χωριά λεηλατούνται και καίγονται, οι γυναίκες βιάζονται, και οι νέοι άνδρες απάγονται για λύτρα σε χρήματα. Είναι μια κατάσταση από την οποία ο ντόπιος πληθυσμός δεν κερδίζει τίποτε, εφόσον φέρει το κύριο βάρος αυτής της βίαιης στρατιωτικής επιχείρησης.
Μέχρι την αρχή αυτού του χρόνου, η περιφέρεια της Μουένγκα ήταν προσιτή μόνο με αεροπλάνο, με μοτοσικλέτα ή με τα πόδια. Τώρα ο δρόμος, ο Εθνικός Αυτοκινητόδρομος 2 έχει ανακατασκευαστεί, παρόλο που δυστυχώς, απέχει ακόμη από τον τελικό μας προορισμό 20 χιλιόμετρα.
Μια μικρή καθυστέρηση στην αναχώρησή μας – γίνεται απεργία, και όλα τα βενζινάδικα είναι κλειστά. Στο τέλος, αφού καταφέρει να γεμίσει με πετρέλαιο τα αυτοκίνητά μας και μερικά εφεδρικά μπιτόνια, η ομάδα μας, η οποία αποτελείται από πέντε άτομα, ξεκινά. Είμαι εγώ (αρχηγός της ομάδας), ο Ταρσίς (γιατρός), ο Σακ (υπεύθυνος εφοδιασμού), ο Τζάστιν και ο Κόλμπι (οδηγοί).
Η πεντάωρη πορεία μας γίνεται μέσα από ένα από τα ωραιότερα και πιο εύφορα τοπία που έχω δει μέχρι σήμερα στο Κονγκό – πράσινα κυματιστά βουνά με τις κορυφές τους να τυλίγονται μέσα στην ομίχλη, ένας φιδογυριστός, καφετής ποταμός να διασχίζει την κοιλάδα πιο κάτω, και η περιστασιακή εμφάνιση ανθρώπων που ψάχνουν για χρυσό. Η κάθε ίντσα της γης είτε είναι καλλιεργημένη, είτε καλύπτεται από πυκνό δάσος.
Ο οδηγός μας ο Ζάστιν, μου λέει ότι την τελευταία φορά που ταξίδεψε σ’ αυτόν τον δρόμο ήταν το 2002, όταν η ίδια διαδρομή του είχε πάρει 6 εβδομάδες μ’ ένα φορτηγό! Ύστερα από μια στάση για να επισκεφθούμε το νοσοκομείο στην Μουένγκα, φτάνουμε αργά το απόγευμα στην πρώτη πόλη του ταξιδιού μας, την Καμιτούγκα. Μένουμε όλοι κατάπληκτοι από το μέγεθός της. Στους χάρτες που είχαμε μελετήσει καθώς προετοιμαζόμασταν για την αποστολή, η Καμιτούγκα φαινόταν μια μικρή πόλη. Στην πραγματικότητα έχει 100.000 κατοίκους, διασκορπισμένους πάνω σε πολλούς λόφους. Πρόκειται για μια πόλη που πρέπει να έχει αλλάξει σημαντικά φέτος, με την διάνοιξη του δρόμου. Διαθέτει πλέον μια πολύβουη αγορά, με πολλά καταστήματα να προσφέρουν ελεύθερα προς πώληση βώλους χρυσού. Μια κόκα κόλα σήμερα κοστίζει 50 σεντς, σε αντίθεση με 5 δολάρια πέρυσι!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:
http://www.condition-critical.org/gr/mission-to-mwenga-day-1/
