fbpx Βία στη βόρεια Ουγκάντα | msf.gr
prev
next

Γλώσσες

  • English
  • Ελληνικά

Είστε εδώ

Βία στη βόρεια Ουγκάντα

Οι ΓΧΣ βοηθούν εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένων
ανθρώπων στην Αμούρια, τη Λίρα και το Γκούλου

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν επείγον πρόγραμμα στην Αμούρια, βόρεια Ουγκάντα, όπου από τον Ιούνιο 2003 έχουν αναζητήσει καταφύγιο σχεδόν 33.000 εκτοπισμένοι άνθρωποι. Μια ιατρική ομάδα παρέχει φροντίδα, προσφέρει νερό σε οικογένειες και δομές και εξασφαλίζει ζωτικής σημασίας βοήθεια.

Οι ανάγκες όσον αφορά την υγεία είναι εμφανέστατες. Πρόσφατα, αξιολογώντας την κατάσταση, οι ΓΧΣ εντόπισαν πολλές περιπτώσεις σοβαρού υποσιτισμού, ενώ τα ποσοστά θνησιμότητας (τόσο το γενικό όσο και το ποσοστό θνησιμότητας παιδιών κάτω των πέντε ετών) είναι δύο φορές πάνω από το όριο που χαρακτηρίζει μια κατάσταση επείγουσα. Εξαιτίας της ανασφάλειας, το προσωπικό του νοσοκομείου έχει εγκαταλείψει το μοναδικό κέντρο υγείας στην πόλη (που έχει σταθερό πληθυσμό 2.000 ατόμων).

Η παροχή νερού δεν λειτουργεί και από τα μέσα Οκτωβρίου 2003 δεν υφίσταται ανεφοδιασμός με τρόφιμα. Μερικές οικογένειες βρήκαν καταφύγιο στο μοναδικό σχολείο της πόλης, αλλά οι περισσότερες αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν αυτοσχέδια καταλύματα. Χωρίς ιατρική φροντίδα, νερό ή βοήθεια, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να πεθάνουν. Είναι αιχμάλωτοι σε μια πόλη, της οποίας τα σύνορα είναι ανασφαλή. Στους δρόμους που οδηγούν προς αυτήν έχουν γίνει πολλές επιθέσεις με όλμους.

Πρόκειται για το τέταρτο επείγον πρόγραμμα των ΓΧΣ στη βόρεια Ουγκάντα, όπου οι άμαχοι πέφτουν όλο και πιο συχνά θύματα της βίας και της ανασφάλειας.

Στη Λίρα, περίπου 230.000 άνθρωποι έχουν αναζητήσει καταφύγιο σε σχεδόν 50 αυτοσχέδιους καταυλισμούς μετά τις επιθέσεις του τελευταίου Νοεμβρίου στην περιοχή.

Στην πόλη είναι δυνατή η πρόσβαση μόνο σε 20 καταυλισμούς, οι οποίοι φιλοξενούν 80.000 ανθρώπους. Ο αριθμός των αναφερόμενων περιστατικών υποσιτισμού είναι πολύ υψηλός. Το πρόγραμμα των ΓΧΣ αποτελείται από μια κινητή κλινική, ένα κέντρο θεραπευτικής σίτισης δυναμικότητας 120 κλινών, δύο κέντρα συμπληρωματικής σίτισης και ένα πρόγραμμα υδροδότησης και αποχέτευσης. Από τις αρχές Ιανουαρίου το κέντρο θεραπευτικής σίτισης λειτουργεί στην πλήρη δυναμικότητά του και συχνά είναι αναγκασμένο να δεχτεί περισσότερους ασθενείς (αυτήν την εβδομάδα εισήχθησαν 22 υπεράριθμα παιδιά). Οι ΓΧΣ θα ανοίξουν σύντομα ένα δεύτερο κέντρο θεραπευτικής σίτισης.

Το πρόγραμμα συμπληρωματικής σίτισης έχει δεχθεί έως τώρα περίπου 1.400 μέτρια υποσιτισμένα παιδιά. Οι ΓΧΣ έχουν περιορισμένη πρόσβαση στις περιοχές έξω από την πόλη Λίρα, κι έτσι αναμένεται ότι οι αριθμοί θα αυξηθούν.

Πιο βόρεια, στο Γκούλου, μια άλλη πόλη που βρίσκεται σε ανασφαλή περιοχή, σχεδόν 15.000 παιδιά έρχονται τη νύχτα από τις γύρω περιοχές για να γλιτώσουν από τις απαγωγές και άλλες πράξεις βίας. Τα περισσότερα κοιμούνται στην ύπαιθρο, χωρίς κατάλυμα. Από το Δεκέμβριο, οι ΓΧΣ παρέχουν φροντίδα σε σχεδόν 3.000 παιδιά, περιθάλποντάς τα κυρίως για παράσιτα που σχετίζονται με τις κακές συνθήκες υγιεινής. Εκτίμηση της κατάστασης έχει γίνει επίσης στους καταυλισμούς βόρεια και νότια από το Γκούλου, με στόχο την παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε ανθρώπους που είναι ιδιαίτερα τρωτοί μετά από χρόνια ανασφάλειας.

Το Σεπτέμβριο 2003, οι ΓΧΣ προσέφεραν αρωγή σε 100.000 εκτοπισμένους ανθρώπους στην πόλη Σορότι, περιοχή Τέσο, όπου έχουν γίνει αρκετές σφαγές από τον Ιούνιο. Τροφοδοτούμενη από τον υπερπληθυσμό και τις κακές συνθήκες διαβίωσης, ξέσπασε μια επιδημία ιλαράς και μια κρίση υψηλής θνησιμότητας.

Καθώς οι συγκρούσεις μεταξύ του στρατού της Ουγκάντα και των ανταρτών του Αντιστασιακού Στρατού του Κυρίου συνεχίζονται, εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι είναι εκτεθειμένοι σε κτηνώδεις επιθέσεις. Μάρτυρες έχουν μιλήσει για ιδιαίτερα βίαιες, μεγάλης κλίμακας παραβιάσεις εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των φόνων, των ακρωτηριασμών, των απαγωγών και των βιασμών.

Σε αυτήν την ατμόσφαιρα τρόμου, οι άμαχοι αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ τού να μείνουν και να διακινδυνεύσουν μία ακόμη επίθεση που θα μπορούσε να στοιχίσει τη ζωή τους ή να καταφύγουν σε αστικές περιοχές που δεν μπορούν να τους προσφέρουν ούτε τις ελάχιστες συνθήκες που είναι αναγκαίες για την επιβίωσή τους.