Άλκης Κούρκουλος - «Πιστεύω στη δημόσια διαμαρτυρία»

Αισθάνεσαι ότι είσαι νέος ηθοποιός ή έχεις περάσει... στην επόμενη γενιά;
«Αισθάνομαι νέος, όχι σαν ηθοποιός, ως άνθρωπος. Αν σκεφτείς, την πρώτη μου δουλειά ως ηθοποιός την έκανα το 1985. Και βλέπω ότι μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω βελτιωθεί. Γιατί δεν πιστεύω τόσο σε αυτό που λένε ταλέντο αλλά στη δουλειά. Αισθάνομαι λοιπόν, πολύ νέος και από την άλλη δεν αισθάνομαι νέος στο επάγγελμα».

Πιστεύεις ότι η δική σου γενιά θα δώσει τη δική της δυναμική συνέχεια στον καλλιτεχνικό χώρο;
«Πιστεύω κατ' αρχήν, σε κάθε γενιά. Δεν πιστεύω σε χαμένες γενιές, κάτι που ακούμε συχνά. Κάθε γενιά έχει κάτι να δώσει. Και όσον αφορά στο χώρο μου, θεωρώ ότι πρόκειται για μια πολύ καλή γενιά. Ίσως όχι τόσο πεπαιδευμένη όσο οι παλιότεροι αλλά έχει άλλες προσλαμβάνουσες και εξελίσσει τον υποκριτικό κώδικα».

Σε δεσμεύει η εικόνα του «δημόσιου προσώπου»;
«Είναι λογικό να σε δεσμεύει λίγο. Ωστόσο είναι ένας τρόπος ζωής, μαθαίνεις να ζεις έτσι. Με τον καιρό όμως προσπαθώ να μη δεσμεύομαι, να εκφράζομαι όπως νιώθω, ν' αντιδρώ όπως μου' ρχεται...»

Τι είδους ελευθερία σου δίνει η απόφαση να είσαι ηθοποιός;
«Μου δίνει πολλές δεσμεύσεις. Απέναντι σε κάποιους ανθρώπους που πιστεύουν σε σένα. Αλλά η ελευθερία έρχεται μάλλον μέσα από τη δουλειά. Μάλλον εκεί την ανακαλύπτεις, μόνον εκεί μπορείς να αισθανθείς ελεύθερος. Ό,τι δε θα έκανες ποτέ στη ζωή σου, το κάνεις μέσα από ρόλος. Ίσως μου δίνει ελευθερία σκέψης γιατί δουλεύεις πάνω σε ένα ρόλο, πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο. Είναι μια δημιουργική διαδικασία κι αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια δόση ελευθερίας».

Οι επιλογές σου στη δουλειά σε έχουν απογοητεύσει ποτέ;
«Δε θα έλεγα απογοητεύσει. Έχω περάσει άσχημα, όπως σε κάθε δουλειά άλλωστε. Αλλά αισθάνομαι ότι στη ζωή μου μπορώ να κάνω επιλογές. Κι αυτό είναι σημαντικό».

Από που αντλείς για κάθε καινούργιο ρόλο;
«Από εμπειρίες ζωής, και πιστεύω ότι ένας ηθοποιός πρέπει να έχει τέτοιες. Εννοώ πράγματα που παρατηρείς γενικά στη ζωή γύρω σου. Να είσαι ένα... σφουγγαράκι. Κι αυτό γίνεται συχνά ασυναίσθητα. Από την ίδια τη ζωή, από που να αντλήσεις; Από την ίδια σου την τέχνη, τελικά».

Πιστεύεις ότι από τη δική σου θέση, έχεις τη δύναμη να αλλάξεις ή να επηρεάσεις με τη στάση σου;
«Ναι μπορείς να επηρεάσεις. Το θέμα είναι ότι μπορείς να επηρεάσεις και αρνητικά. Γιατί μπορεί να είσαι δημόσιο πρόσωπο αλλά να μην κουβαλάς καμία κουλτούρα».

Βοήθησες αφιλοκερδώς στην παραγωγή μηνυμάτων ευαισθητοποίησης για τους ΓΧΣ. Ήταν μια απόφαση συνειδητή ή παρορμητική;
«Δε θέλω να ακουστεί παράξενα αλλά γενικά, δε λέω εύκολα ναι. Αυτό όμως δεν είχε να κάνει με τη δουλειά, με το επάγγελμά μου, με χρήματα. Δεν το σκέφθηκα, ήταν απλά κάτι που ήθελα να το κάνω. Άρα ήταν μια απόφαση παρορμητική».

Πιστεύεις στη δύναμη της δημόσιας διαμαρτυρίας από επώνυμους ανθρώπους όπως αυτή που γίνεται σήμερα υπέρ της ειρήνης στον κόσμο μας;
«Σαφώς και πιστεύω στη δημόσια διαμαρτυρία. Αλίμονο αν οι άνθρωποι δεν ευαισθητοποιούνται για τέτοια θέματα. Και μάλιστα για τον πόλεμο στο Ιράκ. Τότε θα ήμασταν όλοι σαν τους ήρωες του Όργουελ στο «1984»».

Τι σε κάνει έξαλλο από όσα ακούς στα δελτία ειδήσεων;
«Τα ίδια τα δελτία ειδήσεων, ο τρόπος που γίνονται. Έχουν γίνει μίνι σήριαλ: ειδήσεις με μουσική, δραματοποιούνται, ωραιοποιούνται. Λες κι αυτό που βλέπουμε δεν είναι πραγματικότητα αλλά είναι κάτι άλλο. Εμένα με ενδιαφέρει να βλέπω δελτία ειδήσεων για να ενημερώνομαι και για τα καλά πράγματα που γίνονται. Δε μ' ενδιαφέρει ποιος τραγουδάει εδώ και ποια κάνει πρεμιέρα στο τάδε μαγαζί. Με ενδιαφέρει αν θες, τι κάνανε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Δεν μπορεί να μην κάνανε κάτι καλό! Γιατί δεν τ' ακούω ποτέ αυτά;» 

Η ζωή με τον Άλκη είναι εύκολη;
«Εγώ τώρα άρχισα να περνάω καλά μαζί του. Τα τελευταία χρόνια. Παλιότερα δε με ανεχόμουνα πολύ, δε με έκανα καλή παρέα».

Σ' αρέσουν τα μεγάλα άλματα ή μικρές αλλαγές στη ζωή;
«Κάνω μικρά άλματα, πάω σιγά-σιγά και ξαφνικά κάνω το μεγάλο άλμα. Επειδή έχω τάσεις παρορμητισμού κι όταν με καταλαμβάνει, κάνω άλματα!».

Δε θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς...
«...επικοινωνία, με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει».