Άλεξ Καθάριος: "Μέσα από το μαραθώνιο, μπόρεσα κι εγώ να μεταφέρω ένα μήνυμα αλληλεγγύης"

Είχε δύο στόχους:
να τερματίσει με χρόνο κάτω από 3,5 ώρες και να συγκεντρώσει χρήματα από συγγενείς, φίλους και γνωστούς για την επείγουσα παρέμβασή μας στη Σομαλία. Τα κατάφερε και τα δύο!

Γιατί αποφάσισες να τρέξεις στο Μαραθώνιο υποστηρίζοντας τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα;
Η επιθυμία μου αυτή γεννήθηκε πολύ καιρό πριν. Σκόπευα αρχικά να ανέβω το Κιλιμάντζαρο, το υψηλότερο βουνό της Αφρικής με ύψος 5.895 μέτρα και να δώσω έναν ανθρωπιστικό χαρακτήρα στην ανάβασή μου, ενισχύοντας τις τοπικές κοινωνίες της Αφρικής. Επειδή το κόστος του ταξιδιού αποδείχτηκε πολύ υψηλό, αποφάσισα να κάνω κάτι πιο απλό, να τρέξω στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας και να υποστηρίξω την παρέμβαση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Σομαλία. Έτσι ο μαραθώνιος απέκτησε ιδιαίτερη σημασία για εμένα ενώ το όνειρο του Κιλιμάντζαρο παραμένει, θα το κάνω κάποτε…

Συνάντησες δυσκολίες;
Η προπόνηση ήταν σκληρή, γιατί ήταν εντατική και γιατί δεν είχα ξανατρέξει σε μαραθώνιο, αλλά δυσκολίες συνάντησα και με τους γνωστούς μου όταν τους ζήτησα να υποστηρίξουν οικονομικά το εγχείρημά μου. Κάποιοι ήταν καχύποπτοι με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Ήθελαν να βεβαιωθούν ότι τα χρήματα θα πάνε απευθείας στην υποστήριξη των θυμάτων της συγκεκριμένης ανθρωπιστικής κρίσης. Επίσης, λόγω της οικονομικής κατάστασης στη χώρα, κάποιοι ρώτησαν «γιατί δεν κάνεις κάτι για την Ελλάδα;». Τους απάντησα ότι, αν και η  χώρα μας δοκιμάζεται από τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, πιστέψτε με, η αληθινή κρίση δεν βρίσκεται εδώ. Λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στην καρδιά της ανατολικής Αφρικής, στη Σομαλία, όπου εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά αλλά και ενήλικες ζουν κάτω από την απειλή του υποσιτισμού, της έλλειψης νερού και στέγης και των συνεχών συγκρούσεων.
Μέσα από το μαραθώνιο, μπόρεσα κι εγώ να μεταφέρω ένα μήνυμα αλληλεγγύης από τους γνωστούς μου που με υποστήριξαν οικονομικά,  στους ανθρώπους της Σομαλίας που δίνουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης. Τελικά, πολλοί φίλοι και γνωστοί αγκάλιασαν την προσπάθεια και με υποστήριξαν και τους ευχαριστώ όλους.

Πως ήταν ο μαραθώνιος σαν εμπειρία;
Δεν περίμενα να με συγκινήσει τόσο. Συγκράτησα έντονες εικόνες. Στην εκκίνηση είδα ζευγάρια που ήταν δεμένοι για να τερματίσουν μαζί. Για μένα, ο μαραθώνιος σημαίνει ανθρώπινη υπέρβαση, σου βγάζει ένα κίνητρο να κάνεις κάτι πέρα από τις δυνάμεις σου για ένα σκοπό. Εγώ είχα όμως δύο σκοπούς, να τερματίσω μέσα στον επιθυμητό μου χρόνο αλλά και να υποστηρίξω δυναμικά τα θύματα της Σομαλίας.

Οργανώσεις όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούν να αλλάξουν κάτι;
Μπορούν να συνδράμουν αποφασιστικά γιατί έχουν τη δύναμη όλων των ανθρώπων που τις υποστηρίζουν. Στοχεύοντας στον απλό άνθρωπο που ενδιαφέρεται για το συνάνθρωπό του, μπορούν να συγκεντρώσουν σημαντικούς πόρους και με το κατάλληλο προσωπικό στις πληγείσες περιοχές πραγματικά να παράξουν έργο, όπως άλλωστε κάνουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Ο κόσμος όμως πρέπει να ενημερωθεί για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και για τη δράση τους, ούτως ώστε να ξεπεράσει τυχόν ενδοιασμούς που γενικά μπορεί να έχει έναντι των ΜΚΟ. Η νέα γενιά μπορεί να ευαισθητοποιηθεί και με την ανάλογη παιδεία να εμποτιστεί με τις αρχές του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Μια εκδήλωση όπως ένας μαραθώνιος μπορεί να είναι ευκαιρία τόσο για τους αθλητές όσο και για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Υπάρχει κάτι που σε έχει αγγίξει περισσότερο ή σου έχει κάνει εντύπωση από τη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα;
Είμαι ηλεκτρολόγος μηχανικός, ασχολούμαι με την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων, κάτι που θα απασχολήσει όλο και περισσότερο την ανθρωπότητα στο μέλλον, γιατί πάνω απ’ όλα πρέπει να ζούμε όχι σε πολυτελή αλλά σε λειτουργικά σπίτια. Μέσα από το επάγγελμά μου θέλω να προσφέρω, ένας μηχανικός που κατασκευάζει νιώθει ότι προσφέρει κάτι στην κοινωνία.
Έχω απογοητευθεί με την τωρινή κρίση, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας αλλά με όλες τις αδικίες που βλέπουμε να συμβαίνουν καθημερινά. Ισχύει πάντως ότι η Ελλάδα «τρώει τα παιδιά της». Οι νέοι επιστήμονες αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό για να κάνουν κάτι στη ζωή τους. Εγώ πιστεύω πάντως πως η πατρίδα βρίσκεται στην καρδιά μας, δεν ορίζεται από τα σύνορα της χώρας ή τα υλικά αγαθά που σου παρέχει. Ειδάλλως, αυτοί οι άνθρωποι στην Αφρική που γεννήθηκαν χωρίς τίποτα, ποια να είναι η έννοια της πατρίδας γι’ αυτούς;