Αφγανιστάν: Το «Μεγάλο Παιχνίδι» τέλειωσε

ΟιΓιατροί Χωρίς Σύνορα αποφάσισαν να αποσύρουν όλες τις ομάδες τους απότο Αφγανιστάν, δύο μήνες μετά τη δολοφονία πέντε συναδέλφων τους στηβορειοδυτική επαρχία Μπαγκντίς. Η αύξηση του αριθμού των θανάτωνπου τους τελευταίους μήνες έχουν πλήξει κυρίως την ανθρωπιστικήκοινότητα, θα έπρεπε να προκαλέσει κάποιες σκέψεις πέρα από τηνανάμνηση των νεκρών συναδέλφων μας, τονίζει ο Ραφαέλ Βιγιασανχουάν, γενικός διευθυντής του ισπανικού τμήματος των ΓΧΣ.

Γιατίμια ανθρωπιστική οργάνωση όπως οι ΓΧΣ αρνείται τον κίνδυνο να εργαστείσε αυτήν τη σύγκρουση, ιδιαίτερα όταν αποδεχόμαστε αυτόν τον κίνδυνο σετόσα άλλα περιβάλλοντα; Σίγουρα κάτι θα πρέπει να έχει αλλάξει τώρα πουη βία έχει μετατραπεί σε άμεση επιθετικότητα. Η ομάδα μας έπεσε θύμαεσκεμμένης επίθεσης. Οι συνάδελφοί μας κυνηγήθηκαν και πυροβολήθηκανπολλές φορές. Οι αφγανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι ντόπιοι διοικητές,χωρίς σύνδεση με τους Ταλεμπάν, είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν, ωστόσο ούτετην καταδίκασαν, ούτε ξεκίνησαν κάποια έρευνα για να συλλάβουν τουςδολοφόνους. Στο μεταξύ, ο Μουλάς Αμπντούλ Χακίμ Λατίφι, εκπρόσωπος τωνΤαλεμπάν, ισχυρίστηκε μέσω του BBC ότι οι Ταλεμπάν φέρουν την ευθύνηγι' αυτό το έγκλημα πολέμου, υποδηλώνοντας ότι οργανώσεις όπως οι ΓΧΣεργάζονται για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Παρ' όλο που διεθνείςοργανώσεις έχουν δεχθεί και στο παρελθόν απειλές, αυτή η δήλωση ήτανμια κήρυξη πολέμου εν μέσω μιας σύγκρουσης που δεν αφήνει χώρο γι' αυτούς που αρνούνται να πάρουν το μέρος οποιουδήποτε.Το γεγονός ότι επί 24 χρόνια πολέμου παρείχαμε βοήθεια στα θύματα,είναι η καλύτερη απόδειξη ότι αυτοί οι ισχυρισμοί, που μας συνδέουν μετα αμερικανικά συμφέροντα, είναι ψευδείς και ανέντιμοι, αλλά σε καμίαπερίπτωση τυχαίοι.

Μία από τις ρήσεις που ορίζουν καλύτερα τον πόλεμο είναι ότι η αλήθεια αποτελεί το πρώτο θύμα.Όταν η αμερικανική κυβέρνηση ξεκίνησε το σχηματισμό της αποκαλούμενης«συμμαχίας κατά του Κακού» για να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, άρχισεένα παιχνίδι προπαγάνδας περιλαμβάνοντας την ανθρωπιστικήβοήθεια στη στρατηγική εισβολής της σε μια χώρα και υποστήριξης τωνστρατιωτικών και πολιτικών της επιχειρήσεων.

Από τότε πουανατράπηκε η κυβέρνηση των Ταλεμπάν, η σύγχυση αυξάνεται. Η στρατιωτικήσυμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ άρχισε να ρίχνει τρόφιμα από τα ίδιααεροπλάνα που βομβάρδιζαν την περιοχή, και πιο πρόσφατα διένειμε διααέρος φυλλάδια που ζητούσαν από τον πληθυσμό να δώσει πληροφορίες γιαμέλη της Αλ Κάιντα, για τους Ταλεμπάν ή για πολέμαρχους όπως οΓκουλμπουντίν Χεκματιάρ, με αντάλλαγμα την ανθρωπιστική βοήθεια.

Η λογική πίσω από όλα αυτά είναι σαφής: η βοήθεια χρησιμοποιείται για την επίτευξη πολιτικών στόχων.Οι άνθρωποι πίσω από αυτό το παιχνίδι προπαγάνδας αδιαφορούν εάν αυτόαντίκειται στην ίδια τη φύση της δράσης μας ή για το γεγονός ότι έτσιστερείται η βοήθεια από πολλούς Αφγανούς, επειδή οι τελευταίοι τυχαίνεινα βρίσκονται στη «λάθος πλευρά». Αντιδρώντας στη στρατηγική του Μπουςπου ανακοίνωσε ότι σε αυτόν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας «αυτοί πουδεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», τα τελευταία δύο χρόνια ο αφγανικός πληθυσμός πέρασε από το να κινδυνεύει στο να θεωρείται ο ίδιος επικίνδυνος.

Αυτή η λογική του άσπρου-μαύρου συγκρούεται με τη βασική αρχή που δηλώνει ότι δεν υπάρχουν καλά ή κακά θύματα.Σε δυτικές χώρες, έχουμε πέσει θύματα αυτής της προπαγάνδας πουτοποθετεί τη βοήθεια και τους στρατούς κάτω από την προστασία της ίδιαςσυμμαχίας, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι δεύτεροι έχουνδημιουργήσει την ανάγκη για την πρώτη. Στην Ισπανία, χωρίς να μπούμε σελεπτομέρειες, σημαντικό μέρος του πληθυσμού εξακολουθεί να πιστεύει ότιτα ισπανικά στρατεύματα που έχουν αναπτυχθεί στο Ιράκ, στάλθηκαν εκείγια ανθρωπιστικούς λόγους. Και αυτή μπορεί να είναι η δικαιολογία πουθα χρησιμοποιηθεί όταν στρατεύματα ξεκινήσουν για το Αφγανιστάν. Καιστις δύο περιπτώσεις, ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις, τα ισπανικάστρατεύματα αποτελούν τμήμα μιας δυτικής συμμαχίας που έχει καταλάβειμια ξένη χώρα, οδηγούμενη από έναν καθαρά πολιτικό στόχο.

Αυτότο παιχνίδι που στηρίζεται στη σύγχυση, είχε βλαβερές επιπτώσεις στοΑφγανιστάν, όπου ριζοσπαστικές, εξτρεμιστικές ομάδες εκμεταλλεύονταιτην απόγνωση του αφγανικού λαού για να διευρύνουν το χώρο επιρροής τουςκαι να ξεκινήσουν αντάρτικες επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη χώρα, πουέχουν ως κύριο στόχο τους τις ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Εν μέσωαυτού του χάους, η κρίσιμης σημασίας απουσία διαλόγου με αυτούς τουςκρυφούς μαχητές και η αδυναμία επικοινωνίας μαζί τους, ώστε να τουςεξηγηθεί ο βασικός χαρακτήρας της δράσης μας, μας άφησε σε μιαεξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, όπου η μόνη ασφάλεια για τις ομάδες μαςβρισκόταν στα χέρια μιας κυβέρνησης, αυτής του Καρζάι, που στηνπραγματικότητα δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ούτε καν τη δική τηςασφάλεια.

Έχει απομείνει χώρος για μας; Πώς μπορείς να κάνεις τον ανθρωπισμό να ξεχωρίσει μέσα στην τόση βία,όταν δεν υπάρχει σεβασμός για τα σύμβολα της οργάνωσής μας, όταν αυτήδεν αναγνωρίζεται πλέον ως ουδέτερη και ανεξάρτητη; Ο πόλεμος κατά τηςτρομοκρατίας, ο τελευταίος πόλεμος σε μια ατέλειωτη αλυσίδα που κρατάαιχμάλωτο τον αφγανικό λαό από το 1979, όταν ρωσικές δυνάμεις εισέβαλανστη χώρα, μας αναγκάζει να πάρουμε το μέρος μιας πλευράς. Εμείς,ωστόσο, αρνούμαστε!

Η Ρωσία και η Βρετανία αποκάλεσαν τον αγώνατους για την εξουσία στην Κεντρική Ασία το «Μεγάλο Παιχνίδι». ΣτοΑφγανιστάν, οι Αμερικανοί έκαναν την πολεμική προπαγάνδα δικό τουςπαιχνίδι. Εν μέσω τόσο μεγάλης σύγχυσης, χάσαμε, αποφασίσαμε ναεγκαταλείψουμε. Δεν έχει κανένα νόημα να στέλνεις ανθρώπους για να προστεθούν σε έναν ήδη μακρύ κατάλογο θανάτων.Ωστόσο, δεν θέλουμε η σιωπή μας να κάνει αυτούς που πλήττονται από τιςσυνέπειές της, ακόμη πιο τρωτούς. Η αφγανική τραγωδία πάνω από όλα μαςθυμίζει ότι τα θύματα αυτής της σύγκρουσης είναι εκείνοι που κουβαλούνεδώ και πολύ καιρό όλο το βάρος της βίας σε αυτό το φαύλο παιχνίδι.