Όλιβερ Σουλτς - Χώρα Αποστολής : Ινδία

Οδηγώντας στους δρόμους που συνήθως περιπολούνται από τον Ινδικό στρατό, χαζεύω τα χωριά και τις πόλεις με σπίτια που ποικίλουν από αυτοσχέδιες παράγκες ως συμπαγείς κατασκευές από τούβλα. Υπάρχουν ζώα που ζουν αδέσποτα στους δρόμους, περισσότερο αγελάδες και άλογα, αλλά επίσης σκυλιά, πάπιες, κοτόπουλα και γουρούνια. Είναι σα να είσαι μέσα σε ένα τρενάκι του λούνα - παρκ, οδηγώντας αργά για να τ' αποφύγεις αλλά και προσέχοντας τις παρέες των μαθητών που πηγαίνουν στο σχολείο. Σύντομα αφήνουμε τις κατοικημένες περιοχές και κατευθυνόμαστε προς τα βουνά, ακολουθώντας έρημους και δύσβατους δρόμους που μας οδηγούν σε περιοχές όπου σχεδόν ποτέ δε συναντούμε άλλο αυτοκίνητο.             

Σήμερα είναι μέρα εξέτασης και ο δρόμος που έχουμε κάνει αξίζει τον κόπο, καθώς πάνω από 100 ασθενείς περιμένουν την άφιξή μας. Με πρόσωπα σιωπηλά μας κοιτάζουν που ερχόμαστε, με ένα βλέμμα σοβαρό, που γεννιέται από την απεγνωσμένη ανάγκη τους για την ιατρική περίθαλψη που τους παρέχουμε. Μερικές φορές αυτό που χρειάζονται είναι απλά έναν καλό ακροατή, να ακούσει για τις ασθένειές τους για τις οποίες κανείς δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για πολλά χρόνια. Ηλικιωμένοι άντρες και γυναίκες, λυγισμένοι από τα χρόνια της σκληρής δουλειάς στα χωράφια, έρχονται να δουν τους γιατρούς μας, όπως και νεαρές έγκυες γυναίκες, που επισκέπτονται το ιατρείο για τις προσφερόμενες προγεννητικές υπηρεσίες.  Με την άφιξή μας η ομάδα των ντόπιων γιατρών και νοσοκόμων εργάζονται ήδη με πυρετώδεις ρυθμούς, οργανώνοντας τη ροή των ασθενών και ετοιμάζοντας την αίθουσα εξέτασης και το εργαστήριο. Είναι γενικά μία μεγάλη ομάδα, ο Ολλανδός γιατρός μας συνεργάζεται μαζί με τρεις ντόπιους γιατρούς και πολλούς άλλους νοσηλευτές και εργαζόμενους υγείας.

© Ignasi Calbo

Αυτοί οι ασθενείς και η φήμη για την ιατρική περίθαλψη που παρέχουμε, είναι αποτέλεσμα 9 μηνών δουλειάς. Το πρόγραμμα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2004, στην αρχή περιπλανώμενο σε όλη την περιοχή του Μανιπούρ με Κινητές Ιατρικές Μονάδες. Τότε οι ΓΧΣ ήταν - και εξακολουθούν να είναι - η μόνη οργάνωση που έχει την άδεια να συνεργαστεί με μία διεθνή ομάδα στο Μανιπούρ. Σχεδόν σε κανέναν άλλο ξένο δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει ή να δουλέψει σε αυτή την ταραχώδη περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας. Σαν αποτέλεσμα, οι ανάγκες ήταν μεγάλες και σύντομα αποφασίστηκε ότι το έργο μας θα ήταν πιο αποτελεσματικό με την ύπαρξη σταθερών κλινικών, οι οποίες θα δέχονταν ασθενείς σε συγκεκριμένες ημερομηνίες.

Αυτή τη στιγμή, πέντε εξωτερικά ιατρεία λειτουργούν κανονικά, αν δεν εμποδίζεται η λειτουργία τους από τις τοπικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τις απεργίες ή τους οικονομικούς αποκλεισμούς. Δύο από τα ιατρεία αυτά λειτουργούν μόνο με ντόπιο προσωπικό, καθώς η κυβέρνηση ακόμα δεν μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε σε τόσο απομακρυσμένα σημεία της χώρας. Ωστόσο, αυτό θα αλλάξει με την ολοένα και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και εμπειρία που έχουμε ήδη αποκτήσει σε άλλα προγράμματα στην Ινδία. Η Βελγίδα συντονίστρια του προγράμματος μάς μιλάει καθημερινά για τις πολύωρες συναντήσεις της με τις επίσημες και ανεπίσημες αρχές, με σκοπό να εξασφαλίσει την αποδοχή του πληθυσμού και την ασφάλεια των εθελοντών, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα ακόμα βήμα για τη συνεχή και ισορροπημένη ανάπτυξη του προγράμματός μας.                

Σήμερα έχουμε δύο γραφεία στην ονομαζόμενη επαρχία - κόσμημα, ένα στην πρωτεύουσα Ιμφάλ και ένα στο Τζουρατσανπούρ, που απέχει δύο ώρες δρόμο από την πρωτεύουσα. Παρόλο που ο στοχευόμενος πληθυσμός ζει μέσα και γύρω από το Τζουρατσανπούρ, εμείς είμαστε ακόμα αναγκασμένοι να διανυκτερεύουμε στο Ιμφάλ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να οδηγούμε κάθε μέρα με την ανατολή του ηλίου. Ωστόσο ελπίζουμε αυτό να αλλάξει στο μέλλον. Γιατί πρέπει να πηγαίνουμε στις κλινικές από το Τζουρατσανπούρ και μερικές φορές αυτές απέχουν άλλη μία ώρα δρόμο.   

Μέχρι στιγμής, το πρόγραμμα επικεντρώνεται στις βασικές ιατρικές υπηρεσίες, παρέχοντας βασική ιατρική περίθαλψη και προγεννητικές υπηρεσίες. Υπάρχουν σχεδόν 50 ντόπιοι συνάδελφοι που συνεργάζονται μαζί μας, όπως οδηγοί, τεχνικοί, νοσηλευτές, εκπαιδευτές υγείας και ντόπιοι γιατροί. Μέσα σε μία εβδομάδα βλέπουμε εκατοντάδες ασθενών, συμπεριλαμβανομένων και όσων επιστρέφουν για να εξεταστούν ξανά. Η ομάδα έχει πολλή όρεξη για δουλειά και η πολυπολιτισμικότητά της αποτελεί ένα παράδειγμα της ουδετερότητας και αμεροληψίας των ΓΧΣ. Για να μπορέσει κανείς να εκτιμήσει αυτό που συμβαίνει μέσα στην ομάδα των ΓΧΣ, αρκεί να συνειδητοποιήσει ότι αυτή η περιοχή αποτελείται από 29 διαφορετικές φυλές, οι οποίες από παλιά ποτέ δεν είχαν τόσο καλές σχέσεις όσο έχουν τα μέλη της ομάδας μας. Μερικές φορές αυτό γίνεται μόνο εξαιτίας της γλώσσας, καθώς υπάρχουν 24 ομιλούμενες διάλεκτοι, οι οποίες είναι αρκετά διαφορετικές η μία από την άλλη. Η πολυπλοκότητα αυτή  και ένα ιστορικό υπόβαθρο που δε συμβαδίζει με αυτό της Κεντρικής Ινδίας, έχουν οδηγήσει σε 40 χρόνια εξεγέρσεων, που σχετίζονται με εσωτερικές και εθνικές συγκρούσεις, οι οποίες έχουν κοστίσει τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους, την επιστροφή των χωριών στα φυλετικά έθιμα, τον εκτοπισμό διάφορων εθνικών ομάδων και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα την κακή χρήση του Νόμου Περί των Ένοπλων και Ειδικών Δυνάμεων. 

Επίσης, η χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, οι οποίες περνούν παράνομα από τα σύνορα της Βιρμανίας με το Μανιπούρ, προκαλεί ένα τεράστιο πρόβλημα ναρκωτικών και οδηγεί στην εξάπλωση της πανδημίας του HIV/AIDS. Το Μανιπούρ αποτελεί μία από τις έξι επαρχίες της Ινδίας με υψηλό ποσοστό επικράτησης του HIV, γεγονός που οδήγησε τους ΓΧΣ στην απόφαση να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα κατά του HIV/AIDS μέσα στο τρίτο τετράμηνο του 2005. Πρόκειται για ένα σημαντικό έργο, αφού ακόμα και οι μεγάλες πόλεις σαν το Τζουρατσανπούρ δεν έχουν την υποδομή για να αντιμετωπίσουν τον πόνο των ασθενών που πάσχουν από HIV/AIDS. Σύντομα, δε θα έχουμε μόνο τη δυνατότητα να φτάσουμε σε νέες περιοχές με τη δημιουργία κλινικών Βασικής Ιατρικής Περίθαλψης και Προγεννητικής Φροντίδας, αλλά θα έχουμε και την υποδομή για να βοηθήσουμε ένα παραμελημένο μέρος του πληθυσμού, δίνοντας δύναμη σε όσους πάσχουν από HIV.            

Αυτά είναι τα σχέδιά μας για το πολύ κοντινό μέλλον. Καθώς κοιτάζω έξω από το παράθυρο κατά τη διάρκεια της κουραστικής επιστροφής πίσω στην πόλη, το όμορφο τοπίο μου τραβάει ξανά την προσοχή. Το Μανιπούρ έχει πολλές ανάγκες και είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να είσαι μέρος αυτής της διαδικασίας που ξεκινάει τώρα. Είναι ένα μεγάλο προνόμιο και μία μεγάλη πρόκληση. Ελπίζω μια μέρα να επισκεφτώ ξανά το πρόγραμμα αυτό και να δω από κοντά τα αποτελέσματα της σκληρής δουλειάς.  

από τον Όλιβερ Σουλτς,
Υπεύθυνο Εφοδιασμού στο πρόγραμμα των ΓΧΣ
στο Μανιπούρ της Ινδίας