Είστε εδώ
Αρχική σελίδα / Νέα / Νόνικα Γαληνέα - Προσφέροντας χαρά
Νόνικα Γαληνέα,
ηθοποιός
{mosimage} Είναι μια διακριτική παρουσία μέσα στο σώμα μιας εκρηκτικής προσωπικότητας. Αυτό που δεν είναι παρά μια κουβέντα μιας άγνωστης που την πλησίασε πρόσφατα, συμπυκνώνει στην ουσία το τι εστί Νόνικα Γαληνέα ως άνθρωπος. Η ίδια λέει: «έχω ένα γυναικείο σώμα με τις συγκινήσεις ενός παιδιού». Η μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου που συνδέθηκε με όλα τα «ιερά τέρατα» του χώρου τα τελευταία 40 χρόνια, με μια πένα που ρέει σαν τη γεμάτη συγκινήσεις ζωή της, καταθέτει την αυτοβιογραφία της σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2004. Πίσω από την εικόνα, που τη θέλει μια ωραία γυναίκα, η Νόνικα Γαληνέα αποδεικνύεται με τις πράξεις της ένας γενναιόδωρος άνθρωπος με όσα της χάρισε η ζωή. Και οι ΓΧΣ γνώρισαν από πρώτο χέρι αυτή της την αρετή και διάθεση να βοηθήσει και να προσφέρει χαρά σε ανθρώπους που τη στερούνται.
Φοβάστε τους σεισμούς;
«Τρέμω, δε φοβάμαι απλώς. Πριν γίνει ο τελευταίος σεισμός στην Ελλάδα, κι έχοντας μια τρομακτική εμπειρία από εκείνον του '84, παρακαλούσα το Θεό να γίνει κάτι και να μην τον νιώσω. Κι έτσι έγινε καθώς ήμουν εν κινήσει».
Πώς νιώσατε όταν είδατε τις εικόνες της καταστροφής στην Ασία;
«Μιλάμε για μία βιβλική καταστροφή. Μιλάμε γι' αυτό που έχουμε ακούσει ως το τέλος του κόσμου που είναι συνδεδεμένο με αβάσταχτο πόνο. Ήταν λες και μέσα σε δευτερόλεπτα να έγιναν τρεις πόλεμοι. Έμεινα κατάπληκτη με τον τρόπο που αυτοί οι άνθρωποι διηγούνταν τα όσα πέρασαν. Σα να τους είχε φωτίσει ένα φως για να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα με μια πραότητα».
Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η ευαισθητοποίηση του πολιτών, η προσπάθεια των ανθρωπιστικών οργανώσεων;
«Τη θαυμάζω βαθύτατα. Γιατί όπου υπάρχει ανθρωπιά δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό και αληθινό».
Τι σημαίνει για εσάς αισθάνομαι αλληλεγγύη;
«Είναι μια λέξη που χωράει πολύ νερό. Γιατί την αλληλεγγύη είτε την καταθέτεις με πράξη, είτε κινητοποιείσαι από το φόβο που νιώθεις, «μη συμβεί και σε μένα», οπότε ταυτίζεσαι, και αυτό δεν αρκεί. Αυτό που έχει συμβεί σήμερα μας ξεπερνά ως μονάδες, δεν είμαστε παρά σταγόνες στον ωκεανό. Χρειάζεται άμεση βοήθεια από την πολιτεία».
Τι σας κινητοποίησε πριν από ένα χρόνο να αφιερώσετε τα έσοδα μιας μεγάλης παράστασής σας στο Κόβεν Γκάρντεν για τη διεθνή δράση των ΓΧΣ;
«Η τηλεόραση γιατί ενημερώθηκα για το μεγάλο έργο σας. Η στάση των ΓΧΣ που είδα με συγκλόνισε. Η ψυχή, το δόσιμό σας σε αυτό που κάνετε. Είπα, αν είναι κάποιος που θέλω να βοηθήσω είναι αυτοί οι άνθρωποι. Είστε ένα παράδειγμα για τη ζωή».
Πιστεύετε ότι τέτοιες προσπάθειες αξίζει να βρουν μιμητές;
«Βέβαια. Και βλέπω ότι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν χρήματα, έχουν φτιάξει έναν τρόπο ζωής ώστε η διασκέδασή τους να δικαιολογεί μια καλή πράξη. Αυτό είναι θεμιτό».
Τι μήνυμα στέλνουν ανάλογες πρωτοβουλίες στην κοινωνία μας;
«Το μήνυμα είναι ότι μπορούμε να προσφέρουμε χαρά σε ανθρώπους. Όπως η πρόσβαση στην περίθαλψη, η ευκαιρία να νοσηλευτούν σε ένα νοσοκομείο. Είναι σημαντικό να μη ζούμε μια ζωή «ανώφελη» εμείς που έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε. Κάνοντας τον απολογισμό μου πάντα υπάρχει μέσα μου το ερωτηματικό: πόσο βοήθησα; Μόνο έτσι κερδίζεις σε ψυχική ηρεμία, γιατί γι' αυτό δίνεις, ας μη γελιόμαστε».
Είναι αρκετό να βάλετε κάτι στο μυαλό σας για να το πραγματοποιήσετε;
«Ό,τι έχω βάλει στο μυαλό μου το έχω πραγματοποιήσει. Εκτός κι αν καθ' οδόν διαπιστώσω ότι δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλω. Δε σκορπίζομαι. Δε χαλαλίζω τον καιρό μου. Έχω μια ζωή προγραμματισμένων πραγμάτων απαραίτητων και πρωταρχικών για μένα».
Ακολουθείτε πάντα τα όνειρά σας;
«Ναι βέβαια. Είναι πρωταρχικό για έναν άνθρωπο να ονειρεύεται μέχρι εκεί που αγγίζονται τα όριά του. Να βάζει όμως σα στόχο ένα βήμα παραπέρα και όχι δέκα».
Η αυτοβιογραφία σας, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ήταν παρόρμηση ή στοχευόμενο βήμα;
«Αυτά τα δύο λειτουργούν αλληλένδετα σε μένα. Πάντα ξεκινώ από μια συναισθηματική παρόρμηση, περνά από το μυαλό και γίνεται στόχος. Ποτέ δεν κάνω ένα βήμα λογικό ορμώμενη από τη λογική. Πλήττω αφόρητα. Ήθελα να γράψω γιατί πίστευα και πιστεύω ότι η ζωή μου υπήρξε πολύ ενδιαφέρουσα. Επί 40 χρόνια συνδέθηκα με «ιερά τέρατα» που σφράγισαν το χώρο του θεάτρου. Αν είναι κάτι που θα συγκινήσει τον αναγνώστη είναι η γενναιοδωρία στην ειλικρίνεια. Το έγραψα σε 25 μέρες και νύχτες. Δεν το διόρθωσα. Γιατί και η ζωή ρέει, δε χωρά διορθώσεις. Και ήθελα μέσα από αυτό να στείλω κι ένα μήνυμα, ότι πίσω από την εικόνα υπάρχει και μια ψυχή».
Έχουμε να περιμένουμε πολλές ακόμα εκπλήξεις;
«Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω γιατί λειτουργώ μέσα από την πρόκληση. Πρέπει να υπάρξει κάτι που θα με καίει, θα με πονάει. Πρέπει να υπάρχει το κίνητρο αλλιώς δε λειτουργώ».
Το βάζετε στα πόδια μπροστά σε...
«Στη βία. Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω ούτε έναν τσακωμό πια. Έχω ανάγκη πρωταρχικά ηρεμία για να λειτουργώ ως ελεύθερος άνθρωπος».
Ως καλή νεράιδα της καινούργιας χρονιάς, ποια αδικία θα εξαφανίζατε από τον κόσμο με το μαγικό σας ραβδάκι;
«Τη βία. Το δικαίωμα να αφαιρείς τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου».
