You are here
Front page / Νέα / Γιώργος Μαυρίδης: «Το μεγαλύτερο σύνορο το βάζουμε οι ίδιοι μέσα στο κεφάλι μας»
Ακόμα και με τις κάμερες σβηστές, ο Γιώργος Μαυρίδης είναι αυτό που βλέπουμε: Ένα καλό παιδί με έντονες ευαισθησίες που νιώθει ευτυχία όταν μπορεί να βοηθάει τους άλλους.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα γνωρίσαμε από κοντά τον Γιώργο Μαυρίδη στην Κένυα, όταν επισκέφθηκε με την τηλεοπτική εκπομπή World Party τα προγράμματά μας στην Κιμπέρα, τη μεγαλύτερη παραγκούπολη της Αφρικής. Έχοντας την εικόνα ενός δημοφιλούς παρουσιαστή που ταξιδεύει στον κόσμο μεταφέροντας ευχάριστες στιγμές στο κοινό του, ήταν εντυπωσιακό το αυθεντικό ενδιαφέρον του για τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση και η θέλησή του να τους υποστηρίξει με όποιον τρόπο μπορούσε. Ακόμα και με τις κάμερες σβηστές, ο Γιώργος Μαυρίδης είναι αυτό που βλέπουμε: Ένα καλό παιδί με έντονες ευαισθησίες που νιώθει ευτυχία όταν μπορεί να βοηθάει τους άλλους.
Έχω επισκεφεί πολλές παραγκουπόλεις σε όλο τον κόσμο και η Κιμπέρα είναι από τις πιο σκληρές και δύσκολες. Η επίσκεψη μου στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ήταν από μόνη της μια απίστευτη εμπειρία γιατί ήρθα σε επαφή με το έργο της οργάνωσης. Είδα απίστευτο επαγγελματισμό και άριστο οργανωτικό επίπεδο. Συνάντησα ανθρώπους που προσφέρουν τον εαυτό τους και την ψυχή τους στη θεραπεία των συνανθρώπων τους. Είδα μια τεράστια θυσία από ανθρώπους που είχαν αφήσει πίσω την οικογένειά τους και τους δικούς τους για να αφιερώσουν τη ζωή τους στο έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Και πραγματικά νομίζω ότι αυτό το πράγμα δεν βγαίνει αλλιώς. Αυτό εισέπραξα, αυτό είδα και κάπως έτσι το εξέφρασα και τηλεοπτικά.
Η Λίλιαν ήταν για μένα μία άλλη πνοή. Δεν το έβαλε ούτε στιγμή κάτω με την ασθένειά της γιατί δεν ήθελε να παρατήσει τα παιδιά της στο έλεος του Θεού. Προσπάθησε πάρα πολύ, σε μια κοινωνία που δεν είναι εύκολο να βγεις και να πεις ότι είμαι οροθετικός και να πολεμήσεις το AIDS ανοιχτά. Η Λίλιαν είναι ένα τρομερό παράδειγμα ανθρώπου που με την προσωπική της αξία κατόρθωσε να ζήσει για χάρη των παιδιών της. Απίστευτη δύναμη. Αυτό που κρατάω από τη Λίλιαν, είναι ότι ακόμα και στις χειρότερες καταστάσεις, ασχέτως με το πού ζεις και το κοινωνικό και βιοτικό σου επίπεδο, δεν πρέπει να τα παρατάς με τίποτα γιατί η ψυχική δύναμη είναι πάνω από όλα.
Ένα μόνο πράγμα μπορώ να πω πάνω σε αυτό: Στις γυναίκες οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε όπως συμπεριφερόμαστε στη μητέρα ή στην κόρη μας. Νομίζω ότι αν οι άνδρες το βάλουμε αυτό στο μυαλό μας, θα διορθωθούν τα πράγματα έναντι των γυναικών σε πολύ μεγάλο ποστοστό.
Μάλλον αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζονται κάποιο δικό μου μήνυμα. Νομίζω ότι το βράδυ πριν κοιμηθούν, η ψυχή τους γνωρίζει τι ακριβώς γίνεται μέσα τους. Ξέρουν οι ίδιοι καλύτερα από τον καθένα μας τους πραγματικούς λόγους που βρίσκονται σε μια εμπόλεμη ζώνη για να πολεμήσουν και οι ίδιοι με τα τέρατα.
Πολύ δύσκολη ερώτηση... Δεν νομίζω ότι έχει αξία να τους πω κάτι εγώ. Στους πρόσφυγες θα πρέπει να δείχνεις τη συμπαράστασή σου. Σε άλλους πρέπει να απευθύνεις τον λόγο. Νομίζω ότι ζούμε σε μια δύσκολη εποχή κοινωνικά. Υπάρχει τεράστια κριτική, λόγω της δύναμης του διαδικτύου. Υπάρχει ένα τεράστιο ψέμα όσον αφορά τους πρόσφυγες και γίνονται πολλά πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες τους. Νομίζω ότι ο λόγος ο δικός μου έχει να κάνει με τους απλούς ανθρώπους, εκεί μπορώ να απευθυνθώ εγώ. Θα έλεγα λοιπόν ότι όπως εμάς δεν μας αρέσει να μας βάζουν όλους σε ένα τσουβάλι όσον αφορά τα οικονομικά θέματα ως χώρα, όπως δεν μας αρέσει ο ρατσισμός που δεχόμαστε από τους υπόλοιπους υρωπαίους, έτσι δεν θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο πράγμα απέναντι σε άλλους λαούς. Οφείλουμε να εξετάζουμε κάθε πληροφορία που μας έρχεται. Να μαθαίνουμε να κρίνουμε και μετά να αντιδράμε.
Έχω την ευτυχία και την άνεση να προσπαθώ από τη θέση που βρίσκομαι, με τον λόγο,την πράξη ή τη συμπεριφορά μου να βοηθάω ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, είτε αυτό είναι ένα νοσοκομείο, ένα παιδί, μια οικογένεια. Αυτό μπορώ να κάνω κι αυτό κάνω. Μακάρι να μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα. Με κάνει να νιώθω καλύτερα. Αυτός είναι ο λόγος. Ας κάνουμε όλοι μας αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.
Αν ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο και γνωρίσεις τόσες φυλές και τόσους ανθρώπους, μαθαίνεις πράγματα που δεν μπορεί να στα διδάξει κανένα βιβλίο, κανένα σχολείο, κανένα πανεπιστήμιο. Αυτό που εγώ κατάλαβα είναι ότι το μεγαλύτερο όριο και το μεγαλύτερο σύνορο είναι αυτό που βάζουμε εμείς οι ίδιοι μέσα στο κεφάλι μας για να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Εκεί είναι τα πραγματικά σύνορα. Μέσα στο κεφάλι μας είναι όλος ο διαχωρισμός και η απόσταση που κρατάμε από τον καθένα. Αν το διαχειριστούμε αυτό, τα πράγματα θα είναι λίγο διαφορετικά.
Συνέντευξη: Δημήτρης Ρουμπής / Υπεύθυνος Επικοινωνίας