Στον προσφυγικό καταυλισμό της Ειδομένης η κατάσταση παραμένει χαοτική

Εκατοντάδες άνθρωποι συνεχίζουν να φτάνουν καθημερινά αλλά μόνο 150 και μόνο Σύροι ή Ιρακινοί που είναι αρκετά τυχεροί να έχουν διαβατήριο ή ταυτότητα από την πατρίδα τους μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Βόρεια ή τη Δυτική Ευρώπη περνώντας τα σύνορα με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ). Οι υπόλοιποι βρίσκονται παγιδευμένοι σε μία μη βιώσιμη ανθρωπιστική κρίση. Σήμερα, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό που έχει τη δυνατότητα φιλοξενίας 1500 ανθρώπων, υπάρχουν πάνω από 13.000 άνθρωποι που ζουν μέσα στο άγχος και τις αυταπάτες, χωρίς πληροφόρηση, στριμωγμένοι και παγιδευμένοι.

Μεταξύ τους είναι και πολλές οικογένειες. Η Πίμαν, η οποία εργαζόταν ως καθηγήτρια Αγγλικών πριν φύγει από τη Συρία, βρίσκεται στο δρόμο δύο μήνες τώρα. «Είμαι εδώ με την οικογένειά μου, κοιμόμαστε σε αυτή τη μικρή σκηνή. Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα βρισκόμασταν σε αυτή τη φρικτή κατάσταση. Όταν φύγαμε από την πόλη μας, τα παιδιά μου ήθελαν να πάρουν μαζί τα παιχνίδια τους και τα βιβλία τους. Τους έλεγα να μην ανησυχούν. Θα πάρουμε καινούρια παιχνίδια στο νέο μας σπίτι. Συνεχίζουν να ρωτούν, πού είναι το νέο μας σπίτι»;

Η Ντανιέλα, νοσηλεύτρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ειδομένη, συνοψίζει: «Υπάρχει σύγχυση, άγχος, έλλειψη έγκυρης πληροφόρησης και ένα συναίσθημα θυμού που μεγαλώνει. Πολλοί πρόσφυγες περιμένουν για περισσότερες από δέκα μέρες. Οι άνθρωποι είναι τρομερά εξαντλημένοι».

Στην κλινική που λειτουργούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην Ειδομένη, ολόκληρες οικογένειες, έγκυες γυναίκες και παιδιά καθώς και άνθρωποι με ειδικές ανάγκες και ηλικιωμένοι που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις φτάνουν συνεχώς. Πολλοί από αυτούς αναγκάζονται να κοιμούνται έξω στο κρύο, με μόνη προστασία έναν υπνόσακο για να ζεσταθούν. Οι μεγάλες σκηνές που διατίθενται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα είναι γεμάτες για μέρες και εκατοντάδες μικρές σκηνές, απλώνονται παντού, ακόμη και δίπλα στις ράγες του τρένου. Ο Ομάρ, 24 ετών, ένας Παλαιστίνιος πρόσφυγας από τον καταυλισμό της Χομς στη Συρία, είναι εξαντλημένος. «Αυτή η κατάσταση μου προκαλεί πολύ άγχος, δεν ξέρω τι με περιμένει μετά. Αυτή η αναμονή με σκοτώνει. Αισθανόμαστε ότι μας αγνοούν εδώ».

     Ο Ομάρ, 24 ετών, ένας Παλαιστίνιος πρόσφυγας από τον καταυλισμό της Χομς στη Συρία

«Βρίσκομαι εδώ μια εβδομάδα και δεν έχω ιδέα για το διάστημα που θα χρειαστεί να παραμείνω. Τα σύνορα είναι κλειστά και δεν μας επιτρέπουν να περάσουμε. Ο καταυλισμός είναι απάνθρωπος. Είναι φρικτό. Θέλω να βρω έναν ασφαλή τρόπο για να συνεχίσω το ταξίδι, θέλω να βρω ένα μέρος όπου θα μπορώ να μεγαλώσω το γιο μου. Βοηθήστε μας να βρούμε ένα ασφαλές πέρασμα», επαναλαμβάνει ο Μουσταφά, ένας πρόσφυγας από τη βόρεια Συρία, που έφτασε στην Ειδομένη με τη σύζυγό του Ζούζαν και δύο μικρά ξαδέλφια του. Είναι ένας από τους εκατοντάδες που κοιμούνται σε κρεβάτι. Για πολλές άλλες οικογένειες η νύχτα είναι κρύα έξω στο χώμα του καταυλισμού.

Συνωστίζονται γύρω από φωτιές που ανάβουν μόνοι τους για να ζεσταθούν περιμένοντας ακόμη μια δύσκολη νύχτα να περάσει. Την ίδια στιγμή, στο τοπικό νοσοκομείο του Πολύκαστρου, η Ρούλα, μια 30χρονη γυναίκα από το Χαλέπι, γεννάει το δεύτερο γιο της, τον οποίο ονομάζει Αμπντουλραχμάν. Έφθασε σε προχωρημένη εγκυμοσύνη στην Ειδομένη με τον σύζυγό της Φαρχάντ και τον ενός έτους γιο της, Ομάν. Τα νερά της έσπασαν στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και η ομάδα τη μετέφερε στο νοσοκομείο.

       Η Ρούλα και ο Φαρχάντ με τον πολιτισμικό μεσολαβητή των MSF στην Ειδομένη

Την περασμένη εβδομάδα οι ιατρικές ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν 756 ιατρικές εξετάσεις στην Ειδομένη. Τα κύρια περιστατικά αφορούσαν λοιμώξεις του αναπνευστικού και γαστρεντερικές παθήσεις που συνδέονται με την ανεπαρκή πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής. Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν γυναίκες και παιδιά κάτω των 5 ετών.